آخرین پیامبر و آخرین پیام

بیش از هزار و چهار صد سال پیش در روز 17 ربیع الاول ( برابر 25آوریل 570میلادی ) کودکی در شهر مکه چشم به جهان گشود.پدرش عبد الله در بازگشت از شام در شهر یثرب ( مدینه ) چشم از جهان فروبست و به دیدار کودکش ( محمد ) نایل نشد. زن عبد الله ، مادر " محمد " آمنه دختر وهب بن عبد مناف بود.

برابر رسم خانواده های  بزرگ مکه " آمنه " پسر عزیزش ، محمد را به دایه ای  به نام حلیمه سپرد تا در بیابان گسترده و پاک و دور از آلودگیهای شهر پرورش یابد ." حلیمه " زن پاک سرشت مهربان به این کودک نازنین که قدمش در آن قبیله مایه خیر و برکت و افزونی  شده بود ، دلبستگی زیادی پیدا کرده بود و لحظه ای از پرستاری او غفلت نمی کرد. کسی نمی دانست این کودک یتیم که دایه های دیگر ازگرفتنش پرهیز داشتند ، روزی و روزگاری پیامبر رحمت خواهد شد و نام بلندش تا پایان روزگار با عظمت و بزرگی  بر زبان میلیونها نفر مسلمان جهان و بر مأذنه ها با صدای بلند برده خواهد شد ، و مایه افتخار جهان و جهانیان خواهد بود . 

محمّد رسول‌الله آخرین پیامبر و خاتم‌النبیین

خداوند پیامبران را برای هدایت مردم به راه راست و برای سعادت و خوش بختی مردم و خیر و صلاح آنان مبعوث کرده است. پیامبران آمده‏اند تا راه سعادت را به انسان‏ها نشان دهند. بشر در تعلیمات انبیا مانند یک دانش‏آموز بوده که او را از کلاس اوّل تا آخرین کلاس بالا برده‏اند.
خداوند برنامه سعادت را توسط پیامبران به بشریت ابلاغ کرده است و از آن جایی که جامعه انسانی از اوّل شایستگی دریافت برنامه کامل و جامع را نداشت، پیامبران یکی پس از دیگری آمدند تا کم کم برنامه جامع را ارائه نمایند، تا رسیدن به زمان بعثت حضرت محمد(ص). در این زمان بشر به اندازه‏ای از رشد رسید که بتواند برنامه سعادت را به طور جامع و به صورت کامل دریافت کند و آن را حفظ نمایند چون به این مرحله رسید، دین به صورت کامل به گونه‏ای که بتواند تا قیامت نیازهای بشر را تأمین کند، عرضه شد و همه گفتنیها گفته شد و دیگر برنامه و مطلبی باقی نماند تا نیاز به آمدن پیامبری باشد. در این موقعیت پیامبر اسلام(ص) به عنوان خاتم پیامبران و پایان دهنده نبوت مبعوث گردیده و قرآن به صراحت اعلام فرمود که او آخرین پیامبر است و تا قیامت پیامبری نخواهد آمد.

قرآن میفرماید:

"محمد(ص) پدر هیچ یک از مردان شما نبود، ولی رسول خدا و خاتم و آخرین پیامبران است و خداوند به هر چیز آگاه است".

پس نیاز به پیامبر برای این است که نقشه تکامل بشر به وسیله او ارسال شود. وقتی بشر نقشه کامل را دریافت نمود، دیگر نیازی به بعثت پیامبر ندارد. به دیگر سخن: انبیای پیشین برای این که انسان بتواند در راه پرنشیب و فرازی که به سوی تکامل دارد پیش برود، هر کدام قسمتی از نقشه این مسیر را در اختیار او گذاردند تا این شایستگی را پیدا کرد که نقشه کلی و جامع تمام راه به وسیله آخرین پیامبر حضرت محمد(ص) از سوی خداوند بزرگ در اختیار او قرار گیرد. بدیهی است با دریافت نقشه کلی و جامع نیازی به نقشه دیگر نخواهد بود. از این رو روایات پیامبر اسلام(ص) را آخرین آجر یا گذارنده آخرین آجر کاخ زیبا و مستحکم رسالت و پیامبری شمرده است.

رسول خدا(ص) فرمود:

"من آن خشت آخرینم و من خاتم پیامبرانم".

چون انسان‏ها آخرین نقشه را دریافت نموده‏اند، با کمال عقلی که به آن دست یافته‏اند، به وسیله آن میتوانند زندگی و خوشبختی را ترسیم کنند. به این دلیل نقشه کامل به انسان داده شده که چون به مرحله‏ای از بلوغ فکری دست یافت که میتواند سعادت و رستگاری را بفهمد و در زندگی خود اجرا کند، نیز وجود امامان معصوم(ع) بعد از پیامبر، انسان‏ها را از دریافت‏های اشتباه و فهم غلط آیات الهی یا این نقشه زندگی و از تفسیرهای متفاوت که میتواند انسان‏ها را به بیراهه بکشاند، تضمین میکند، بنابراین با وجود نقشه کامل زندگی خوشبخت و مفسران معصوم که ما را از خطا و اشتباه باز میدارند، نیازی به پیغمبر جدید نخواهد بود.
بنابراین، اگر چه امروز از نعمت وجود پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) محروم می باشیم، اما پیام و سیره و سنت آن ها و آیات خداوند که برای هدایت انسان ها فرستاده شده و محفوظ مانده است، میان ما وجوددارد و می توانیم با به کارگیری آن ها زندگی سعادتمند و خیر دنیا و آخرت را برای خود رقم زنیم.

آخرین پیام محمّد رسول‌الله 

 آخرین سخنرانی حضرت رسول(ص) در جمع مسلمانان پیش از رحلت، و وصایای آن پیامبر خاتم در واپسین روزهای حیات ...

پنج شنبه بود ... و پیامبر خدا، بیمار.
در حالی که دستمالی بر سر بسته بود، با همان حال کسالت به مسجد آمد.
می خواست بر فراز منبر رود و باز هم از کوثر حکمت، تشنگان را سیراب سازد. بلال را فرمود تا در شهر ندا برآورد و مردم را به شنیدن وصیت پیامبر فراخواند، که اینها آخرین وصایای او خواهد بود.
مسجد پر از جمعیت شد.
هجوم مسلمانان دل آگاه، از زن و مرد و کوچک و بزرگ، صحنه را بر دیر آمدگان تنگ ساخت. بیرون مسجد هم ازدحام بود.
آهنگ حزین پیامبر خدا را شنیدند که فرمود:
ـ وَ سّعِوُا لِمَن ورائکم،
وَسّعِوا لِمَن ورائکم، ...
برای آنان که پشت سرتان هستند، جای باز کنید،
و ... همه حاضر شدند و سراپا گوش!
که ناگهان صدای گریه آلود حضرت محمد(ص) را با این جمله شنیدند که:
«اناللّه ... و انا الیه راجعون»!
(صدای گریه مسلمانان)
پس از آرامشی که بر مجلس حکمفرما شد، رسول خدا(ص) به حمد و ثنای الهی پرداخت، انبیاء پیشین را یاد کرد و بر آنان صلوات و درود فرستاد، سپس فرمود:
من محمد بن عبداللّه ، فرزند عبدالمطلب، فرزند هاشم بن عبدمنافم!
و پس از من پیامبری نخواهد بود.
ای مردم!
بدانید که آوای کوچ در گوش دلم خوانده اند و هنگام جدایی من از دنیا فرا رسیده است.
شوق دیدار خدا در دلم زبانه می کشد.
و نیز ... اندوه فراق از امتم!
ای مردم!
وصیت هایم را بشنوید.
خداوند، در قرآن آنچه را «حلال» و «حرام» است، بیان کرده است.
پس حلال خدا را حلال بشمارید و حرامش را حرام!
به آیات متشابه ایمان داشته باشید،
به محکمات آن عمل کنید،
و از امثال و حکایاتش عبرت بگیرید
(و رو به آسمان کرد: خدایا! آیا رساندم؟ ...)
ای مردم! از هوا و هوس های گمراه کننده و دور از خدا و بهشت و نزدیک به دوزخ، پرهیز کنید.
درباره دین تان و احکام الهی، از خدا پروا کنید،
مراقب بندگان خویش باشید،
از آنچه خود می خورید و می پوشید، به آنان هم بخورانید و بپوشانید!
آنان هم همچون شما از گوشت و خون آفریده شده اند، بیش از طاقت شان از آنان کار نکشید،
هر که به بردگان ستم کند، در قیامت با من طرف است! و خدا داور است.
مراعات حال زن ها را داشته باشید، مهریه هایشان را بپردازید و بر آنان ستم نکنید که
حسنات شما در روز قیامت ضایع شود.
(روی به آسمان، که: خدایا رساندم؟)
مردم! از زمامداران و مسئولان کارهایتان پیروی کنید،
هر که آنان را اطاعت کند مرا اطاعت کرده، و مطیع من مطیع خداست!
از فرمان شان سرپیچی نکنید، که در این صورت مرا معصیت کرده اید،
بر آنان نشورید و عهدتان را نشکنید.
ای مردم!
«اهل بیت» مرا دوست بدارید،
حاملان قرآن را دوست بدارید،
صاحبان علم را دوست بدارید،
هر که اینان را دوست بدارد؛ دوستدار منست!
(خدایا ... آیا رساندم؟)

ای مردم!
زکات مال تان را بپردازید، که هر که زکات ندهد، نماز و دین و روزه و حج و جهادش پذیرفته نیست!
ای مردم! خداوند، «حج» را بر هر که بتواند، واجب ساخته است. و هر که بتواند ولی حج نرود، به او گفته می شود: یهودی بمیر، یا نصرانی، یا مجوس! مگر آنکه بیمار زمین گیر باشد، یا قدرت جباری مانع از حج گزاردن باشد.
ای مردم!
خداوند در روز رستاخیر، همه شما را در صحرایی گرد خواهد آورد، روزی هولناک، که نه ثروت سود بخشد، نه فرزندان! مگر آنکه انسان با دل پاک آمده باشد.
ای مردم!
زبان هایتان را حفظ کنید،
چشم هایتان را به اشک بنشانید،
بدن هایتان را در رنج افکنید،
با دشمنان تان بجنگید،
مساجدتان را آباد سازید،
ایمان تان را خالص کنید،
خیرخواه برادران تان باشید ایثار کنید،
عفاف و پاکدامنی داشته باشید،
از اموال خود، صدقه دهید،
نسبت به یکدیگر، اهل حسد و غیبت نباشید
(نگاه به آسمان ... خدایا! آیا رساندم؟)
ای مردم!
بکوشید تا خویش را از آتش دوزخ و بردگان را از بردگی نجات بخشید.
برای روز نیازتان در قیامت، کار نیک کنید،
ستم نکنید، که خدا دادخواست ظالمان و حسابگر شماست.
بازگشت شما به سوی خداست و او معصیت را از شما نمی پسندد.
ای مردم!
هر که کار نیک کند، به سود خویش کرده است.
و هر که بد کند، بر خویش بد کرده، و خدا به بندگان ستم نمی کند.
از روزی پروا کنید که به سوی خدایتان باز می گردید،
سپس، بدون کمترین ظلم، هر کس به جزای کار خود می رسد.
ای مردم!
من به سوی پروردگارم می روم.
سفر مرگ را به من خبر داده اند ...
دین شما و امانت شما را به خدا می سپارم.
ای جمع یاران و اصحاب! سلام بر شما و بر همه امتم.