دریاچه زریوار مریوان

ان یار دل آرا که رخش جلوه گر است نرگس غمزه زنش مست و عشوه گر است (حبیب شکوری)

خورشيد اخلاق نونهالي در مريوان مويش از سر رميد نالان شدآن طفل وآهسته بركنجي خزيد غم عالمي بردل نشست آن نازپرورده را قطره هاي اشگ وي ازديده بردامان چكيد زين سبب غمي سنگين بر دل مادر نشست پدر ملول و آه سوزان از دل كشيد آموزگار خردمند ماهان را نگر موي سرازته تراشيد ماهان را ...

گر ازحال و روزم خبرداشتی زپایت تا به سر شرر داشتی (حبیب شکوری)

شب چو دربستمومست از می نابش کردم ماه اگر حلقه به درکوفت جوابش کردم دیدی ان ترک خطا دشمن جان بود مرا گرچه به خطاعمری دوست خطابش کردم

افرین هنوزم شعرای قشنگ میگین .شعری هم که گفتی واسم نگه داشتم ،هنوزجالب ولی خیلی چیزها دیگه برام جالب نیست مثل معرفت ،صفای دوست،نان ونمک،........

ziba va delneshin bod. . . movafag va sarboland bashi

دلو گیانم فدای تو به وره بولام جیانو دلم،همو ژینم خوشم ده وی وره بولام

تصاویر منظره وشعر زیبایی بود :wink: بسیارممنونم :)

زریوار چنین است در مریوان بگفتار ها به اقوال مستان یا که هشیارها زریوار ما با آب زلالش سراسرپنداست فارغ زپندارها که اینجا ستمگرپادشه درقدیم صاحب تاج وتخت وهم دربارها حکمران به زورشمشیر و نیزه بسته یکایک هم دست جبارها نگاه چپ در حریم عارفی وآنهم درحریم قطب دلداره ...

یاد بادا مریوان زمستان یابهارش عاشقان را یار و نگار اندر کنارش زریوارست و اورامان یا که شاهو طبیعت را نگین به صد هالاله زارش (حبیب شکوری)