کویت کشوری در غرب آسیا است. کویت با کشورهای عراق و عربستان سعودی دارای مرزهای خاکی و با ایران از راه خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد. زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است. برای آشنایی با کشور کویت این بخش آسمونی را بخوانید.
کویت با عربستان و عراق همسایه اسـت، از لحاظ وسعت از همه ی همسایگانش کوچک تر و گاهی از یک استان آنها هم کم وسعت تر اسـت اما آوازه اش در دنیا پیچیده.
کویت کشوری در غرب آسیا است. کویت با کشورهای عراق و عربستان سعودی دارای مرزهای خاکی و با ایران از راه خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد. زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است. از میان همه ساکنان کویت 60 درصد عرب هستند و نزدیک به 38 درصد از ساکنان کویت نیز از تبار آسیایی هستند. مردم کویت از نژاد سپید و از تیره سامی بوده و در میان آنها دیگر نژادهای عرب مانند عدنانی‌ها (نخستین گروه کوچ‌نشین از نجد به این سرزمین در جمع قبیله عنزه بوده‌اند) و قحطانی‌ها نیز یافت می‌شود.
نوشتار و زبان رسمی در کویت عربی است. افزون بر این زبان انگلیسی به دلیل پیشینه حضور انگلیسی‌ها در این کشور و همچنین حضور آمریکا هم‌اینک به عنوان زبان دوم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد
تاریخچه کشور کویت
تاریخ پایه‌گذاری کویت به شیخ برّاک بن غریر آل‌حمید، شیخ قبیلهٔ بنی خالد و فرمانروای امارت احساء می‌رسد که در پایان سال 1110 هجری دژی را با نام کوت برای انباشت آذوقه و همچنین انبار کردن جنگ‌افزار ساخت که پس از آن نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در زمان شیخ سعدون بن محمد آل‌حمید به خاندان آل صباح بخشیده می‌شود.بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم بوشهر و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار بهبهانی نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.
کویت از لحاظ تقسیم‌بندی اداری دارای 5 استان است که هریک از آنها توسط استانداری که از سوی امیر منصوب می‌شود، اداره می‌گردد. این پنج استان عبارتند از: استان مرکزی (العاصمه)، استان الحولی، استان الاحمدی، استان الجهراء و استان الفروانیه.
زندگی مردم کویت
این بیشتر شهروندان کویت اسلام است. در مورد پیروان مذاهب اسلامی در کویت آماری رسمی وجود ندارد اما برآورد می‌شود که 70 درصد از شهروندان کویتی سنی و 30 درصد شیعه هستند.
اگر توجه کرده باشید اعراب ترجیح می دهند لباس هایی بپوشند که دست و پاهایشان را کاملا بپوشاند و زنانشان هم اغلب صورت هایشان را با رو بند می پوشانند اما در کویت به دلیل این که تعداد مهاجران بسیار زیاد است سبکی خاص را در پوشاک مردمان این کشور مشاهده نمی کنیم.
کویت برای محققان مردم شناس و علاقمند به آشنایی با فرهنگ ملل بسیار مناسب است، اگر از این دسته افراد هستید سفر به کویت را از دست ندهید.
پرچم کویت برای اولین بار در 1961 به رسمیت شناخته شد. به عنوان پرچم غیر نظامی و پرچم استان و نشان ملی شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب 1:2 می‌باشد.این پرچم از چهار رنگ قرمز، سفید ، سبز و مشکی تشکیل شده است.
پول رایج کویت دینار است، دینار کویت مانند واحد پول دیگر کشورهای صادرکننده نفت وابستگی مستقیم مؤثری با دلار دارد. دینار کویت آزادانه قابل تبدیل است و نرخ برابری آن روزانه اعلام می‌شود.
اقتصاد کشور کویت
کویت پنجمین کشور غنی از لحاظ ذخایر نفتی است و آن قدر سرمایه دارد که توانسته به خوبی از پس مخارج و هزینه های مهاجران بر آید. با این که کویت از نظر اقتصادی وضعیت خوبی دارد اما باز هم می توان گفت کاملا به صادرات نفتش وابسته است و حدود 85 درصد درآمدش از این راه می باشد. همین موضوعات باعث شده که در کویت قیمت گاز از آب هم ارزان تر باشد.
بندرهای کویت
بندر الاحمدی: بندر الاحمدی بزرگترین بندر نفتی کویت است که دارای چهار لنگرگاه است. اسکله شمالی بندر الاحمدی می‌تواند هم برای صادرات نفت خام و هم فراورده‌های پالایش شده مورد استفاده قرار گیرد.
بندر شعیبه: دومین بندر بزرگ کویت، شعیبه است. دارای لنگرگاه‌های ویژه کالاهای بازرگانی، کانتینر و لنگرگاه ویژه فراورده‌های نفتی است که به دست سازمان ملی نفت کویت اداره می‌گردد.
بندر شویخ: این بندر قدیمی‌ترین بندر بازرگانی کویت است که می‌تواند کشتی‌های گوناگون با آبخور 5/7 متر را در هر زمان و با آبخور 5/9 متر را فقط در وضعیت بیشینه مد آب بپذیرد.
بندر الزور: بندر الزور (میناء المسعود) چهارمین بندر نفتی کویت است که صادرات نفت منطقه بیطرف یا مقسومه را انجام می‌دهد.
بندر دوحه: بندری کوچک است که در سال 1981 برای قایقها و لنجهای باری ساحلی که بین کشورهای منطقه خلیج پارس کالاهای سبک جابجا می‌نمودند، ساخته شد. عمق آب در آن به 3/4 متر می‌رسد.
بندر عبدالله: بندر عبدالله در سال 1954 جهت صادرات فراورده‌های نفتی پالایشگاه میناء عبدالله ساخته شد که دارای دو اسکله در عمق دو مایلی کرانه دریا است.
