زندگی جالب کوآلا

خرس کوآلا یا شغال درختی جانوری گیاهخوار و کیسه‌دار و بومی استرالیا است. نزدیکترین جانور به کوآلا از نظر ظاهر وامبَت است.

کوآلاها فقط در جنگل‌های اُکالیپتوس استرالیا زندگی می‌کنند. آنها هر شب با دستهای پر قدرتشان شاخه‌ها را می‌گیرند و شاخه به شاخه برگهای سخت اکالیپتوس (درخت کافور) را می‌خورند. میانگین وزن برگ‌های اکالیپتوس که می‌خورند 300 الی 400 گرم است. خرسهای کوآلا به علت خوردن برگهای اکالیپتوس همیشه بوی همین برگ را می‌دهند. آنها روزها بر روی شاخه‌های پهن اکالیپتوس می‌خوابند و بچه شان را هم آنجا به دنیا می‌آورند.

هر مادر در هر سال تنها یک بچه به دنیا می‌آورد. وقتی که بچه به دنیا می‌آید بدنش خالی از مو و کور است. او با پنجه‌های کوچکش، خود را روی پوست مادر می‌کشاند و به سختی خود را به زیر شکم مادر می‌کشاند و چند ماهی در آنجا می‌ماند. چون گرمای بدن مادر از او حمایت می‌کند و شیر را هم همان جا به دست می‌آورد. هر موقع که بخواهد شیر می‌مکد و خیلی محکم خود را در کیسه مادر نگه می‌دارد. شیری که می‌خورد مزه اکالیپتوس می‌دهد. این جانور به دلیل اینکه خیلی کم آب می‌خورد نام کوآلا به زبان استرالیایی می‌شود حیوانی که آب نمی‌خورد. کوالاها 18 ساعت از شبانه روز را در خواب می گذرانند و شب‌ها به دنبال غذا می‌گردند.

در مورد کوالاها بیشتر بدانیم:

همانطور که گفتیم کوالا جانور کیسه داری است که بر روی درختان زندگی کرده و از برگ درخت « اوکالیپتوس » تغذیه می کند. کوالاها حیوانات بومی استرالیا هستند که دراینجا گاهی ، خرسهای کوالا یا خرسهای بومی نامیده می شوند، گرچه هیچگونه ارتباطی بین این جانوران و خرسها وجود ندارد. خرسها، پستاندارانی وابسته به جفت هستند که نوزاد آنها در داخل بدن مادر به طور کامل رشد کرده و توسط اندامی اسفنج مانند، به نام جفت تغذیه می شود. اما نوزاد کوالا، مانند تمامی پستانداران کیسه دار، در مرحله ای که هنوز به رشد کامل نرسیده متولد شده و مراحل رشد خود را درون کیسه ای بر روی شکم مادر تکمیل می کند. کوالا ازنظرمحبوبیت، رقبای اندکی در میان حیوانات وحشی دارد. همچنانکه جنگلهای اوکالیپتوس بیشتر و بیشترجای خود را به کشتزار، صنعت و مسکن سازی می دهند، توجه و نگرانی شدید بشردرحفظ و بقای این جانور که ظاهری شبیه به بچه خرس دارد، بیشترمی شود.

زیستگاه اصلی

کوالاها برای داشتن غذا وپناهگاه به درخت اوکالیپتوس که درخت صمغ نیز نامیده می شود، وابسته هستند. قبل از آنکه اروپاییان، قاره استرالیا را به استعمار خود درآورند، کوالاها در جنگلهای اوکالیپتوس سراسر این قاره یافت می شدند. در قرن 19 زمانیکه مهاجران اروپایی وارد این کشور شدند، برای ایجاد زمینهای کشاورزی شروع به تخریب این جنگلها کردند. تا اواخرقرن 20، بیش از80 درصد این جنگلها ازبین رفتند. امروزه، کوالاها درسراسراسترالیای شرقی، ازنواحی گرمسیر شمال شرق تا مناطق سردتر جنوب شرقی، درجنگلهای کوچکی که بقایای آن دوران است، به زندگی خود ادامه می دهند. این جنگلها کاملأ از یکدیگر جدا شده اند تا مانع آن شوند که کوالاها برای یافتن جفت یا درختان اوکالیپتوس بیشتر، ازیک جنگل به جنگل دیگرنقل مکان کنند.

ویژگیهای جسمانی

کوالاها روزانه حدود 200 الی 500 گرم ( حدود 7 تا 18 اونس ) برگ اوکالیپتوس می خورند. این برگها ارزش غذایی پایینی دارند زیرا شامل مقدار ناچیزی پروتئین بوده و قسمت زیادی ازآن را فیبر ودیگر ترکیبات غیرقابل هضم تشکیل داده است. کوالا به طور منحصر به فردی، با این نوع تغذیه سازگاری پیدا کرده است و این سازگاری، فرایند گوارش حیوان را از بسیاری جهات همچون شکل دندانها و سرعت هضم غذا، تحت تاثیر قرار داده است. کوالا شبیه به خرسی مینیاتوریست، با سری بزرگ که بر روی بدنی چاق و خپل قرارگرفته، همراه با دمی کوچک و دست و پایی عضلانی و بزرگ. آنها صورتی دایره مانند دارند با چشمانی روبه جلو، بینی برآمده و گوشهایی گرد که دربالای سرشان قرار گرفته است. جالب اینکه برخی از ایرانیان نام این حیوان را" بل بله گوش" نهادند.

طول این حیوان بین 69 تا 79 سانتیمتر (27 تا 31 اینچ ) و وزنش بین 5 الی 12 کیلوگرم (11 تا 26 پوند ) می باشد. معمولأ جنس نر این حیوان، بزرگتر ازنوع ماده می باشد و کوالاهایی که درقسمت جنوبی زندگی می کنند از انواع شمالی نسبتأ بزرگترهستند.

بدن کوالا از کرکهای ضخیم و انبوه پوشیده شده است. گردن، سینه و اطراف گوشهای بزرگ کوالاها، کرکهای سفید رنگی دیده می شود اما بلندی و رنگ این کرکها درقسمتهای دیگربدن جانور، بر طبق محل زندگی آنها متفاوت است. کوالاهایی که در مناطق سردتر جنوبی زندگی می کنند، کرکهای بلندتری دارند که رنگ آنها قهوه ای - خاکستری و یا دارچینی می باشد. آنهایی که درنواحی گرمسیر شمالی یافت شده اند، کرکهای کوتاه تری به رنگ نقره ای - خاکستری روشن دارند.

پنجه های کوالا به گونه ای است که جانور را قادرمی سازد تا به درخت چسبیده و به راحتی ازآن بالا رود. دو پنجه جلویی کوالا پنج انگشت دارد که هریک از انگشتان دارای ناخنهایی قطور و منحنی شکل است که برای بالا رفتن از درختان به او کمک می کند. دو تا از انگشتهای جانور در مقابل سه انگشت دیگر قرار گرفته طوری که به نظرمی رسد او دو شـــــســــــت و سه انگشت دارد. این ساختار پنجه ها، او را قادر می سازد که شاخه های درختان را به آسانی در دست بگیرد. هریک از پنجه های پشتی کوالا نیز دارای پنج انگشت می باشد. نخستین انگشت که پهن وبدون ناخن است، در مقابل چهارانگشت دیگرقرار دارد. انگشت دوم وسوم با انگشت شست که دارای دو پنجه است، ترکیب شده که کوالا از آن به عنوان یک شانه برای مرتب کردن کرکهایش استفاده می کند.

کوالاهای نر بالغ، در وسط سینه خود غدۀ قهوه ای رنگی دارند که مادۀ بدبویی ترشح کرده وباعث می شود کرکهای اطراف غده مرطوب و تیره شود. نرها این غده را بر روی تنه و شاخه های درختان می مالند و بویی که بر روی درخت باقی می ماند، به نوعی وسیلۀ ارتباط کوالاها می باشد. کوالاهای مادّه نیز کیسۀ کوچکی بر روی شکم خود دارند که نوزاد درحال رشد خود را در هفت ماه نخست تولد در این کیسه نگه می دارند «نوزاد اینگونه کیسه داران جوی نامیده می شود» این کیسه کوچک به سمت بالا باز می شود، البته گاهی وزن نوزاد باعث می شود کیسه به سمت پایین باز شود.

چشمهای کوالا درست مقابل صورتش به سمت جلو قرارگرفته و این ویژگی جانور را قادر می سازد که با هر دو چشمش بر روی یک شیء تمرکز داشته باشد. این توانایی که «دید دوچشمی » نامیده می شود، به وی این امکان را می دهد که فاصله ها را به درستی تشخیص دهد و این قابلیت برای حیوانی که مرتبأ ازیک شاخه به شاخه دیگرمی پرد، بسیارضروری است. ظاهرأ این جانوران حس بویایی خوبی هم دارند زیرا قبل از اینکه یکی از برگها را برای خوردن انتخاب کنند، آنها را با دقت بو می کنند و این بدان معناست که هربرگی در نظر آنها بوی متفاوتی دارد. آنها همچنین قادرند ترشحاتی را که کوالای نر از بدن خود برتنه وشاخۀ درختان به جای می گذارد، استشمام کنند.

کوالای ماده (هم آنهایی که درجنگلها به سرمی برند وهم کوالاهایی که در قفس هستند ) ممکن است بین 13 تا 20 سال عمرکند، درحالیکه نوع نر حداکثر 12 سال عمرمی کند. با این وجود، کوالاهایی که درجنگل ها زندگی می کنند، به علت شکار، بیماری و یا برخورد با اتومبیلها، زودتر می میرند.

کوالاهای ماده در 18 الی 24 ماهگی ازنظر جنسی بالغ می شوند. آنها قادرند تا قبل از13 سالگی، سالانه یک بچه به دنیا آورند. نرها در حوالی 2 سالگی شروع به تولید اسپرم می کنند و همچنین کوالاهای بزرگتر و نیرومندتر، قادرند در سن پایین تولید مثل کنند. با این حال، یک کوالای نر باید برای رقابت با نرهای دیگردر پیدا کردن جفت، به اندازۀ کافی بزرگ شده باشد وبه طورکلی سن جفت گیری این حیوان حدود 4 سالگی است.

کوالا برای جبران مادۀ غذایی کم انرژی وغیر مغذی خود بیشتر وقت خود را بر روی درختان به استراحت می پردازد تا بتواند انرژی خود را ذخیره کند. آنها 20 ساعت در روز می خوابند، 1 تا 3 ساعت را به نشستن و خوردن غذا اختصاص می دهند و تنها 4 دقیقه در روز فعالانه بین شاخه های درختان در حرکتند و به تمیز کردن کرکهای خود و شرکت در فعالیتهای اجتماعی می پردازند. آنها عمدتأ از ساعت 5 عصر تا نیمه شب تغذیه می کنند. کوالاها در چندین نوبت غذا می خورند و هر وعدۀ غذایی به طور متوسط بیست دقیقه طول می کشد.

کوالاها بر روی همان درختی که تغذیه می کنند به خواب می روند، آنها بر روی شاخه های درختان استراحت کرده و گاهی اوقات نیز در امتداد یک شاخه دراز می کشند. آنها روزی یکبار و گاهی کمتردرخت خود را عوض کرده و عمومأ در ابتدا از درخت پایین می آیند و سپس با تنبلی بر روی زمین راه رفته و از درخت دیگری بالا می روند. آنها وقتی به یک درخت جدید می رسند، ابتدا از روی زمین به بالا می پرند و پنجه های خود را به تنه درخت چسبانده و بعد با استفاده از دست و پای عضلانی خود از تنه درخت بالا می روند. اصلی ترین شکارچی کوالاها بر روی درخت، افعی های بزرگ هستند و گاهی اوقات نیز جغدها و عقابها، بچه های آنها را از پشت مادرانشان می ربایند. هنگامی که بر روی زمین هستند نیز ممکن است توسط سگهای اهلی یا وحشی مورد حمله قرار گیرند. بعضی از آنها نیز برای رفتن به درختی دیگر، هنگام عبور از جاده با وسائل نقلیه برخورد می کنند.

در جستجوی غذا

کوالا از خوردن روغن ها و ترکیبات فنلی گیاهی که گیاهخواران دیگر از آن صرف نظر می کنند امتناع نمی ورزد اگر چه نمی تواند از این مواد به عنوان غذا استفاده کند دستگاه گوارش کارآمد کوالا با یک سبک زندگی راحت طلبانه که به ندرت به مصرف انرژی بیشتری نیاز پیدا می کند آمیخته شده است.

ممکن است که پراکنش یک جانور ارتباط بسیار شدیدی با غذایی که می خورد داشته باشد. یک مثال بسیار جالب توجه «پروانه آبی» منطقه «چاک هیل» است که در ماه های تیر، مرداد و شهریور به پرواز در می آید، اگر چه این پروانه در قسمت قاره ای اروپا پراکندگی زیادی دارد، لیکن در بریتانیا فقط در نواحی محدودی از مناطق جنوب انگلستان دیده شده است. هنگامی که پراکنش این جانور را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، معلوم شد که پراکنش آن دقیقاً با مناطق روستایی جنوب مرکزی انگلستان که دارای بستر گچی هستند، مطابقت دارد. چرا در این مورد دامنه پراکنش Lysandra coridon بایستی به موقعیت زمین شناسی منطقه ارتباط داشته باشد؟ مهم ترین عامل در تعیین این الگو آن است که لارو کرمی شکل این پروانه فقط از یک نوع گیاه به نام «ماشک نعلی» تغذیه می کند که خود گیاهی کمیاب است. ماشک نعلی به گروهی از گیاهان موسوم به گیاهان آهک پسند تعلق دارد که قادرند به خوبی فقط در خاک های غنی از گچ یا آهک رشد کنند. ماشک گیاهی است پایا که شبکه برگ های درهم تنیده آن می تواند پهنایی تا یک متر و یا بیشتر و ارتفاعی تا 30 سانتی متر داشته باشد. لاروهای کرمی شکل پروانه آبی «چاک هیل» در ماه های اردیبهشت و خرداد فعالانه از برگ های این گیاه تغذیه می کنند. پس از اینکه لاروها کاملاً رشدونمو یافتند، بر روی خاک افتاده و به درون شکاف ها می خزند و به مرحله شفیرگی دگردیسی می یابند. پس از گذشت یک تا دو هفته افراد بالغ از شفیره خارج شده و بر روی رستنی ها می خزند و پس از خشک شدن بال هایشان قدرت پرواز به دست می آورند. افراد ماده تخم های خود را بر روی برگ های گیاه ماشک قرار می دهند و لاروها در فروردین ماه بعدی از تخم خارج شده و در تمام طول تابستان بر روی این گیاه زندگی کرده و به سرعت رشد می نمایند و بدین شکل چرخه زندگی آنها کامل می شود. 

اینکه چرا گیاهان آهک پسندی نظیر ماشک نعلی تنها در خاک های آهکی و گچی می رویند به موضوع جالب توجهی از نظر تحقیقات اکولوژیکی مبدل شده بود. این خاک ها غنی از کربنات کلسیم هستند که باعث تولید محیطی بسیار قلیایی برای ریشه گیاهان می شود. تحت این شرایط تنها گیاهان آهک پسند توانایی جذب تمامی یون های معدنی نظیر فسفر، پتاسیم، آهن و غیره را دارند که برای رشد فعال آنها مورد نیاز است. این سازگاری های دقیق به وجود آمده، احتمالاً با ساختمان و عملکرد شیمیایی غشاهای سلولی که یون ها از آن عبور می کنند در ارتباط است. گیاهانی که دارای این نوع سازگاری هستند نسبت به گیاهان فاقد آن دارای نوعی برتری رقابتی هستند که باعث بیرون راندن آن گیاهان از این زیستگاه های نامساعد می شود. ماشک نعلی یکی از این گیاهان ویژه سازگاریافته است (آزمایشات نشان می دهد که ریشه های این گیاه در خاک های گچی نسبت به سایر خاک ها رشد بسیار سریع تری دارد. ) این مسئله بایستی دلیل پراکنش محدود ماشک و بنابراین گیاهخواران وابسته به آن نظیر پروانه آبی را توضیح دهد. با این وجود، پیچیدگی های دیگری نیز باقی می ماند، چرا که پراکنش پروانه فوق به گسترش پراکنش گیاه مورد تغذیه آن نیست. نه فقط در بسیاری از مناطق جنوبی که در آنجا ماشک نعلی می روید پروانه آبی چاک هیل دیده نشده، بلکه همچنین در هیچ یک از زیستگاه های شمالی تر گیاهان غذایی این حشره در مناطق آهکی نیز مشاهده نشده است (به جز برخی نواحی بسیار اتفاقی.) این پروانه ها در مناطق جنوبی، بیشتر در شیب های رو به جنوب تپه های گچی ظاهر می گردند و دلیل احتمالی این مسئله آن است که پروانه آبی فقط در این زیستگاه های گرم تر که نور آفتاب بیشتری را به دست می آورند، می تواند زندگی کند. پروانه آبی چاک هیل در اروپا پراکنش نور آفتاب بیشتری را به دست می آورند، می تواند زندگی کند. پروانه آبی چاک هیل در اروپا پراکنش بیشتری دارد و از آن جا که گونه ای مدیترانه ای است، بخش های جنوبی مجمع الجزایر بریتانیا در محدوده پراکنش آن قرار دارد. به علاوه، پروانه آبی چاک هیل با برخی از مورچگان به ویژه «مورچه زرد چمنزار» ارتباط جالب توجهی دارد. این مورچه ها مایع شهدی تولید شده به وسیله غدد بدن لارو کرمی شکل را نوشیده و به نوبه خود آنها را در برابر حشرات شکارچی و عنکبوت ها محافظت می نمایند و حتی گاهی اوقات آنها را به مکان های مساعدتر از نظر وجود گیاهان غذایی حمل می کنند. مشخص شده است مورچه فوق این توانایی را دارد که آشیانه خود را فقط در مکان های معین و خاک های ویژه ای بسازد. بنابراین پراکنش پروانه آبی چاک هیل علاوه بر پراکنش ماشک، به وسیله پراکنش مورچه نیز محدود شده است که ممکن است به علت ارتباط ویژه مابین آنها باشد. 

این مسئله که چرا پراکنش پروانه آبی بایستی به یک گیاه غذایی منحصر به فرد محدود شده باشد همچنان لاینحل باقی مانده است. ممکن است این گونه برداشت شود که این نوع تغذیه مزیتی نداشته باشد، زیرا همان گونه که در مورد ماشک گفته شد پراکنش بسیاری از گونه های گیاهی به وسیله زمین شناسی، خاک و عوامل اقلیمی محدود شده است. اکولوژیست ها معتقدند که در اغلب موارد جانوران تغذیه کننده از یک گیاه غذایی منحصر به فرد به وسیله نیازمندی های تغذیه ای ویژه ای که آن گیاه به تنهایی آن را به وجود می آورد، محدود نشده اند. به احتمال بیشتر به رغم این حقیقت که اگر پراکنش گیاه محدود شده باشد این روش تغذیه ای مزیتی ندارد، این قبیل جانوران به وسیله سازگاری ویژه در استفاده از یک منبع غذایی منحصر به فرد با کارآمدی حداکثر، یک مزیت رقابتی نسبت به جانوران دیگر به دست می آورند. گیاه میزبان ممکن است شرایط فیزیکی مساعدی را ایجاد کند و همچنین احتمال دارد که بسیاری از حشرات استتار ویژه پیشرفته و موثری را تنها بر ضد زمینه ای که به وسیله گیاه مورد تغذیه ایجاد شده به دست آورند. همچنین احتمالاً علفخواران، گیاهان غذایی مورد استفاده خود را نه به وسیله ارزش غذایی آنها بلکه به وسیله وجود مواد شیمیایی ویژه شناسایی می کنند. پاسخ دهی به محرک ها به ویژه برای گونه های محدود شده به یک گیاه غذایی مخصوص اهمیت فراوانی دارد، لیکن این عوامل هنوز در مورد پروانه آبی چاک هیل شناخته نشده است. 

رابطه کوالا و درختان جنس اکالیپتوس به عنوان نمونه ای از یک ارتباط شدید غذایی مابین یک جانور چراکننده و گیاه غذایی دلخواه آن به طور وسیعی مورد مطالعه قرار گرفته است. برگ های اکالیپتوس چندان قابل هضم نیست زیرا حاوی مقدار زیادی لیگنین است، که این ماده موجب سخت شدن سلول های گیاهی می شود. به همین دلیل تقاضای رقابتی در بین گیاهخواران برای این منبع غذایی ویژه وجود ندارد، لیکن از سوی دیگر هرگونه ای که طالب استفاده از آن باشد بایستی سازگاری های ویژه ای به دست آورد. به دلیل اندک بودن ماده مغذی این قبیل رستنی ها، بایستی گیاهخوار مقدار زیادی از آن را جهت برقراری یک زندگی متعادل مورد استفاده قرار دهد. همچنین بزرگ بودن اندازه بدن یک مزیت محسوب می شود، چرا که این وضعیت سطح جذبی روده را افزایش می دهد. کوالا جانور بزرگی نیست. بنابراین، فاقد مزایایی است که اندازه بزرگ بدن به تنهایی ایجاد می کند. آنچه که جانور دارد یک لوله گوارشی ویژه است که قادر است قطعات مواد غذایی کوچک را که ارزش استفاده کردن را دارند از قطعات بزرگ تر خشن که بهتر است دفع شوند، مجزا سازد. این قطعات نامناسب با سرعت بیشتری دفع می گردند در نتیجه، فضای بیشتری برای ذرات مفیدتر باقی می ماند. 

کوالا از خوردن روغن ها و ترکیبات فنلی گیاهی که گیاهخواران دیگر از آن صرف نظر می کنند امتناع نمی ورزد، اگر چه نمی تواند از این مواد به عنوان غذا استفاده کند. دستگاه گوارش کارآمد کوالا با یک سبک زندگی راحت طلبانه که به ندرت به مصرف انرژی بیشتری نیاز پیدا می کند آمیخته شده است. در نتیجه، این جانور به خوبی با یک منبع غذایی بسیار فراوان سازگار گردیده است. ایراد این نوع تخصص یابی آن است که جانور از نظر جغرافیایی به دامنه پراکنش گیاه غذایی مخصوص خود محدود می شود.

نکات جالبی در مورد کوالا :

•        کوالاها خرس نیستند آن ها جفت کامل نداشته و پستاندار جفت دار نیستند . پستاندار کیسه دار محسوب می شوند . این به این معنی است که فرزندان زاییده شده به صورت نارس بوده و آنها در داخل کیسه ی روی شکم مادرشان توسعه یافته و تبدیل به کوالا می شوند . و این امر که به آنها « خرس کوالا » گفته می شود نادرست بوده و نام صحیح آنها کوالا است . 

•        دستهای کوالا دارای پنج انگشت است که 2 عدد از آنها در جهت مخالف دیگر انگشتها قرار گرفته و هر کدامشان به مانند انگشتان ما از نقاط مختلف قابل خم شدن هستند که این امر امکان اتصال محکم به شاخه ها را میسر می سازد .

•        کوالا ها اغلب شبگردند ، حیوانات شبگرد شبها بیدار مانده و در طول روز به استراحت می پردازد . کوالاها به هر حال بخشی از شبها نیز می خوابند و در بخشی از روز نیز به حرکت می پردازند . آنها اغلب بین 18 تا 20 ساعت در روز می خوابند .

•        این امر که کوالا به دلیل نوشیدن شیره درختان مدت زیادی می خوابد یک افسانه بوده و در واقع حقیقت ندارد . آنها زمان زیادی را صرف خوابیدن می کنند چرا که به انرژی زیادی برای هضم سموم ، فیبر و مواد غذایی دارای ارزش غذایی کم نیاز دارند و خوابیدن بهترین روش برای ذخیره ی انرژی است .

•        کوالاهای قسمت جنوبی استرالیا به مقدار قابل توجهی بزرگتر و دارای پوست ضخیم تری نسبت به نمونه های قسمت شمالی هستند . این سازشی است که برای گرمتر ماندن در زمستان های سردتر نواحی جنوبی ایجاد شده .

•        هر خانه ی کوالا از تعداد ی درخت به نام "Home Trees" تشکیل شده و آنها این درختان را به طور منظم بازدید می کنند . ناحیه پوشیده شده توسط این درختان قلمروی کوالا هامحسوب شده و هر کوالا قلمروی مخصوص به خود  را دارد . قلمروی آنها رویهم قرار نمی گیرد ، مگر به منظور تولید مثل . آنها معمولاً در حالت عادی از دیگر Home trees"" ها بازدید نمی کنند . اندازه ی قلمرو به عوامل مختلفی مانند کیفیت بوم ، چنسیت ، سن و وضعیت معاشرت در جمعیت کوالا ها وابستگی دارد .

•        کوالا های نر بالغ غده ی عطری تیره ای در وسط قفسه ی سینه ی سفید رنگ خود دارند که یک ماده چسبنده ی تیره ترشح می کند . کوالا با مالیدن این ماده به تنه ی درختان قلمروی خود را مشخص می کنند .

•        کوالاها توسط یک بازه ی خاص از صداها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند . این صدا در ابتدا برای این حیوان آرام غیر منتظره است . اما کوالاها صدایی مانند خروپف های بلند و سپس یک آروغ را تولید می کنند . که به آن غرِّش می گویند .

•        ماده های جوان بالغ که تولید مثل کرده اند بسته به مجموعه ا ی از عوامل معمولاً هر سال 1 فرزند به دنیا می آورند . در هر حال ، همه ی ماده های یک جمعیت هر ساله تولید مثل نمی کنند . برخی از ماده های پیر اغلب بیش از 2 یا 3 نوبت تولید مثل نمی کنند . کوالاهای جوان  « Joey » نامیده شده و دانشمندان اغلب در مورد آنها اصطلاح نوجوان ، جوان کیسه اییا جوانی که روی پشت حمل می شودرا به کار می برند .

•        وقتی کوالاهای نوجوان متولد می شوند فقط 2 سانتی متر طول دارند نابینا بوده و گوشهای آنها هنوز توسعه پیدا نکرده اند . پس از رفتن به داخل کیسه آنها خود را به یکی از دو پستانی که داخل کیسه وجود دارد چسبانده ، پستان در داخل دهان نوزاد متورم شده و باعث می شود که آنها از این منبع غذایی جدا نشده و از جای خود خارج نشوند .

•        نوزاد برای مدت 6 یا 7 ماه در کیسه ی مادرش مانده و در طول این مدت فقط شیر می نوشد .

•        پس از خارج شدن از کیسه ، نوجوان در روی شکم یا بر پشت مادرش حمل می شود . اگر چه بازگشت به کیسه ی مادر به منظور تغذیه از شیر تا زمانی که کوالا به اندازه ای بزرگ بشود که در داخل کیسه جا نشود ادامه می یابد . نوجوانها بین 1 تا 3 سالگی قلمروی مادرشان را ترک می کنند که این امر وابسته به زمان تولد فرزند بعدی است .

•        کوالا های ماده در حدود 2 سالگی به طور کامل بالغ می شوند و نرها ی آنها در 3 یا 4 سالگی به بلوغ می رسند . در این زمان آنها نیازمند قلمروای برای خود بوده و باید به دنبال آن باشند . این قلمرو باید یک بوم از جنگل بوده که توسط کوالای دیگری اشغال نشده باشد و یا اینکه کوالایی که قبلاً در آن ساکن بوده ، مرده باشد .

•        کوالا در جنگل های بارانی و یا مناطق کویری زندگی نمی کند و زیستگاه آنها در جنگلهای پوشیده شده از درختان اُکالیپتوس بلند می باشد .

•        تعداد محدودی از کوالا ها می توانند در یک جنگل زندگی کنند که با این تعداد گنجایش قابل تحمل گفته می شود . اکالیپتوس های موجود مانند چراگاه گوسفندان ، فقط می توانند تعداد محدودی از کوالا ها را تغذیه کنند.

•        یک کوالای بالغ حدود نیم کیلوگرم تا یک کیلوگرم برگ را هر شب می خورد . که این امر وابسته به عوامل زیر است : اندازه ، جنسیت کوالا و محل زندگی .

•        کوالا یک اندام تجزیه کننده ی فیبر خاص دارد . که به آن روده ی کور می گویند . انسان نیز  دارای روده کور است اما این عضو در کوالا بسیار بزرگ و بلند بوده ( تا 200 سانتی متر ) و در آن میلیونها باکتری زندگی کرده که فیبر ها را به مواد قابل جذب تجزیه می کند.

•        کوالاها در حالت طبیعی آب نمی نوشند و آب مورد نیاز بدن خود را از رطوبت موجود در برگها بدست می آورند . اما گاهی که برگها حاوی رطوبت کافی نیستند نیاز به نوشیدن آب دارند.

•        بزرگترین مشکل کوالا ها از بین رفتن بوم آنهاست که علل اصلی آن پاکسازی زمین ، آتش سوزی و بیماری های درخت اکالیپتوس است مانند : Dieback که باعث مرگ درخت می شود.

•        طبق آمار کمیته ی حمایت از کوالای استرالیا (AKF) به غیر از مشکلات ناشی از نابودی بوم ، سالانه حدود 4000 کوالا نیز توسط سگها و اتومبیل ها از بین می روند .

•        AKF تخمین می زند که در حالتی خوشبینانه امروزه کمتر از 100 هزار کوالا در استرالیا باقیمانده است . هم اکنون بیشتر بوم آنها از بین رفته و این امر اهمیت مسئله ی حفاظت از آنها را روشن می سازد .

در حالی که کوالاها در باغ وحشها نگهداری می شوند تصور آنکه کوالایی در حیات وحش وجود نداشته باشد بسیار ناراحت