شعر خان ننه

خان ننه ، هایاندا قالدین ؟!!!

بئله باشیـــــــوا دولانیم !

نئجه من سنی ایتیردیم ؟! 

داسنین تایین تاپیلمــــاز !!!

(مادربزرگ ! کجا ماندی ؟! الهی که دور سرت بگردم ! ببین چگونه من تو را گم کردم ؟! دیگر مانند تو یافت نمی شود !!!)

سن أولن گون ، عمّه گلدی ...

منـــــــی گؤتدی آیری کنده

من اوشــــاق ، نه آنلیایدیم ؟!!!

باشیمی قاتیب اوشـــاقلار

نئچه گون من اوردا قـالدیم !

قاییدیب گلنده ، بــــاخدیم

یئریــــــــوی ییغیشدیریبلار !!!

نه أوزون ، و نه یئریــــن وار ...!

(روز مرگ تو ، عمّه آمد ! و مرا به روستای دیگری برد !!! من که کودکی بیش نبودم ، چه می فهمیدم ؟!!! کودکان سر مرا گرم کردند و من چند روزی آنجا ماندم ! وقتی برگشتم ، دیدم که بسترت را جمع کرده اند و نه خودت و نه بسترت ... هیچکدام نبودند !!!)

" هانی خان ننه م ؟ " 

... سوروشــــــــــــــدوم !!!

دئدیلرکی : خــــــــان ننه نی

آپــاریــــــبلا کـــــــــــــربلایه ...!

کی شفاسین اوردان آلسین !!!

سفری اوزون سفردیــــــــــر !

بیر ایکی ایل چــــکر گلینجه !

نئجه آغلارام ، یانیــــــــخلی ...

نئچه گون ائله چیغیــــــردیم

که سسیم سینم ، توتولدی !

او ، من اولمـــاسام یانیندا

أوزی هئچ یئره گئدنمـــــــز !

بو سفر نولــوبدی ، منسیز

أوزی ، تک قویوب گئدیبدی ؟!!!

(پرسیدم که مادربزرگم کجاست ؟!!! گفتند که مادر بزرگت را به کربلا برده اند ...! تا آنجا شفا بگیرد ! سفرش سفر طولانی است ! و یکی دو سال طول میکشد تا برگردد ... دلم سوخت و به شدّت گریستم ! و چند روزی فریاد زدم بطوریکه صدایم و سینه ام گرفت ! او نمیتوانست که بدون من جایی برود !!! در این سفر چه شده است که بدون من و به تنهایی رفته است ؟!!!)

هامیدان آجیـــــخ ائدرکن

هامییـــا آجیخلی باخدیم

سونرا باشلادیم که : منده

گئدیرم اونون دالینجـــــــا !

دئدیلر : سنین کی تئزدیر

امامیـــــــن مزاری اوسته

اوشـــاقی آپارماق اولماز !

سن اوخی، قرآنی تئز چیخ

سن اونی چیخینجا بلکه

گله خـــــان ننه سفردن !!!

(با همه قهر کردم و به همه با قهر نگاه میکردم ! بعد هم شروع کردم به بهانه گرفتن که من هم باید به دنبالش بروم ! گفتند که برای تو زود است ! و کودکان را بر سر مزار امام نمیتوان برد ! تو قرآن بخوان و زود آنرا ختم کن ! شاید تا زمانیکه تو قرآن را ختم کنی ... مادربزرگ هم از سفر بیاید !)

تله سیک راوانلامـــــاقدا

اوخویوب قرآنی چیخدیم

کی یازیم سنه : گل ایندی

داها چیخمیشـام قرآنی !

مـــنه سـؤقت آل گلنده

آمما هر کاغـــــاز یازاندا

آقــــامین گؤزی دولاردی

سنده کی گلیب چیخمادن !

نئچه ایل بو انتظـــــــارلا ...

گونی ، هفته نی سایاردیم !

تا یاواش یاواش گؤز آچدیم ...!

آنلادیم کی ، سن أولوبسن !

(با عجله قرآن را خواندم و ختم کردم !... تا برایت نامه بنویسم که : اکنون بیا ! دیگر قرآن را ختم کرده ام ! وقتی می آیی برایم سوقاتی بخر ! ولی هر بار که نامه مینوشتم ، چشمهای پدرم پر از اشک میشد ! تو هم که نیامدی و نرسیدی !!! چند سالی در این انتظار بودم و روزها و هفته ها را میشمردم ! تا اینکه کم کم چشمهایم باز شد و فهمیدم که تو مرده ای !)

بیله بیـــــــــلمیه هنوزدا

اوره کیمده بیر ایتیک وار !

گؤزوم آختـــارار همیشه

نه یـــاماندی بو ایتیک لر

(دانی ندانی هنوز هم در دلم گمشده ای دارم ! و چشمانم همیشه بدنبالش میگردد ! چقدر این گمشده ها رنج آورند !) 

خان ننه جانیم ، نولیدی

سنی بیرده من تاپایدیم !

او آیاقلار اوسته ، بیرده

دؤشه نیب بیر آغلایایدیم

قولی حلقه سالمیش ایپ تک ...!

او آیــــــاغی باغلیـایدیم

که داهـــــا گئدنمیه ایدین ...!!!

(مادر بزرگ جانم ! چه میشد که من تو را دوباره می یافتم و به روی آن پاهایت می افتادم و می گریستم ! و دستانم را همانند طنابی حلقه می کردم و پاهایت را با آن میبستم که دیگر نتوانی بروی !!!)

گئجه لر یاتاندا ، سن ده

منی قوینـــــــووا آلاردین

نئجه بـــاغریوا باساردین !!!

قولون اوسته گاه سالاردین

آجی دنیــــــا نی آتارکن ...!

ایکیمیز شیرین یاتاردیق

یوخودا (لولئی) آتارکن

سنی من بلشدیرردیم

گئجه لی ، سو قیزدیراردین

أوزیوی تمیــــزلیه ردین

گئنه ده منی أوپردیــن !

هئچ منه آجیخلامازدین !!!

ساواشان منه کیم اولسون ؟!!!

سن منه هاوار دوراردین

منی ، سن آنام دؤینده

قاپیب آرادان چیخـاردین !

(شبها به هنگام خواب ، مرا به آغوش میگرفتی و چه خوب به سینه ات میفشردی ! و گاه روی دستانت می انداختی ! هردو همچنانکه دنیای تلخ را به کناری می افکندیم و به خواب شیرین میرفتیم ! در خواب من گویی لوله ی آب باز کرده ام و تو را نجس میکردم ...! شبانه آب گرم میکردی و خودت را پاک میکردی و باز صورتم را میبوسیدی ! و هیچ به من اخم نمیکردی !!! و چه کسی جرأت داشت مرا مؤاخذه کند ؟!!! و تو هوادارم میشدی ! و زمانیکه مادرم قصد کتک زدن مرا داشت ، مرا از میان برداشته و میگریختی !) 

ائله ایستیلیک او ایستک

داها کیمسه ده اولورمی ؟ 

اوره گیم دئییر کی : یوخ - یوخ 

او ده رین صفالی ایستک 

منیــــم او عزیزلیگیم تک

سنیله گئدیب ، توکندی !!!

(آن خواسته ی خدا خواسته ، دیگر در چه کسی یافت میشود ؟! دلم میگوید که : نه ! نه ! آن خواستنی پر صفا همانند دوران عزیزی من ... ! با تو رفت و تمام شد !!!)

خــان ننه، أوزون دیئیردین

که : سنه بهشت ده ، آلله

وئرجک نه ایستیورســـــن

بو سؤزون یادیندا قالسین

منه قولینی وئریـــب سن !

(مادر بزرگ جان ! خودت میگفتی که : خدا در بهشت برای تو هرچه بخواهی میدهد ! این حرفت یادت بماند که به من قولش را داده ای !!!)

ائله بیر گـــــونوم اولورسا

بیلیسن نه ایسته رم من ؟

سؤزیمه درست قولاخ وئر :

(سن ایلن اوشاخلیق عهدین)

خان ننه آمـــان ، نولیدی ...

بیر اوشـاخلیغی تاپایدیم !

بیر ده من سنه چاتایدیم !

سنیلن قوجــاقلاشایدیم !

سنیلن بیر آغلاشـــایدیم !

یئنیدن اوشـــاق اولورکن

قوجــــــاغوندا بیر یاتایدیم !!!

ائلر بیر بهشت اولـــورسا ...!

داهــا من ئوز آللاهیمنان ...

باشقا بیر شئ ایستمزدیم !

(کاش چنان روزی نصیبم میشد ! خودت میدانی که چه میخواهم ؟!!! به سخنم درست گوش بسپار ! " پیمانی که با تو در کودکی بسته بودم !!! " مادربزرگ جان ! چه میشد که با تو کودکیم را می یافتم ! و بار دیگر من به تو می رسیدم ! و با تو هم آغوش میشدم ! و هر دو با هم می گریستیم ! و باز هم کودکی میشدم و در آغوشت می خفتم ! اگر چنان بهشتی وجود داشت ، دیگر من از خدایم ... هیچ چیز دیگر نمی خواستم !!!)

شعر از: شهریار