شعر خان ننه
خان ننه ، هایاندا قالدین ؟!!!
بئله باشیـــــــوا دولانیم !
نئجه من سنی ایتیردیم ؟!
داسنین تایین تاپیلمــــاز !!!
(مادربزرگ ! کجا ماندی ؟! الهی که دور سرت بگردم ! ببین چگونه من تو را گم کردم ؟! دیگر مانند تو یافت نمی شود !!!)
سن أولن گون ، عمّه گلدی ...
منـــــــی گؤتدی آیری کنده
من اوشــــاق ، نه آنلیایدیم ؟!!!
باشیمی قاتیب اوشـــاقلار
نئچه گون من اوردا قـالدیم !
قاییدیب گلنده ، بــــاخدیم
یئریــــــــوی ییغیشدیریبلار !!!
نه أوزون ، و نه یئریــــن وار ...!
(روز مرگ تو ، عمّه آمد ! و مرا به روستای دیگری برد !!! من که کودکی بیش نبودم ، چه می فهمیدم ؟!!! کودکان سر مرا گرم کردند و من چند روزی آنجا ماندم ! وقتی برگشتم ، دیدم که بسترت را جمع کرده اند و نه خودت و نه بسترت ... هیچکدام نبودند !!!)
" هانی خان ننه م ؟ "
... سوروشــــــــــــــدوم !!!
دئدیلرکی : خــــــــان ننه نی
آپــاریــــــبلا کـــــــــــــربلایه ...!
کی شفاسین اوردان آلسین !!!
سفری اوزون سفردیــــــــــر !
بیر ایکی ایل چــــکر گلینجه !
نئجه آغلارام ، یانیــــــــخلی ...
نئچه گون ائله چیغیــــــردیم
که سسیم سینم ، توتولدی !
او ، من اولمـــاسام یانیندا
أوزی هئچ یئره گئدنمـــــــز !
بو سفر نولــوبدی ، منسیز
أوزی ، تک قویوب گئدیبدی ؟!!!
(پرسیدم که مادربزرگم کجاست ؟!!! گفتند که مادر بزرگت را به کربلا برده اند ...! تا آنجا شفا بگیرد ! سفرش سفر طولانی است ! و یکی دو سال طول میکشد تا برگردد ... دلم سوخت و به شدّت گریستم ! و چند روزی فریاد زدم بطوریکه صدایم و سینه ام گرفت ! او نمیتوانست که بدون من جایی برود !!! در این سفر چه شده است که بدون من و به تنهایی رفته است ؟!!!)
هامیدان آجیـــــخ ائدرکن
هامییـــا آجیخلی باخدیم
سونرا باشلادیم که : منده
گئدیرم اونون دالینجـــــــا !
دئدیلر : سنین کی تئزدیر
امامیـــــــن مزاری اوسته
اوشـــاقی آپارماق اولماز !
سن اوخی، قرآنی تئز چیخ
سن اونی چیخینجا بلکه
گله خـــــان ننه سفردن !!!
(با همه قهر کردم و به همه با قهر نگاه میکردم ! بعد هم شروع کردم به بهانه گرفتن که من هم باید به دنبالش بروم ! گفتند که برای تو زود است ! و کودکان را بر سر مزار امام نمیتوان برد ! تو قرآن بخوان و زود آنرا ختم کن ! شاید تا زمانیکه تو قرآن را ختم کنی ... مادربزرگ هم از سفر بیاید !)
تله سیک راوانلامـــــاقدا
اوخویوب قرآنی چیخدیم
کی یازیم سنه : گل ایندی
داها چیخمیشـام قرآنی !
مـــنه سـؤقت آل گلنده
آمما هر کاغـــــاز یازاندا
آقــــامین گؤزی دولاردی
سنده کی گلیب چیخمادن !
نئچه ایل بو انتظـــــــارلا ...
گونی ، هفته نی سایاردیم !
تا یاواش یاواش گؤز آچدیم ...!
آنلادیم کی ، سن أولوبسن !
(با عجله قرآن را خواندم و ختم کردم !... تا برایت نامه بنویسم که : اکنون بیا ! دیگر قرآن را ختم کرده ام ! وقتی می آیی برایم سوقاتی بخر ! ولی هر بار که نامه مینوشتم ، چشمهای پدرم پر از اشک میشد ! تو هم که نیامدی و نرسیدی !!! چند سالی در این انتظار بودم و روزها و هفته ها را میشمردم ! تا اینکه کم کم چشمهایم باز شد و فهمیدم که تو مرده ای !)
بیله بیـــــــــلمیه هنوزدا
اوره کیمده بیر ایتیک وار !
گؤزوم آختـــارار همیشه
نه یـــاماندی بو ایتیک لر
(دانی ندانی هنوز هم در دلم گمشده ای دارم ! و چشمانم همیشه بدنبالش میگردد ! چقدر این گمشده ها رنج آورند !)
خان ننه جانیم ، نولیدی
سنی بیرده من تاپایدیم !
او آیاقلار اوسته ، بیرده
دؤشه نیب بیر آغلایایدیم
قولی حلقه سالمیش ایپ تک ...!
او آیــــــاغی باغلیـایدیم
که داهـــــا گئدنمیه ایدین ...!!!
(مادر بزرگ جانم ! چه میشد که من تو را دوباره می یافتم و به روی آن پاهایت می افتادم و می گریستم ! و دستانم را همانند طنابی حلقه می کردم و پاهایت را با آن میبستم که دیگر نتوانی بروی !!!)
گئجه لر یاتاندا ، سن ده
منی قوینـــــــووا آلاردین
نئجه بـــاغریوا باساردین !!!
قولون اوسته گاه سالاردین
آجی دنیــــــا نی آتارکن ...!
ایکیمیز شیرین یاتاردیق
یوخودا (لولئی) آتارکن
سنی من بلشدیرردیم
گئجه لی ، سو قیزدیراردین
أوزیوی تمیــــزلیه ردین
گئنه ده منی أوپردیــن !
هئچ منه آجیخلامازدین !!!
ساواشان منه کیم اولسون ؟!!!
سن منه هاوار دوراردین
منی ، سن آنام دؤینده
قاپیب آرادان چیخـاردین !
(شبها به هنگام خواب ، مرا به آغوش میگرفتی و چه خوب به سینه ات میفشردی ! و گاه روی دستانت می انداختی ! هردو همچنانکه دنیای تلخ را به کناری می افکندیم و به خواب شیرین میرفتیم ! در خواب من گویی لوله ی آب باز کرده ام و تو را نجس میکردم ...! شبانه آب گرم میکردی و خودت را پاک میکردی و باز صورتم را میبوسیدی ! و هیچ به من اخم نمیکردی !!! و چه کسی جرأت داشت مرا مؤاخذه کند ؟!!! و تو هوادارم میشدی ! و زمانیکه مادرم قصد کتک زدن مرا داشت ، مرا از میان برداشته و میگریختی !)
ائله ایستیلیک او ایستک
داها کیمسه ده اولورمی ؟
اوره گیم دئییر کی : یوخ - یوخ
او ده رین صفالی ایستک
منیــــم او عزیزلیگیم تک
سنیله گئدیب ، توکندی !!!
(آن خواسته ی خدا خواسته ، دیگر در چه کسی یافت میشود ؟! دلم میگوید که : نه ! نه ! آن خواستنی پر صفا همانند دوران عزیزی من ... ! با تو رفت و تمام شد !!!)
خــان ننه، أوزون دیئیردین
که : سنه بهشت ده ، آلله
وئرجک نه ایستیورســـــن
بو سؤزون یادیندا قالسین
منه قولینی وئریـــب سن !
(مادر بزرگ جان ! خودت میگفتی که : خدا در بهشت برای تو هرچه بخواهی میدهد ! این حرفت یادت بماند که به من قولش را داده ای !!!)
ائله بیر گـــــونوم اولورسا
بیلیسن نه ایسته رم من ؟
سؤزیمه درست قولاخ وئر :
(سن ایلن اوشاخلیق عهدین)
خان ننه آمـــان ، نولیدی ...
بیر اوشـاخلیغی تاپایدیم !
بیر ده من سنه چاتایدیم !
سنیلن قوجــاقلاشایدیم !
سنیلن بیر آغلاشـــایدیم !
یئنیدن اوشـــاق اولورکن
قوجــــــاغوندا بیر یاتایدیم !!!
ائلر بیر بهشت اولـــورسا ...!
داهــا من ئوز آللاهیمنان ...
باشقا بیر شئ ایستمزدیم !
(کاش چنان روزی نصیبم میشد ! خودت میدانی که چه میخواهم ؟!!! به سخنم درست گوش بسپار ! " پیمانی که با تو در کودکی بسته بودم !!! " مادربزرگ جان ! چه میشد که با تو کودکیم را می یافتم ! و بار دیگر من به تو می رسیدم ! و با تو هم آغوش میشدم ! و هر دو با هم می گریستیم ! و باز هم کودکی میشدم و در آغوشت می خفتم ! اگر چنان بهشتی وجود داشت ، دیگر من از خدایم ... هیچ چیز دیگر نمی خواستم !!!)
شعر از: شهریار
