پارک ملی کویر (آدرس و اطلاعات لازم)

پارک ملی کویر یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین مناطق حفاظت‌شده ایران است که بیشتر آن شهرستان گرمسار استان سمنان و بخش‌های کوچکی هم در استان‌های تهران، قم و اصفهان قرار می‌گیرد. این منطقه حدود 670 هزار هکتار وسعت دارد که 420 هزار هکتار آن پارک ملی و 250 هزار هکتار منطقه حفاظت شده است. برای آشنایی با این پارک و حیات وحش آن با آسمونی همراه باشید. منطقه کویر در سطح کره زمین یکی از چند نقاطی است که به‌عنوان ذخیره‌گاه کره زمین باید مورد حفاظت قرار گیرد. منطقه کویر از سال 1343 «کانون شکار ایران» ـ که بعدها به سازمان حفاظت محیط زیست تبدیل شد ـ قرار گرفت و از سال 1355 به رده حفاظتی بالاتر پارک ملی ارتقا یافت. در سال 1357 با کاهش بخش‌هایی از شمال و افزایش بخش‌هایی در جنوب، مساحت آن به 670 هزار کیلومترمربع رسید و در سال 61 با توجه به شرایط اقتصادی، اجتماعی و امکانات و توانایی‌های حفاظتی به دو قسمت پارک ملی به وسعت 420 هزار هکتار شامل منطقه سیاه کوه، نخجیر، سفید آب و کلیه ارتفاعات و تپه ماهورها و دشت‌های مجاور آن و منطقه حفاظت شده کویر به مساحت 250 هزار هکتار شامل دشت‌های مکوش، سیاه پرده، پرده زرد و ارتفاعات دوازده امام و نره خر کوه تقسیم شد و تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست استان سمنان قرار گرفت.

آدرس پارک کویر راه‌های ورودی به پارک ملی کویر عبارتند از: مسیر اول : مناسب‌ترین راه ورودی منطقه از طریق راه آسفالته ورامین، پیشوا تا یک کیلومتری ایستگاه راه آهن ابردژ ادامه دارد و از مسیر جاده شنی قلعه بلند، عسگرآباد، حصار گلی به پاسگاه محیط‌بانی مبارکیه می‌رسد و وارد پارک ملی کویر می‌شود. مسیر دوم : از شهرستان گرمسار به سمت جنوب آغاز و پس از عبور از جاده سنگفرش به محیط‌بانی سیاه کوه می‌رسد. مسیر سوم : از کاروانسرای مرنجاب در شمال بیابان بندریگ و جنوب دریاچه نمک آران و بیدگل آغاز و پس از طی مسافتی در حدود 50 کیلومتر به محیط‌بانی سفیدآب می‌رسد. مسیر چهارم : از سمت جنوبی پارک کلی کویر از طریق کاشان، آران، مرنجاب به پاسگاه محیط‌بانی سفیدآب و نرسیده به بند علی خان را از طریق جاده ورامین، جواد آباد، چرمشهر به محیط‌بانی فصلی بندعلی خان می رسد. مسیرهای دیگر : راه‌های دیگری برای ورود به منطقه وجود دارد که عبور از آنها بدون راهنما کاری بسیار خطرناک است. جهت جلوگیری از هر گونه پیشامد سوء و ناگوار احتمالی باید قبل از انجام برنامه سفر به کسب اطلاع و مجوز اداره کل حفاظت محیط زیست استان سمنان و هماهنگی با واحدهای تابعه مستقر در منطقه اقدام شود.

اقلیم پارک ملی کویر پارک ملی کویر دارای اقلیم خشک و بیابانی است و بیشتر بارندگی آن در ماه‌های آبان تا اردیبهشت ماه صورت می‌گیرد. متوسط میزان سالیانه باران در منطقه 150 میلی‌متر است. معمولا گرمای شدید از اوایل خرداد تا پایان مهر در منطقه ادامه دارد. دریاچه نمک که تنها دریاچه‌ای است که در جوار پارک قرار دارد، یکی از بزرگ‌ترین شوره‌زارهای ایران است. این دریاچه حالت مثلثی دارد که رأس آن در شمال قرار گرفته و وسعت آبگیر دریاچه حدود 2500 کیلومتر مربع و مرز غربی پارک ملی کویر را تشکیل می‌دهد. آب این دریاچه بسیار شور است و در هنگام غروب از قله سیاه کوه منظره بسیار زیبایی دارد. دریاچه نمک حوزه آبگیر بسیاری از رودخانه‌های مرکزی ایران است و اطراف آن باتلاق‌های زیادی وجود دارد. هر چند هیچ نوع آبزی در آب این دریاچه وجود ندارد، زمستان‌ها تعداد قابل توجهی از پرندگان مهاجر آبزی به این دریاچه و رودهای اطراف آن روی می‌آورند. سال‌ها پیش، تابستان‌ها نیز تعدادی فلامینگو در نواحی جنوبی آن دیده می‌شد. پارک کویر دارای چشمه ها و نهرهایی است. از جمله آنها می‌توان به چشمه سفیدآب در نزدیکی محیط‌بانی سفید آب، چشمه آبشار نمکی در نزدیکی ملک آباد و چشمه سیاه کوه در نزدیکی محیط بانی سیاه کوه اشاره کرد. هنگام سفر به این کویر آب به اندازه کافی، ماشین مناسب برای بیابان،زاپاس اضافی و بنزین کافی و جعبه کمک‌های اولیه، کرم ضدآفتاب، کلاه و عینک دودی به همراه داشته باشید و همچنین پیشنهاد می‌شود برای رفتن به پارک ملی کویر از تورهایی که می‌گذارند برای این پارک استفاده کنید تا از کاروانسراهای پارک ملی کویر همچون کاروانسرای دیرگچین، قصر بهرام، تپه های مریخی و... سایر مکان‌ها و فضاهای پارک ملی کویر بهره‌مند شوید.

ویژگی‌های پارک ملی کویر پارک ملی کویر، تنها پارک ملی در ایران است که به گفته سازمان محیط زیست در آن هیچگونه سکونتگاه انسانی، معدنی و پروانه چرای دام وجود ندارد. این پارک در واقع نمایشگاهی طبیعی از وحوش کمیاب بیابانی و کویری از جمله کل و بز، قوچ و میش وحشی، گربه شنی، جبیر، یوزپلنگ ایرانی و جوامع گیاهی متنوع است. پارک ملی کویر شبه جزیره‌ای است که بین دریاچه نمک، کویر ریگ، کویر مرکزی و کویر گرمسار محصور شده و نمونه بارزی از بیابان‌ها و استپ‌های کم آب ایران به شمار می‌آید. حیات وحش پارک ملی کویر گونه‌های جانوری حیات جانوری این منطقه در گذشته به قدری متنوع و پرشمار بود که به «آفریقای کوچک» و «سرنگتی ایران» شهرت داشت. امروزه نیز هر چند از غنای حیات وحش آن تا حد زیادی کاسته شده، هنوز هم تقریبا تمامی انواع حیوانات بیابان‌زی ایران را در خود جای داده و به همین دلیل به‌عنوان یکی از 9 ذخیره‌گاه زیست‌کره در ایران است. در مجموع 34 گونه پستاندار، 155 گونه پرنده و 34 گونه خزنده در این منطقه شناسایی شده‌اند. یوزپلنگ آسیایی، پلنگ ایرانی، گرگ، کفتار راه‌راه، گربه شنی، روباه قرمز، روباه شنی، جبیر، کل‌وبز، قوچ و میش، شغال، سیاه‌گوش از جمله پستانداران شاخص این منطقه هستند. پورتال آسمونی : پارک ملی کویر در گذشته یکی از بهترین زیستگاه‌های گورخر ایرانی بود، ولی اکنون نسل آن از میان رفته است. در سال‌های پایانی دهه 1350 تخمین زده می‌شد در پارک ملی کویر حدود 800 راس گورخر زیست می‌کردند، اما بعد از گذشت سال‌ها هنوز باور کردنی نیست که جمعیت 800 راسی گور پارک ملی کویر فقط در طول 5 سال به طور کامل نابود شد! آخرین گورهای پارک ملی کویر یک گله 17 راسی در منطقه چاه قرقره در شرق پارک بودند که آخرین بار در سال 1363 دیده شدند و پس از آن هرگز گزارشی از مشاهده گور در این منطقه به دست نیامد. آهوی گواتردار هم اگر منقرض نشده باشد در آستانه انقراض قرار دارد، اما جمعیت جبیر (نوعی غزال ظریف‌تر و کوچک‌تر از آهو) در این منطقه احتمالا بیشترین در تمام ایران است.

شاخص‌ترین گونه جانوری پارک ملی و ذخیره‌گاه زیستگاه کویر یوزپلنگ آسیایی است. پارک ملی کویر دارای بالاترین میزان بارش سالیانه در مقایسه با بخش قابل توجهی از زیستگاه‌های یوز در ایران است که همین امر، باعث زادآوری مناسب طعمه‌ها می‌شود. اما نسل آن در این منطقه با خطر جدی روبروست. در سال 1388 دوربین‌های تله‌ای پروژه حفاظت از یوز در دو نوبت 8 قطعه عکس از 3 یوز را در این منطقه ثبت کردند. این اولین مشاهده یوز در این منطقه پس از سال 1381 بود. همین دوربین‌ها تصاویری از پستاندارانی چون پلنگ، کفتار راه‌راه، کاراکال، گرگ، روباه، شغال، گوسفند وحشی و بز کوهی را نیز ثبت کردند. هر‌ساله پرندگان مهاجری چون فلامینگو، آنقوت، سر سبز و خوتکا به آب بندهای این منطقه می‌آیند. پرندگان پارک هم شامل کبک، تیهو، زاغ بور، هوبره، انواع گنجشک، سهره، چکاوک و پرستو، انواع پرندگان شکاری ازجمله عقاب طلایی، سنقر، سارگپه، شاهین، بحری و دلیجه، و پرندگان مهاجر مانند فلامینگو، آنقوت، خوتکا و انواع غاز و مرغابی هستند. پوشش گیاهی پارک ملی کویر در مجموع 355 گونه گیاهی در این منطقه شناسایی شده که 20 گونه آن بوم‌زادی هستند. گیاهان پارک از انواع خشکی‌پسند و شورپسند هستند که خود را با کمبود آب و شوری خاک سازگار کرده و داشتن برگ‌های کوچک منتهی به خار از ویژگی‌های ظاهری بسیاری از آنهاست. در نقاط هموار گیاه درمنه، در دره‌ها و کوهپایه‌های سنگی گیاه کاروان‌کش، در اطراف چشمه‌ها گز، گرگ‌تیغ و نی و در کوهپایه‌ها درختچه‌های بادام کوهی، شیر خشت و خنجک دیده می‌شوند. از آبشخورهای این منطقه می‌توان به چشمه سفیدآب در نزدیکی محیط‌بانی سفید آب، چشمه آبشار نمکی در نزدیکی ملک‌آباد و چشمه سیاه کوه در نزدیکی محیط‌بانی سیاه کوه اشاره کرد.

جاذبه‌های گردشگری پارک ملی کویر دارای یکی از بالاترین پتانسیل های گردشگری در ایران می باشد. نزدیکی به تهران، بکر بودن بخش های قابل توجهی از آن، تنوع بالای جانوری و … باعث شده تا طبیعت‌گردان زیادی هر سال برای بازدید به این منطقه بروند. جاذبه‌های گردشگری پارک ملی کویر به دو بخش جاذبه‌های طبیعی و تاریخی تقسیم می‌ٰشود. جاده سنگفرش به‌عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین آثار تاریخی از جاذبه‌های این منطقه است، به طوری که این جاده امکان عبور کاروان‌ها را از میان اراضی باتلاقی و شوره‌زارهای حاشیه دشت کویر فراهم می‌کرده است. بنای مشهور «قصر بهرام» که در واقع یک کاروانسرای شاه عباسی است و کاروانسرای «عین الرشید»، آبراه سنگی «سیه کوه» که آب مورد نیاز قصر بهرام را تامین می کرده، بقایای «ساختمان حرمسرا»، کاروانسراهای «سفید آب» و «لکاب» و آب انبار «قیلوقه» از دیگر جاذبه‌های تاریخی این منطقه است. با اینکه نام این پارک را کویر گذاشته‌اند، لیکن بخش‌های وسیعی از آن حالت بیابانی دارد و دارای رستنی‌های فراوان است، در این پارک کوه‌های دوازده امام و سیاه کوه قرار دارند. تهدیدات منطقه پارک ملی کویر

• مهم‌ترین تهدید در قسمت منطقه حفاظت شده کویر اراضی تحت کنترل نیروهای نظامی است که با برگزاری مانورهای مختلف، ایجاد انفجار و غیره امنیت زیستگاه در بخش حفاظت شده را به خطر انداخته است.
• خشکسالی به خصوص در حدود سال های 1393 الی 1395 آسیب جبران‌ناپذیری بر پیکر منطقه حفاظت شده و پارک ملی کویر وارد کرد، به نحوی که جمعیت عمده حیات وحش این منطقه برای دستیابی به آب و علوفه بهتر به سمت مناطق آزاد در استان اصفهان مهاجرت کردند و به دلیل عدم حفاظت مناسب در مناطق آزاد تقربیا اکثر آنها به صورت غیر قانونی شکار شده و هرگز به پارک باز نگشتند.