بیوگرافی جواهر لعل نهرو (نخست وزیر هند)

«جواهر لعل نهرو» که «پاندیت» (معلم) هم خوانده می‌شود، یکی از بزرگترین رهبران «جنبش استقلال» و «کنگره ملی» هند به شمار می رود. او پس از استقلال هند در 15 اوت 1947 (23 مرداد 1326)، به عنوان اولین نخست‌وزیر این کشور انتخاب شد. تا پیش از استقلال هند، نهرو نزدیک به 10 سال از عمرش را - البته به گونه ای نامنظم- در زندانهای استعماری گذراند. او پس از نخست وزیری با کمک افراد میهن دوستی چون «سردار پاتل» و «دکتر آمبدکار» توانست قوانین جدیدی را برای ساختاردهی مجدد به جامعه هند به تصویب برساند که مهمترین آنها، لغو نظام کاست[*] بود. نهرو همراه با «احمدسوکارنو»، «مارشال تیتو» و «جمال عبدالناصر»، از پایه گذاران «جنبش عدم تعهد» به شمار می رود.

پدر او «موتیلال نهرو» و مادرش «سواروپ رانی» نام داشت. «موتیلال نهرو» که خود، وکیل و رهبری سیاسی بود، در الله‌آباد، مردی ثروتمند به شمار می‌رفت و به غیر از جواهر دارای سه فرزند دختر هم بود. جواهر که در بهترین مدارس هند تحصیل کرده بود، به مدرسه «هارو»، «کالج ترینیتی آکسفورد» و «ایننر تمپل» رفت تا پیش از ورود به عرصه سیاست، در رشته حقوق تحصیل کند.
جواهر در 8 فوریه سال 1916 (18 بهمن1294) با «کمالا نهرو» ازدواج کرد. او در هنگام ازدواج 26 سال داشت و به دلیل تحصیل در بریتانیا، وکیل کاملی شده بود. «کمالا» از یک خانواده بازرگان مشهور کشمیری ساکن در دهلی بوده و نویسنده کتاب معروف «تاریخ لعل و نهرو» نیز می باشد.

نهرو در همه مبارزه های انتخاباتی به عنوان مرد خستگی ناپذیر شناخته می شد. او طی سالهای دهه 30 به اتهام فعالیتهای سیاسی و مخالفت با تسلط بریتانیا بر هندوستان و دولت «کرارا» به زندان افتاد. وی همچنین در طول جنگ جهانی دوم به دلیل مخالفت در همکاری و کمک هندوستان در جنگ انگلستان علیه قوای محور و به این بهانه که هندوستان بلافاصله بعد از جنگ باید به استقلال خود دست یابد، به زندان افتاد. بسیاری از بهترین و ارزشمندترین یادداشتهای او در زندان نوشته شده که می توان به اتوبیوگرافی یا شرح حال خود او و همچنین «تاریخ عمومی جهان» که به صورت نامه هایی برای دخترش نگاشته، اشاره کرد.
در خاتمه جنگ، نهرو در گفتگوهای مربوط به تقسیم نیم قاره هندوستان و تأسیس دو کشور مستقل هند و پاکستان و همچنین در 1951، به عنوان یکی از قدرتمندترین حامیان سازمان ملل در جریان «بحران کمره» شرکت کرد.
در ژنوایه 1946 بر اثر حمله قلبی، نیمی از بدنش فلج شد و سرانجام در 27 آوریل 1964 و در سن 75 سالگی درگذشت .