شکست مطلق وزنه برداری ایران در مسابقات جهانی

 

اختصاصی آسمونی – نوشته از مهدی زارعی

  یازدهم شدیم نه چهارم! مسابقات وزنه برداری قهرمانی جهان در پاتایا تایلند به پایان رسید. مسابقاتی که هنوز هم از نظر کیفی، تفاوت فراوانی با رقابت های چند دوره قبل دارد. از دوره پیش بود که با محرومیت بسیاری از ورزشکاران و تیمها، از تعداد مدعیان کاسته شد. در این دوره هم، اتفاقات دوره قبل تکرار شد. با این حال خبری از نتایج دوره قبل وزنه برداران کشورمان نبود. همان مسابقاتی که مردان ایران نتایجی درخشان کسب کردند و هرچند ایران در مجموع، نایب قهرمان جهان شد، اما رسانه ها در بوق و کرنا کردند که ایران قهرمان جهان شده است و حتی مقامات سیاسی نیز از این فرصت بهره برداری کرده و تا توانستند به قهرمانان جهان(!!!) تبریک گفتند. اما حالا دو سال گذشته است، المپیک لحظه به لحظه نزدیک و نزدیک تر می شود و در فاصله یک سال مانده به المپیک، ایران عنوان یازدهم جهان را به دست آورده است( نه آن طور که در صدا و سیما و سایر رسانه ها عنوان می شود« مقام چهارم جهان در بخش مردان!». حتی اگر به سبک بازیهای المپیک، تنها به نتایج مجموع مدال داده شود، باز هم ایران در رده بندی مسابقات امسال بهتر از مقام دهم کسب نمی کند. با این شرایط آیا می توان امیدی به المپیک داشت؟ قطعا خیر! بهتر است قبل از بررسی مسابقات امسال، نگاهی داشته باشیم به رقابت های وزنه برداری جهان در ادوار قبل..  

  سه مسابقه جهانی در یک سال! در سال 1905 مسابقات به شکلی منحصر به فرد برگزار شد. رقابت های اوزان 67.5 کیلو، 80 و 80+ در ماه آوریل در آلمان برگزار شد و با قهرمانی ورزشکاران آلمان و اتریش خاتمه یافت. ماه ژوئن رقابت وزن آزاد در دویسبورگ آلمان برگزار شد که با قهرمانی ژوزف اشتین باخ اتریشی خاتمه یافت و سرانجام مرحله سوم در ماه دسامبر در فرانسه انجام شد. رقابت های فرانسه در اوزان 67.5 کیلو، 80 و 80+ بود و با حضور 16 ورزشکار که همگی فرانسوی بودند، 3 طلا، 3 نقره و 4 برنز به ورزشکاران این کشور رسید و فرانسوی ها در رده بندی سال 1905 بالاتر از آلمان و اتریش قرار گرفتند! در تمام دوران پیش از جنگ جهانی دوم، این کشورهای آلمان، اتریش و فرانسه بودند که میزبانی مسابقات را برگزار می کردند و در تمام این دوران تنها در سال 1922 بود که شهر تالین استونی میزبانی مسابقات را عهده دار شد. البته بعد از سال 1923 مسابقات با وقفه ای طولانی روبه رو شد به طوری که تا پایان جنگ جهانی دوم تنها دو بار در سالهای 1923 و 1937 این رقابت ها برگزار شد. اما بعد از جنگ مسابقات تقریبا همه ساله به شکلی منظم برگزار شد. در سال 1987 اولین دوره رقابت های زنان جهان نیز برگزار شد و در سال 1991 جدول رقابت ها به شکل امروزی درآمد یعنی مجموع مدالهای زنان و مردان در پایان هر تورنمنت..  

  14 مدال ایران در سال 2017 در دوره قبل مسابقات، تیم وزنه برداری مردان ایران با 5 مدال طلا، 3 نقره و 6 برنز، توانست مقام نخست مسابقات جهانی را کسب کند. این اولین مقام قهرمانی مردان ایران در مسابقات جهانی بود. در رقابت هایی که بسیاری از قدرتهای وزنه برداری جهان به دلیل محرومیت های ناشی از دوپینگ غایب بودند، کره جنوبی و ازبکستان نیز به ترتیب دوم و سوم شدند. مدعیان ایرانی که دیگر مدعی نیستند! در روز آخر مسابقات 2017، در حرکت یک ضرب سلیمی موفق به کسب نقره و علی حسینی صاحب برنز شد. در دو ضرب سعید علی حسینی ابتدا وزنه 236 کیلوگرم را مهار کرد و سپس وزنه 240 کیلوگرم را بلند کرد و پس از آن موفق به بلند کردن وزنه 251 کیلوگرم شد تا به مدال نقره مجموع برسد. بهداد سلیمی نیز که ابتدا وزنه 241 کیلوگرم را مهار کرد اما هیئت ژوری آن را مردود اعلام کردند تا بهداد در دومین تلاش خود به درستی این وزنه را بالای سر ببرد. سلیمی در سومین حرکت خود موفق به مهار وزنه 252 کیلوگرم شد اما باز هم هیئت ژوری وزنه بهداد را مردود اعلام کرد. در دوضرب لاشا تالاخادزه مرد شماره یک جهان در این وزن، هم موفق به مهار 257 کیلوگرم شد و پس از کسب مدال طلای یک ضرب طلای مجموع و دو ضرب را نیز کسب کرد.    

  پس با این حساب لاشا تالاخادزه موفق به کسب سه طلا شد. سعید علی حسینی موفق به کسب مدال برنز یک ضرب و دو ضرب و نقره مجموع شد و بهداد سلیمی نیز نقره یک ضرب و برنز مجموع را کسب کرد. پیش تر، علی هاشمی، وزنه بردار 105 کیلوگرم تیم ملی ایران در مسابقات قهرمانی جهان مدال طلای یک ضرب این وزن را به دست آورد. در این مسابقات، قبلا سهراب مرادی، دیگر وزنه بردار ایرانی موفق شده بود با کسب سه طلا، رکورد جهان نیز تغییر دهد. ایوب موسوی، دیگر ملی پوش ایران در این دسته، با مهار وزنه 214 کیلوگرمی در دو ضرب، با مجموع 385 کیلوگرم به دو مدال نقره حرکت دوضرب و مجموع دست یافت تا کشورمان در بخش مردان قهرمان وزنه برداری جهان شود. البته در این مسابقات مدالها به صورت مجموع رقابت های زنان و مردان محاسبه شد. سیستمی که از سال 1991 به قانون مسابقات وزنه برداری جهانی بدل شده است..   ادامه دارد..