مردی که به تنهایی اساسنامه کمیته ملی المپیک ایران را تهیه کرد
همه چیز دقیق و شفاف بود و عملکرد یک مقام مسوول را نشان می داد که اجازه نمی داد حتی یک ريال هم اسراف شود.
آثار ماندگار خدمات او به ورزش، هرگز پاک نشد؛
شش میلیون و 875 هزار و 746 ریال. چنین آمار دقیقی چه کاربردی دارد؟ شاید در این روزها هیچ. اما زمانی همین عدد نشان دهنده عملکرد فدراسیون های ورزشی ایران بود و البته نمونه ای از شفاف سازی و وجدان کاری دبیر کمیته المپیک ایران. امری که این روزها به شدت کمیاب به نظر می رسد.
در سال 1335 و کمی بعد از درخشش ورزشکاران ایران در بازیهای المپیک ملبورن، احمد روح الایمان دبیر کمیته ملی المپیک، چنین آمار دقیقی را ارائه داد. آماری که نشان می داد طی چهار سال فاصله بین المپیکهای هلسینکی و ملبورن که او، مسوول بود، چه کمکهایی به فدراسیون های ورزشی شده است. اعداد نشان می داد کشتی با کمکی به میزان یک میلیون و 791 هزار و 402 ریال توانسته دو طلا و دو نقره المپیک ملبورن کسب کند و فوتبال با کمکی به میزان 961 هزار و 375 ریال، هم برای چند بازی راهی شوروی شده و هم تیمهایی از ترکیه و آلمان را برای بازی های دوستانه به ایران دعوت کرده است.
احمد روح الایمان در سال 1303 در شیراز به دنیا آمد و بعد از اینکه دوران دبستان و دبیرستان را در زادگاه خود گذراند، به تهران آمد تا در رشته زبان و ادبیات فارسی لیسانس بگیرد. البته علاقه اش به ادبیات فارسی مانع از آن نشد که زبانهای دیگر را فراموش کند و در مدتی کوتاه به فرانسه و انگلیسی هم تسلط پیدا کرد. از دوران دبیرستان به فوتبال می پرداخت اما قرار بود نه به عنوان یک ورزشکار، بلکه به عنوان مقام مسوول، خدمات ارزنده ای به ورزش ایران کند.
نورالایمان 23 ساله بود که کار خودش را در انجمن ملی تربیت بدنی شروع کرد و آن قدر لیاقت نشان داد که در سال 1331 به عنوان دبیر کل کمیته ملی المپیک منصوب شد.
او طی مدتی کوتاه به وضع کمیته المپیک سرو سامانی داد و اساسنامه کمیته ملی المپیک ایران را به تنهایی تنظیم کرد. کار او به اندازه ای خوب بود که چهار سال بعد، وقتی ایران در بازیهای المپیک ملبورن شرکت کرد، کمیته ملی کشورمان از طرف مسوولان IOC جایزه حُسن خدمت گرفت. روح الایمان هم در مدتی کوتاه صاحب مدالهای درجه یک تربیت بدنی، خدمات ورزشی و سپاس درجه یک شد.
او همچنان آماده بود تا خدمات بسیار بیشتری به ورزش ایران کند. اما از سال 1341 مشخص شد که سرطان دارد و بعد از یک سال نبرد با این بیماری، بالاخره تسلیم شد و در ساعت 11 روز جمعه 27 دی 1342 در حالی از دنیا رفت که تنها 39 سال داشت.
