بیوگرافی جعفر سلماسی

جعفر سلماسی، ژیمناستی که وزنه بردار شد

اختصاصی آسمونی

یک ناظم مدرسه که متخصص ژیمناستیک، شنا و شیرجه بود، زبانهای انگلیسی و عربی را می دانست، متخصص هیپنوتیزم بود و به خاطر مشغله زیاد، هر سال فقط بعد از تعطیلی مدارس فرصت می کرد به ایران بیاید. خانواده جعفر سلماسی چندین دهه بود که در عراق زندگی می کردند. اما ذره ای از عشق آنها به زادگاهشان کم نشده بود و حتی سلماسی در مدرسه ای به اسم« شرافت ایرانیان» تدریس می کرد. اما سلماسی چگونه وارد وزنه برداری شد و اولین مدال آور ایران در المپیک لقب گرفت؟

خود او بعدها گفت:

« من و منوچهر مهران متخصص ورزش در دوره چهارم اردوی مربیان ورزش در منظریه( در شمال تهران) در سال 1317 با هم آشنا شدیم. پنج سال از آن زمان می گذشت و اصلا دستم به هالتر نخورده بود.

در آن موقع مهران باشگاه پیکار را اداره می کرد، یک روز با هم به باشگاه آهن که آقای حبیب الله بلور مسوول آن بود رفتیم. عده ای مشغول وزنه برداری بودند، درست یادم می آید که سید رسول رئیسی با انوشیروان حیات غیب و مافی تمرین می کردند. یک وقت وزنه به 80 کیلو رسید و هیچ کس نتوانست آن را بلند کند،. من هم تصمیم گرفتم همان وزنه را بلند کنم. مربیان باشگاه فکر می کردند که من مصدوم می شوم اما این حرکت را به سادگی انجام دادم. آن هم بدون لباس ورزشی و با لباس شخصی!! سه بار 80 کیلو را بلند کردم. به دنبال این حرکت، مهران با شادی گفت:« تو سنگین ترین وزنه ایران را بلند کردی! مطمئن باش اگر وزنه برداری را به شکلی جدی ادامه دهی، قهرمان ایران خواهی شد!»

 آن روز گذشت. چند روز بعد گذارم به باشگاه آهن افتاد متوجه شدم که وزنه بردارها خیلی سرسنگین و بی اعتنا با من روبرو شدند. از این جریان خیلی ناراحت شدم و نزد مهران برگشتم و به او گفتم من می روم اما سال دیگر که برگردم قهرمان ایران خواهم شد و به عراق برگشتم. تا آن زمان نمی خواستم وزنه برداری کنم اما به خاطر این بی اعتنایی تصمیم گرفتم وزنه برداری کنم.

قهرمان وزنه برداری ایران در نخستین تجربه رسمی خود در « جشن ورزشی آبان 1323» رکورد جهان را در حرکت « پِرِس» ترقی داد. این نخستین بار بود که یک ایرانی رکورددار جهان می شد. سلماسی در سالی 1327 هم به عنوان یکی از وزنه برداران ایران در مسابقات المپیک لندن(1948) انتخاب شد.

هرچند امکانات ورزشی در عراق بسیار کم بود اما او با یک میله و چند قطعه اتومبیل برای خود« هالتر وزنه برداری» درست کرد و تمرینات خود را در زیرزمین خانه اش ادامه داد تا برنز المپیک لندن و قهرمانی در بازیهای آسیایی 1951.