آخرین قهرمانی ایران در باشگاههای آسیا چگونه رقم خورد؟

بی ربط ترین تیتر بعد از فتح بزرگ!

یک تیتر خیلی خیلی عجیب با عنوان« پرچم...درباد...می رقصید» به چه موضوعی می تواند ارتباط داشته باشد؟

این عبارت را می توان به هر چیزی ارتباط داد به جز یک قهرمانی باارزش برای فوتبال ایران؛ یکی از آخرین ها و البته آخرین قهرمانی ایران در جام باشگاههای آسیا.

برای ایران که در دو فصل قبلی این رقابتها، یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی در آسیا به دست آورده بود و در جام در جام آسیا هم، یک قهرمانی دیگر کسب کرده بود، حضور یا عدم حضور پاس در فینال آسیا چندان اهمیتی نمی توانست داشته باشد.

پاسی ها در حالی به این مسابقات آمده بودند که اکثر چهره های کلیدی شان، این تیم را ترک کرده بودند و پولِ بیشتر تیمهای بهمن و پرسپولیس را ترجیح داده بودند؛ بازیکنانی مثل مارکار آقاجانیان، حمید استیلی و محمد خاکپور.

نماینده ایران در مرحله پلی آف ورودی بازیها، در بازی رفت مقال العربی در قطر، اسیر کامبَک حریف شد و (3-2) باخت. بازی برگشت در استادیوم آزادی در حضور تعداد زیادی تماشاگر برگزار شد. حتی شعارهای« ایران..ایران» این تماشاگرها طعنه آمیز بود و نشان می داد که آنها فقط به خاطر بین المللی بودن این بازی از پاس حمایت می کنن. پاس همچنان تیم بزرگی بود بدون طرفدار.

یک برد(2-0) در بازی برگشت، پاس را به دور نهایی رساند. مرحله ای که با شرکت هفت تیم در دو گروه برگزار شد تا پاس بعد از باخت(1-0) به الوصل امارات و تساوی(1-1) با وهالب پاکستان، به لطف تفاضل گل بهتر نسبت به نماینده پاکستان، به نیمه نهایی برسد.

یک مهار توپ با دست و گل غیر قانونی از علیرضا حکیم زاده در بازی با یومیوری ژاپن، کار دو تیم را به تساوی کشاند و سرانجام پاس(2-1) برنده شد. بدون این که چنین خبری در بین اخبار اصلی تلویزیون، جایگاهی داشته باشد.

سرانجام نوبت به تک گل محسن گروسی به الشباب عربستان رسید و ایران دومین قهرمانی خودش را طی سه سال کسب کرد.

به هر شکل پاس آن سال در سکوت و بی خبری فاتح آسیا شد. تیتر بی ربط« پرچم...در باد...می رقصید» تنها یادگاری خبرنگاری شد که یکی از دو مجله بزرگ آن روزهای ایران، به بحرین- محل برگزاری بازیها- اعزام کرده بود؛ خبرنگاری که اصلا معلوم نبود اصلا فوتبالها را نگاه کرده یا نه؟ شاید هم اصلا چیزی از فوتبال نمی دانست.

این یک نماد از فوتبال ایران بود. کسی به کارهای بزرگ اهمیت نداد، آدمهای بی ارتباط به فوتبال، روز به روز بیشتر شدند، برنامه ریزی به همان نسبت کم و کمتر شد و نتیجه این شد که بعد از قهرمانی پاسی ها در بحرین، دیگر هیچ تیم ایرانی قهرمان آسیا نشد.