آشنایی با جام جهانی باشگاهها
پنج میلیون دلار و یک جام دیگر در انتظار لیورپول؟
سالها بود که هیچ تیمی موفق نشده بود دوبار پیاپی جام جهانی باشگاهها را از آن خود سازد. البته نه این که قهرمان شدن در این مسابقات برای تیمهای اروپایی کار دشواری باشد. بلکه دلیل این امر، دشوار بودن قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا بود. تا این که رئال مادرید در سالهای 2016، 2017 و 2018 قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. به این ترتیب در ادامه راه، کار دشواری پیش روی این تیم نبود تا این تیم سه بار پیاپی این جام را از آن خود سازد. به نظر می رسد حالا هم نوبت لیورپول است که با دو بازی برنده یک جام شود!
متفاوت ترین دوره مسابقات اولین دوره این مسابقات در سال 2000 برگزار شد. سپ بلاتر رییس فیفا که خیلی تلاش داشت تورنمنت های جدیدی در برنامه فیفا قرار دهد بانی برگزاری اولین دوره این مسابقات در سال 2000 بود. این مسابقات از پنجم تا چهاردهم ژانویه برگزار شد و اروپایی ها با بی میلی در آن حضور یافتند. به خصوص منچستریونایتد قهرمان 1999 اروپا که مجبور بود در اوج فشردگی لیگ برتر انگلیس، راهی برزیل شود. یونایتدی ها حتی پیراهن های مناسبی برای این مسابقات تهیه نکرده بودند تا جایی که در برزیل ناچار شدند آستین های پیراهن خود را کوتاه کنند.
در انحصار اروپا و آمریکای جنوبی سطح تیم های اروپایی و آمریکای جنوبی آن قدر از نمایندگان سایر قاره ها بالاتر است که تقریبا تمامی فینالها بین نمایندگان این کنفدراسیون ها برگزار شود. تاکنون در 14 دوره مسابقات 10 قهرمانی از آن اروپایی ها شده و 4 قهرمانی هم به آمریکای جنوبی رسیده است. فینالها هم عمدتا بین نمایندگان دو کنفدراسیون برگزار شده است. زیرا احتمال برگزاری مسابقه دو تیم در نیمه نهایی وجود ندارد. طی تمام ادوار تنها چهار تیم سنت شکنی کرده اند. در سال 2010 مازمبه از جمهوری دمکراتیک کنگو فینالیست شد که البته در فینال به سادگی با نتیجه 3 بر صفر مقابل اینتر ایتالیا شکست خورد. سه سال بعد راجا کازابلانکا مراکش هم فینالیست شد اما این تیم هم با وجود میزبانی در برابر بایرن ناکام ماند و 2 بر صفر شکست خورد. در سال 2016 کاشیمای ژاپن هم اولین نماینده آسیا بود که فینالیست شد و در وقت اضافی سرانجام مقابل رئال تن به شکست داد. کاشیما در سال 2018 هم به جمع چهار تیم برتر رسید اما عنوانی بهتر از چهارمی کسب نکرد. این بار تیم العین امارات بود که فینالیست شد اما از رئال(4-1) باخت.
پاداش تیم ها در حال حاضر که مسابقات با حضور 7 تیم برگزار می شود، تیم قهرمان 5 میلیون دلار آمریکا پاداش می گیرد. نایب قهرمان صاحب 4 میلیون می شود و به تیم های سوم و چهارم هم به ترتیب 2 و 1.5 میلیون دلار اهدا می شود. فیفا که با ولخرجی تلاش کرده بر جذابیت مسابقات بیفزاید به تیم ششم یک میلیون دلار می دهد و تیم هفتم هم صاحب 500 هزار دلار خواهد شد. پر افتخارترین تیم مطابق معمول بارسلونا و رئال مادرید در این جام هم پرافتخارترین تیم ها هستند. رئال قبلا در سال 2014 با 2 گل سن لورنزو آرژانتین را از پیش رو برداشت و به این ترتیب با سه قهرمانی پیاپی در سالهای 2016، 2017 و 2018 بدل به پرافتخارترین تیم تاریخ مسابقات شد. بارسا هم به جز فینال سال 2009 و برتری در وقت اضافی مقابل استودیانتس آرژانتین موفق شد دو بار دیگر نیز قهرمان مسابقات شود. این تیم دو سال بعد هم در فینال با نتیجه 4 بر صفر سانتوس برزیل را شکست داد و آن گاه در سال 2015 با سه گل ریورپلاته را در هم کوبید تا صاحب سه قهرمانی در این تورنمنت باشد و با سه قهرمانی بعد از رئال، پرافتخارترین تیم تاریخ مسابقات باشند. به این ترتیب کشور اسپانیا هفت بار فاتح این مسابقات شده است تا بالاتر از برزیل، پر افتخارترین کشور در تاریخ این مسابقات باشد. برزیلی ها 4 بار توسط کورینیانس(2000 و 2012)، سائو پائولو( 2005)، اینترناسیونال(2006) و کورینتیانس(2012) قهرمان این مسابقات شده اند. به عبارت ساده تر تمام قهرمانی های نمایندگان غیر اروپایی توسط تیم های برزیلی در این جام به دست آمده است. سایر قهرمانان این جام، تیم های زیر بوده اند: میلان ایتالیا(2007) منچستریوناتد(2008) اینتر ایتالیا(2010) بایرن مونیخ آلمان (2013) بازیکنی با رکوردی منحصر به فرد در میان بازیکنان حاضر در جام جهانی باشگاهها تونی کروس آلمانی در سال 2013 با بایرن قهرمان مسابقات شد. وی یک سال بعد بازیکن رئال مادرید بود و با این تیم نیز قهرمان شد تا در طول دو سال پیاپی با دو تیم مختلف قهرمان رقابت ها شود. کروس بعد از آن هم موفق شد دو بار دیگر با رئال این عنوان را از آن خود سازد و به این ترتیب تنها بازیکن تاریخ این مسابقات است که 4 بار پیاپی برنده این عنوان شده است...
