سفرهای درون شهری

اتوبوس ، مترو و تاکسی هر سه وسایل نقلیه عمومی درون شهری هستند اما کدام یک را انتخاب کنیم تا سریع‌تر به مقصد برسیم ؟ آسمونی در این مقاله در مورد سفرهای درون شهری مطالب مفیدی برای شما عزیزان تهیه کرده است که دعوت می کنیم تا پایان این مقاله ما را همراهی کنید.

کدام یک مطمئن‌ تر است و می‌توانیم با استفاده از آن بدون استرس و دغدغه از یک منطقه در شهر به منطقه‌ای دیگر سفر کنیم ؟ آیا برای استفاده از وسایل نقلیه درون شهری حقوق شهروندی به‌ طور کامل مد نظر قرار گرفته شده است ؟ آیا ناوگان حمل و نقل به افزایش جمعیت ، مشکلات شهروندان و نیازهای آنان توجه دارد ؟

بدون شک باید برای ساخت و توسعه شبکه حمل و نقل درون شهری با برنامه‌ای جامع و مدون پیش رفت تا هر روز شاهد مشکلات رفت و آمد مردم در سطح شهر نباشیم.

دولت متعهد شده است که پیش‌ پرداخت خرید قطار های شهری را به‌طورنقدی پرداخت کرده و به منظور ایجاد هماهنگی و سازمان دهی فعالیت قطار های شهری اقدام به تاسیس شرکتی تخصصی کند که این شرکت در حقیقت کار هماهنگی و نظارت دولتی بر پروژه‌ های‌ ‌قطار های شهری را دنبال می‌کند. ‌

دولت در نظر دارد تا با استفاده از منابع داخلی و خارجی ،‌ ‌ساخت ناوگان ریلی را سریع‌ تر کرده و با خرید واگن و‌ ‌راه‌ اندازی خطوط ویژه حمل و نقل درون شهری در کشور ، از بروز برخی مشکلات جلوگیری کند اما با توجه به معضلا‌ت سفر های درون شهری ‌این اقدامات باید هر چه سریع تر انجام پذیرند. روند فزآینده سفر های درون شهری که همه ساله هم زمان با بازگشایی مدارس تشدید می‌شود عاملی برای رشد تولید خودرو و افزایش میزان و مشکلات ترافیکی است. آلودگی هوا مشکل دیگری است که ناوگان حمل و نقل در آن نقش دارد.

بر اساس گزارشی از مهر ، بر خلاف نظر عموم مردم که تعداد زیاد خودرو در تهران را عامل اصلی آلودگی هوا می‌دانند ، بسیاری از کارشناسان حوزه حمل و نقل و ترافیک بر این باورند که مشکل آلودگی هوای تهران ، تعداد زیاد خودروها نبوده ، چرا که سرانه خودرو شخصی برای شهروندان تهرانی در مقایسه با بسیاری از شهرهای بزرگ کشورهای پیشرفته دنیا ، قابل قیاس نیست.

کارشناسان معتقدند به منظور کاهش ترافیک و آلودگی هوای تهران تنها راه حل موجود تقویت سیستم حمل و نقل عمومی اعم از مترو ، اتوبوس و تاکسی است که البته این امر در دستور کار مدیریت شهری قرار گرفته است.

همچنین آمار ها نشان می‌دهند که اگر چه تعدادی از خودرو ها با اجرای طرح تردد نوبتی نتوانستند وارد محدوده طرح شوند اما به همان میزان افزایش سفر درون شهری داشته‌ایم. این در حالی است که به رغم تداوم طرح تردد نوبتی خودرو ها ، همچنان شاهد حضور 40 درصدی خودرو های تک‌ سرنشین در ساعات اوج ترافیک در سطح شهر تهران هستیم. اجرای طرح تردد نوبتی خودروها گرچه موجب کاهش آلودگی هوا در محدوده اضطرار می‌شود اما این وضعیت مقطعی بوده و تداوم آن در دراز مدت به تدریج اثر خود را از دست خواهد داد.

مقایسه روند آلاینده‌ ها در ایستگاه‌ های سنجش آلودگی هوا در مناطق داخل محدوده طرح تردد زوج و فرد خودروها و خارج از آن با مدت مشابه پس از اجرای طرح مذکور بیانگر این است که اجرای این طرح در کوتاه مدت بازده مطلوبی در کاهش میزان انتشار آلاینده‌ها در مناطق داخل محدوده اجرای طرح تردد نوبتی خودرو ها داشته است.

کارشناسان معتقدند به جای اجرای طرح زوج و فرد می‌توان قانون < منع تردد خودروهای تک‌سرنشین > را اجرا و با متخلفان برخورد کرد.

به اعتقاد موافقان این قانون ، منع تردد خودرو های تک‌ سرنشین دراین طرح به دو شیوه قابل اجراست :

اول ، اجرای این طرح از ساعت 6 صبح که اکثر شهروندان خود را برای عزیمت به محل کار آمده می‌کنند و در نتیجه پیک ترافیک صبحگاهی آغاز می‌شود تا ساعت 10 صبح می‌تواند در محدوده کل شهرتهران انجام شود.

دوم ، اجرای این طرح از ساعت 6 صبح تا حدود 7 شب ، یعنی کنترل روزانه باشد و مختص ساعات خاصی از روز نباشد. البته کارشناسان ترافیک معتقدند در صورت اجرای این طرح باید نه فقط در محدوده طرح ترافیک بلکه در کل سطح شهر تهران به اجرا گذاشته شود ، با این تبصره که خودرو هایی که بیش از 3 سرنشین دارند و از تمام ظرفیت خود استفاده می‌کنند شامل این طرح نشوند.

به عبارت دیگر ، با این روش ظرفیت اشغال خودرو ها افزایش می یابد که این به نفع حمل و نقل عمومی کلان شهر تهران است. باید توجه داشت که تمام این اقدامات باید در کنار هدف اصلی که همان توسعه و تقویت سیستم حمل و نقل عمومی است انجام شود و اجرای این طرح‌ ها نباید مدیریت شهری را از هدف اصلی باز دارد. اما نباید با بهبود مقطعی وضعیت ترافیک ، معضل موجود را نادیده گرفته و به فکر ارائه راهکار مستمری نباشیم.

بر اساس گزارشی از ایلنا ، حمل و نقل عمومی در سفرهای شهری کشور حدود 1.8 درصد است. افزایش شهرنشینی ، گسترش شهر ها ، تراکم ترافیک به‌ویژه در بافت‌ های قدیمی شهر ، آلودگی هوا و اتلاف وقت موجب می‌شود که افراد به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی گرایش داشته باشند. با توجه به جمعیت 45 میلیون نفری شهری ، درباره سفرهای درون شهری در سطح کشور می‌توان گفت که حدود 2‌1 میلیون نفر با سیستم ریلی ، 18 میلیون نفر با اتوبوس و 16.6 میلیون نفر با تاکسی جا‌به‌جا می‌شوند.

طبق آمار اعلام شده ، در کشور 21 هزار دستگاه اتوبوس وجود دارد که 17 هزار دستگاه آن زیر 10 سال ، 2 هزار دستگاه بین 10 تا 15 سال ویک هزار و 59 دستگاه بالای 15 سال عمر دارند.

همچنین گفته می‌شود که تعداد مینی‌بوس‌های فعال در کشور 17 هزار دستگاه است که تنها 435 دستگاه آن زیر 10 سال عمر دارند. مدیریت شهری باید ازدیدگاه تخصصی اساتید دانشگاه و متخصصان رشته حمل و نقل و ترافیک به منظورحل مشکلات ، استقبال کند و نظرات به ظاهر ساده مردم را در این زمینه مورد توجه قرار دهد.

مدیریت شهری و توجه به حمل ونقل درون شهری باید به همراه یک برنامه‌ ریزی و استرتژی خاص باشد چرا که مشکل ترافیک و حاد بودن آن به قدری واضح است که نه تنها متخصصان ترافیک شهری بلکه عموم مردم نیز نسبت به آن واقف هستند و از این موضوع شکایت دارند والبته این حق مسلم یک شهروند است که بتواند به راحتی و بدون ترافیک و مشکلات آن، از ناوگان حمل و نقل عمومی استفاده کند.