- آسمونی
- مجله اینترنتی
- مناسبت های روز
- 18 ژوئن ، روز جهانی سوشی
18 ژوئن ، روز جهانی سوشی
سوشی خوراکی برنجی در آشپزی ژاپنی است و آمیزهای است از برنج پختهٔ ژاپنی با چاشنی سرکه، چندین گونه خوراک دریایی (بیشتر خام)، سبزیجات و تخم مرغ که به صورت سرد خورده میشود.
در آغاز، سوشی تنها روشی برای نگهداری ماهی بود که در آسیای شرقی رواج داشت ولی پس از راه یافتن به چین، وارد ژاپن شد. سوشی گونههای فراوانی دارد ولی امروزه در نزد عموم مردم، نام سوشی اشاره کننده به تنها یکی از گونههای این خانوادهٔ غذایی، سوشی ادو است. در این گونه از سوشی بر روی یک قطعهٔ برنجی بیضیمانند، برش نازکی از ماهی گذاشته میشود. ماهی، توفو (فراوردهٔ سویا)، خوراک دریایی، تخممرغ و دیگر خوراکیهای بکار رفته در پُر کردن سوشی، همگی سرشار از پروتئین هستند.
علاوه بر آن میتوان ویتامین و مواد معدنی را نیز در خوراکهای دریایی و سبزیجات سوشی پیدا کرد. سوشی بیشتر همراه با چاشنی سس سویاخورده میشود. بهترین روش برای ضدعفونی مواد غذایی پختن مواد است اما این روش در سوشی بکار برده نمیشود. برخی از گونههای ماهی ممکن است، انگل داشته باشند، اما فرایند یخزدگی ماهی، این انگلها را از میان میبرد. بهطور سنتی در گذشته برای ضدعفونی کردن این خوراک از واسابی (تُرُب کوهی ژاپنی) و ترشی گاری (ترشیزنجبیل) بهرهمند میشدند. همچنین نوشیدن چای سبز نیز به علت ویژگی آن در پیشگیری از مسمومیت غذایی توصیه میشود. فرایند جهانیشدن سوشی از آمریکا آغاز شد و امروزه سوشی به عنوان یک غذای مفید و مناسب، در جهان آوازه پیدا کرده و در حال تبدیلشدن به غذایی جهانی است.
تاریخچه سوشی
سوشی در آغاز به عنوان یک روش برای حفظ ماهی بوده که در آسیای شرقی رواج داشتهاست. در این روش نگهداری غذا، ماهی و گوشت، نخست شور و سپس به حالت تخمیر به مدت طولانی نگهداری میشدهاست. سوشی پس از راه یافتن به ژاپن راه پیدا کردهاست.
اولین نوع سوشی در ژاپن در حدود 1300 سال سابقه دارد و به نام نارهزوشی معروف است. در نارهزوشی ماهی خام نمک زده میشد و در لایهای از برنج پخته شده قرار میگرفت. سپس وزنهای سنگینی بر روی آن قرار داده میشد و به مدت تقریبی سه سال در این حالت قرار داشت. به این طریق، به علت تخمیر اسید لاکتیک، نشاستهٔ برنج تجزیه شده و تبدیل به الکل و بعد از آن به سرکه تبدیل میشود. در این نوع سوشی برنج ترش و بد طعم شده و هنگام خوردن سوشی به دور ریخته میشود و تنها ماهی آن به مصرف خوراکی میرسد. یک نوع نارهزوشی به نام فونازوشی از 1200 سال قبل تاکنون در ژاپن رواج دارد.
ناماناره یا ناماناری نوع دیگری از سوشی بود که در دوره موروماچی (1336 تا 1573 میلادی) به وجود آمد. اصل و روش تهیه مانند نوع قدیمتر سوشی، نارهزوشی است و در آن ماهی در داخل برنج خوابانده شده و تخمیر میشود. تفاوت نارهزوشی با نامانارهزوشی تنها در زمان خواباندن است که در نوع جدیدتر بسیار کوتاهتر شدهاست. در این روش به مدت چندین روز ماهی خام در برنج قرار میگیرد. در این نوع بخاطر کوتاه شدن زمان تهیه، برنج بکار رفته از بین نرفته و برنج نیز به همراه ماهی قابل خوردن است.
در دوره ادو (1603 تا 1868 میلادی) و در حدود 1660 میلادی، یک پزشک که در ادو (نام قدیم توکیو) زندگی میکرد کشف کرد که افزودن سرکهٔ برنج و شکر به برنج باعث تخمیر فوری برنج میشود. اختراع سومشی (برنج باطعم سرکه) در بهبود مزهٔ برنج سوشی و همینطور کوتاهتر شدن زمان تخمیر تأثیر بسیاری داشت.پس از آن یک نوع سوشی رواج پیدا کرد به نام هایازوشی معنی سوشی سریع یا سوشیای که به سرعت تهیه میشود. در هایاسوشی ماهی نمک سود شده یا خوابانده شده در سرکه، بر روی برنجی که طعم سرکه دارد، قرار داده شده و به همراه هم به مدت یک شب یا چندین ساعت تحت فشار قرار میگیرند.
در قرن هیجدهم میلادی در ادو یا توکیوی قدیم، فروش و عرضهٔ سوشی به مردم در دکههای سیار فروش موادغذایی خیابانی یا یاتایها رواج بسیاری پیدا کرد.