4 ژوئن ، روز جهانی کودکان بی‌گناه قربانی تجاوز و تعرض

در 19 آگوست سال 1982 میلادی، مجمع عمومی سازمان ملل متحد به جهت تجاوز و اقدامات ددمنشانه اسرائیل نسبت به کودکان بی‌گناه فلسطینی و لبنانی، 4 ژوئن هرسال را به‌ عنوان روز جهانی کودکان بی‌ گناه قربانی تجاوز و تعرض نامیدند.

آسمونی: روز بین‌المللی کودکان معصوم و قربانی تجاوز منحصر به سوءاستفاده‌های صورت گرفته در جنگ‌ها و شرایط مخاصمه آمیز نیست و می‌توان هر سوء رفتاری را حتی در خانواده‌ها علیه کودکان، نوعاً در ذیل چنین تجاوزها و سوءاستفاده‌هایی آورد.

روز بین‌المللی کودکان بی‌گناه و قربانی تجاوز بهانه‌ای است برای یادآوری درد و رنج کودکانی که در همین حوالی، شب‌ها را با آتش خمپاره و گلوله به صبح می‌رسانند و روزها با آجرهای به‌جامانده از خانه و کاشانه خود بازی می‌کنند؛ کودکانی که آب و غذا و دارو را نه به‌مثابه یک نیاز ضروری بلکه چون کالایی ارزشمند و هدایایی نفیس می‌انگارند.

بالغ‌بر 250 هزار کودک در سرتاسر جهان در درگیری‌های نظامی به‌عنوان سرباز حضور دارند. بسیاری از این کودکان دزدیده‌شده و یا برای نجات از فقر و گرسنگی به این گروه‌ها پیوسته‌اند.

کودکان همچنین قربانی انواع دیگر خشونت نظیر کار اجباری، سوءاستفاده جنسی، قاچاق و از این قبیل هستند. تنها در کشور سومالی و درنتیجه قحطی درآمیخته با نزاع‌های سیاسی 2009، 130 هزار کودک، اغلب زیر 5 سال، جان خود را ازدست‌داده‌اند.

دختران بیش از پسران در معرض آسیب‌های ناشی از خشونت قرار دارند. بااین‌حال، این امر نباید مانع از جدی گرفتن خطرات متوجه پسربچه‌ها شود. برای مثال، نتایج پژوهشی که امروز در تایلند منتشر شد، نشان می‌دهد اکثریت افراد در کشورهای شرق آسیا فکر می‌کنند بدرفتاری جنسی تنها شامل تجاوز به دختران است، حال‌آنکه آزار جنسی پسران و سایر اشکال این آزارها نظیر نمایش پورن، در این دیدگاه مورد غفلت قرار می‌گیرند.

نزدیک به نیمی از 50 میلیون آواره سطح جهان که به دنبال امنیت جلای وطن کرده‌اند را کودکان تشکیل می‌دهند. از میان 22 میلیون آواره تحت نظارت کمیسیونر عالی سازمان ملل نیز 10 میلیون، زیر 18 سال هستند.

اکثریت جمعیت پناهندگان به دلیل جنگ و نزاع‌های سیاسی متواری می‌شوند؛ نزاع‌هایی که عامل مرگ‌ومیر 2 میلیون کودک در دو دهه اخیر بوده است. این میزان قبل از بروز تنش‌ها در سوریه، عراق، افغانستان و کشورهای آفریقایی و در سال 2001 به‌روز شده است.

کودکان در 87 کشور جهان روی زمین‌هایی با 60 میلیون مین زندگی می‌کنند و سالانه 10 هزار کودک قربانی انفجار این مین‌ها هستند. بیش از 300 هزار دختر به‌عنوان سرباز به خدمت گرفته‌شده‌اند و بهره‌کشی جنسی ازجمله خدماتی است که این دختران ناچار به ارائه آن هستند.

کودکان تنها یا همراه خانواده‌هایشان، تقریباً نیمی از پناهنده‌جویان کشورهای توسعه‌یافته را تشکیل می‌دهند. در اروپا، بالغ‌بر 100 هزار کودک رهاشده وجود دارد و سالانه 20 هزار بر این تعداد در اروپا و آمریکا افزوده می‌شود.

4 میلیون کودک در اثر ابتلا به اچ‌آی‌وی مرده‌اند و 13 میلیون یتیم شده‌اند که به‌خصوص در کشورهای درگیر نزاع سیاسی عامل درجه اول مرگ‌ومیر کودکان محسوب می‌شود.

کمک‌های کشورها برای مبارزه با اچ‌آی‌وی بسیار کمتر از 3 میلیارد دلار موردنیاز سازمان ملل و تنها 300 میلیون دلار بوده است. این در حالی است که تنها 0.7 درصد از تولید خالص ملی کشورهای درحال‌توسعه می‌تواند 100 میلیارد دلار بر این کمک‌ها بیفزاید.

1.2 میلیارد انسان در کره زمین که نیمی از آن‌ها را کودکان تشکیل می‌دهند، روزانه با درآمد یک دلار زندگی می‌گذرانند. 10 میلیون کودک زیر 5 سال سالانه در اثر ابتلا به بیماری‌های قابل‌پیشگیری و یا سوءتغذیه می‌میرند و 40 میلیون تولد در سال هرگز به ثبت نمی‌رسد؛ این یعنی محرومیت همین تعداد کودک از ملیت و نام قانونی.

کنوانسیون حقوق کودک در 1989 به تصویب رسید و تمامی کشورهای جهان به‌استثنای ایالات‌متحده و سومالی به آن رأی داده‌اند. دو پروتکل الحاقی این کنوانسیون در سال‌های بعد، ناظر بر ممنوعیت خریدوفروش پورنو گرافی کودکان و تعیین 18 سالگی به‌عنوان سن قانونی ورود کودکان به جنگ و نزاع‌های سیاسی به تصویب رسید.