سن امام مهدی (عج) در زمان غیبت و ظهور

تولد و غیبت امام زمان (عج)

امام زمان (عج) در سال 255 هجری قمری به دنیا آمدند. بنابراین، سن تقویمی ایشان در سال 1444 هجری قمری (1401 هجری شمسی) برابر با 1189 سال قمری است.

شیخ مفید معتقد است که از ابتدای تولد، غیبت ایشان شروع شده ولی برخی معتقدند که امام پنج سال اول زندگی را در غیبت نبوده و در خدمت امام حسن عسکری (ع) بوده‌اند. اما از سال 260 و در سن پنج سالگی که امام حسن عسکری(ع) به شهادت رسیده و فرزندشان به امامت رسیدند، غیبت امام عصر (عج) آغاز شد و 69 سال امام با واسطه‌هایی با مردم در ارتباط بودند. تا سن 74 سالگی امام چهار نایب خاص داشتند که فقط همین افراد خاص با امام در اتباط بودند و واسطه ارتباط عموم مردم با امام بودند. این دوران، دوران غیبت صغری نام دارد.

البته کسان دیگری هم در این دوران امام را دیدند. در این که افراد بسیاری امام را در پنج سال اول زندگی و بعد از آن در 69 سال غیبت صغری دیدند، شکی نیست اما در بحث غیبت کبری که از سال 329 اتفاق افتاد، ما شاهد حکایت‌هایی از دیدار افرادی با ایشان هستیم. اما چون در دوران غیبت هستیم، اصل بر ندیدن امام (عج) است و اگر کسی ادعای ملاقات کند، ما به سادگی نمی‌پذیریم و باید دلیل متقن ارائه دهد.

سن ظاهری امام زمان (عج) در هنگام ظهور

درمورد سن ظاهری آن حضرت در هنگام ظهور، دو دسته روایت وجود دارد:

الف- روایاتی که مطلق است و سنی را بیان نمی‌کند و فقط جوان‌بودن آن حضرت را متذکر می‌شود:

• جوان است با این که سنش زیاد است.
• در بهترین مرحله جوانی ظهور می‌کند.
• در سن کهن‌سالان و سیمای جوانان.

ب- روایاتی که علاوه‌بر تأکید بر جوانی، سن‌ و‌ سال را هم مشخص می‌کند:

• با چهره جوانی کامل به سن سی‌سالگی
• با چهره جوانی کمتر از چهل‌سالگی
• سنش زیاد و چهره‌اش جوان است به‌گونه‌ای که در نظر بیننده چهل‌ساله یا کمتر می‌نماید و از نشانه‌های ایشان آن است که تا زمان وفات پیر نمی‌شود.

نکاتی درباره سن حضرت قائم (عج)

• می‌دانیم که سن آن حضرت، بیش از هزار سال است و اکنون در سال 1444 هجری قمری سن ایشان 1189 سال است. مقصود از روایاتی که سن امام مهدی (عج) را بین 30 تا 40 سال بیان کرده این است که در زمان ظهور چهره و سیمای نورانی ایشان، به شکل کسی است که در این مرحله سنی قرار دارد؛ یعنی مرحله کمال جوانی.
• آنچه مهم است، شناخت و معرفت امام است، تا جایی که در روایات، نشناختن امام برابر با بی‌دینی و جهالت شمرده شده. در حدیث آمده است کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است. منظور این معرفت، شناخت ظاهری نیست بلکه فراتر از آن و درک جایگاه و حق واجب امام است.