25 ربیع الاول صلح امام حسن (ع) - 41 ق

 صلح امام حسن علیه السلام و معاویه بن ابوسفیان به واقعه صلح میان حسن بن علی و معاویه بن ابوسفیان اطلاق می‌شود که از جنگ بین کوفیان و شامیان جلوگیری کرد و طی آن خلافت به شروطی از امام حسن به معاویه منتقل گردید. این واقعه در سال 41 ه. ق. برابر 660 یا 661 میلادی رخ داد.

مفاد صلح نامه امام حسن علیه السلام

1- متعرض امام حسن علیه السلام نشود.

2- در میان مردم طبق کتاب خدا و سنت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم و خلفای شایسته عمل نماید.

3- بعد ار خود کسی را جانشین خود ننماید.

4- مردم در هر کجای عالم باشند از قبیل: شام، عراق، حجاز و یمن از شر او در امان باشند.

5- اصحاب علی بن ابیطالب و شیعیان آن حضرت بر جان و مال و زن و فرزند خود در امان باشند.

6- نسبت به امام حسن ، امام حسین و سایر اهل بیت و خویشان پیغمبر صلی الله علیه وآله وسلم حیله ورزی نکند در خلوت و جلوت ضرری به آنان نرساند احدی از ایشان را در هیچ نقطه ای از نقاط زمین نترساند.

7- به امیرالمومنین علی علیه السلام ناسزا نگوید و در قنوت نماز به آ ن حضرت توهین ننماید. در حالی که این عمل را انجام می دادند.

اما معاویه لعنة الله علیه به هیچ کدام از شرایط صلح نامه عمل نکرد این صلح نامه فقط مقدار کمی از مظلومیت، غریبی و تنهایی امام حسن علیه السلام را برای ما مشخص می کند.