3 رجب؛ شهادت حضرت امام علی النقی الهادی(ع) (254 ه ق)
سوم رجب مصادف با شهادت حضرت امام علی النقی الهادی علیه السلام 254 ق است.
یکی از کارهای مهم امام هادی(ع) که امامان قبل از ایشان نیز، اهمیت بسیار به آن میدادند، حفظ خطّ فکری و فرهنگی تشیُّع و جلوگیری از القائات مخالفان بود. این کار، نیاز به تربیت شاگردان برجسته و تشکیل حوزهی علمیه و تدریس فقه و عقاید اصول اسلامی داشت که در عصر امام علی النقی(ع) نیز ادامه یافت.
آن حضرت شاگردان برجستهای همچون حضرت عبدالعظیم حسنی، ابن سکیّت اهوازی، اسماعیل بن مهران، ابوهاشم جعفری، جعفر بن سهیل و... تربیت کرد و حوزهی علمی فعال و پرتلاشی به وجود آورد. آن امام بزرگوار، در تحکیم و استواری فقه، عقاید و فرهنگ تشیُّع، همت جدی و وسیعی نمود و کتبی نیز در این زمینه نگاشت از قبیل: رسالهای در ردّ جَبر و تفویض، رسالهای در اثبات عدل و المنزلةُبین المنزلتَین، رسالهای در احکام دین و... .
همچنین حضرت امام علی النقی(ع) برای معرفی سیمای تابناک اسلامِ راستین، جلسات متعددی را برای بحث پیرامون مسایل مختلف عقیدتی، فکری و اجتماعی برگزار کرد و در این جلسات به سؤالات و شبهاتِ مطرح شده پاسخ میداد. جمع زیادی از بزرگان علم و ادب نزد ایشان گرد میآمدند و از دریای بیکران دانش آن حضرت بهره میبُردند. امام هادی(ع) همواره، پناهگاه نیازمندان و گرفتاران بود و هیچگاه آنان را ناامید از خانهی خویش نمیراند.
سرانجام حضرت امام علی النقی الهادی(ع) پس از حدود چهل و دو سال زندگی و سی و سه سال امامت، در سوم رجب سال 254 هجری قمری بر اثر زهری که با دسیسه ی مُعتز (سیزدهمین خلیفهی عباسی) توسط معتمد عباسی به آن حضرت خوراندند، به شهادت رسید و آن امام بزرگوار را در شهر سامرا، به خاک سپردند.
دوران امامت امام هادی(ع) در سختترین شرایط، در زمان خلافت پانزده سالهی دیکتاتوری متوکل و سپس خلفای بعدی سپری گردید.
روایتی از امام هادی(ع)
امام هادى عليه السلام «على بن محمد» بـه عيادت يكى از ياران رفت و وی را مشاهده كرد كه پيوسته ميگريد و از ترس مرگ بيتابى ميكند، امام بـه او فرمود: يا عبد الله! تخاف مـن الموت لانك لا تعرفه. « بنده خدا! تـو از مرگ ميترسى بخاطر آنكه حقيقت مرگ را نميشناسى ». سپس امام هادی عليه السلام مرگ رابه حمام تميزى تشبيه فرمود كه انسان آلودهاى وارد آن مي شود.
این حمام وی را از هر گونه غم و اندوه و ناراحتى شستشو ميدهد و بـه سرور و شادمانى مي رساند. علت اصلی ترس انسان از مرگ این اسـت کـه از حقیقت مرگ اطلاعی نداریم باید دانست کـه جهان پس از مرگ با این جهان مادی قابل مقایسه نیست، جایی اسـت کـه انسان کاشته هاي خودرا برداشت میکند و دیگر غم و غصه و سختی و از دیگر مشکلات دنیوی خبر نیست.
