چگونه با فرزند نوجوان خود رفتار کنیم؟

به نام یگانه عالم 

یکی از مراحل مهم زندگی انسان اتمام مرحله کودکی و ورود به مرحله نوجوانی است. نوجوانی مرحله ایست حد فاصل پایان کودکی و آغاز بزرگسالی. در این مرحله نوجوان نه کودک محسوب می شود و نه بزرگسال به همین دلیل با کودکان کم سن تر و با والدین و معلمان و دیگر اعضا خود را در تعارض عاطفی می یاید. در همین دوران شرایط فیزیکی نوجوان در حال تغییر است و در همان راستا شخصیت و هویت او در حال شکل گیری است. نوجوان در این دوران کم حرف می شود و بیشتر در خودش فرو می رود زیرا فکر می کند که کسی او را درک نمی کند. به همین منظور باید به نوجوان توجه داشته باشیم، او را در گفتمان های خانوادگی شریک کنیم، به نظر او احترام بگذاریم، البته باید زمانیکه آمادگی دارد با او صحبت کنیم، بیشتر برایش وقت بگذاریم، نظرات و پیشنهادات نوجوان را بی ارزش ندانیم، به او توهین نکنیم، هرگز او را بطور مستقیم نصیحت نکنیم، مسئولیت و وظایفی بر عهده نوجوان قرار دهیم، اورا به ورزش کردن تشویق کنیم، از نظر رفتاری الگوی مناسبی برایش باشیم و در کل صبوری، شکیبایی و محبت در رفتار را هرگز فراموش نکنیم.

اختصاصی پورتال آسمونی

نوشته از خانم سارا فلاحی (کارشناس ارشد روانشناسی)