ورزشگاه همپدن پارک و مسابقاتی با 150 هزار تماشاگر!

اختصاصی آسمونی

نوشته از مهدی زارعی

تا اواخر دهه 80 میلادی، تماشاگران فوتبال مجاز بودند به هر شکل که مایل هستند، بازیها را در استادیوم تماشا کنند. خیلی ها ترجیح می دادند در تمام بازی بایستند و تیم محبوب خود را تشویق کنند؛ بدون این که نیاز به جایگاهی برای نشستن داشته باشند.

حضور هوادارای اینچنینی، همیشه باعث می شد که استادیومهای فوتبال، خیلی بیشتر از ظرفیت واقعی شان، طرفدار به خود ببینند. خیلی از ورزشگاههای بزرگ فوتبال، تا آن زمان، آماری را به جای گذاشتند که اکنون، حتی تصورش هم غیرممکن به نظر می رسد.

اما یک مسابقه باشگاهی یا ملی، تا چه تعداد تماشاگر را می تواند به خود، جذب کند؟

در بین ورزشگاههای بزرگ، استادیوم همپدن پارک گلاسکو، تمامی رکوردها را در زمانهای گذشته از آن خودش کرده است. در نیمه نهایی جام باشگاههای اروپا در سال 1970، ابتدا قرار بود دیدار برگشت تیمهای سلتیک گلاسکو و لیدز یونایتد در ورزشگاه« سلتیک پارک» برگزار شود. اما ظرفیت آن استادیوم فقط 60 هزار تماشاگر بود و با توجه به تقابل حساس نماینده های اسکاتلند و انگلیس، پیشاپیش مشخص بود که، این استادیوم نمی تواند انبوه تماشاگرها را در خود، جای دهد. تعداد 10 هزار بلیت به هواداران تیم مهمان اختصاص داده شد اما این عدد در برابر انبوه هواداران اسکاتلندی ناچیز می نمود. مجموعا 136505 تماشاگر وارد استادیوم شدند تا تساوی(1-1) دو تیم را ببینند. سلتیک بازی رفت را در الند رود(1-0) برده بود و به این ترتیب راهی فینال این تورنمنت شد.

***

با این حال، این پرتماشاگرترین دیدار در تاریخ همپدن پارک نبود. سال 1937، به سال رکوردشکنی در این ورزشگاه تبدیل گشت. وقتی مشخص شد که مسابقه دو تیم ملی اسکاتلند و انگلیس به خاطر اختلافات پیش آمده بین شبکه بی بی سی و اتحادیه فوتبال اسکاتلند، از رادیو پخش نمی شود، انبوه تماشاگرها به استادیوم هجوم آوردند تا رکورد مسابقات برگزار شده در جزیره و همین طور قاره اروپا شکسته شود. 50 هزار هوادار در حالی از انگلیس به اسکاتلند سفر کردند که پیش از برگزاری این مسابقه، تیم ولز مقابل انگلیس (2-1) و در برابر اسکاتلند هم با همین نتیجه پیروز شده بود و مسابقه دو تیم، تاثیری در قهرمانی ولز در رقابتهای قهرمانی بریتانیا نداشت. با این حال عدد عجیب 149547 تماشاگر برای این مسابقه ثبت شد و قیمت بلیت ها حتی به 2 شیلینگ هم رسید؛ عددی معادل 5 پوند در روزگار کنونی. در این میان، 46 نفر هم به علت ازدحام بیش از حد تماشاگر، مصدوم شدند که البته در برابر سیل هواداران حاضر در همپدن پارک، عددی فوق العاده ناچیز به شمار می آمد.

جالب این که در همان روز لیگ انگلیس هم در جریان بود و هجوم این هواداران به اسکاتلند، هیچ تاثیری در آمار تماشاگران آن لیگ هم نگذاشت.

***

اما همپدن پارک برای ثبت یک رکورد دیگر، فقط یک هفته منتظر ماند. این بار در فینال جام حذفی اسکاتلند بین تیمهای سلتیک و آبردین، تعداد تماشاگرها به 147365 رسید. « جیمی دیلِینی» که یک هفته قبل از آن، در بازی اسکاتلند و انگلیس هم به میدان رفته بود، یک بار دیگر وارد همپدن پارک شد تا طی 7 روز در برابر حدود 300 هزار تماشاگر بازی کرده باشد!

آمار آن روز همپدن پارک، نقطه اوج فینالهای این ورزشگاه بود. بین 1928 تا 1973، مسابقات فینالی که در این ورزشگاه در حضور بیش از 100 هزار نفر برگزار شد، 37 فینال بود. طی این 45 سال میانگین 109324 هوادار برای فینالهای همپدن پارک به جا گذاشته شد و عدد حیرت انگیز5.5 میلیون طرفدار ثبت گردید.

***

حالا مدتها از آن سالها گذشته است. قوانین فیفا برای جلوگیری از خطرات احتمالی، جایگاههای ایستاده را از استادیوم ها حذف کرد و حالا همپدن پارک، فقط 51866 صندلی جایگاه دارد. تکرار اعداد شگفت انگیز تماشاگران در قلب فوتبال اسکاتلند، اتفاقی است که دیگر حتی در رویا هم رخ نمی دهد. رکوردهای همپدن پارک هم برای همیشه به تاریخ پیوستند.