تور گواتمالا

اگر قصد سفر به گواتمالا با تور را دارید این بخش آسمونی را تا پایان مطالعه نمایید چرا که راهنمای تور گواتمالا ، اطلاعات تور گواتمالا ، جاذبه های تور گواتمالا ، مکان های تور گواتمالا و ... را برای شما عزیزان شرح می دهیم.

راهنمای تور گواتمالا

جمهوری گواتمالا کشوری در آمریکای مرکزی است و پایتخت آن گواتمالاسیتی است. مساحت این کشور 108٬889 کیلومتر مربع و جمعیت آن برپایه واپسین برآوردها 13 میلیون و 300 هزار نفر است.

گواتمالا از شمال و غرب با مکزیک، در شرق با بلیز و از جنوب با کشورهای السالوادور و هندوراس همسایه‌است.

زبان رسمی این کشور زبان اسپانیایی، واحد پول آن کتزال و دین 99 درصد از مردم آن مسیحیت است. از میان مسیحیان این کشور، حدود 55 درصد کاتولیک، 40 درصد پروتستان و 3 درصد ارتودکس شرقی هستند.

حدود 59 درصد از مردم آن از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و اسپانیایی) و 40٫5 درصد نیز از سرخ‌پوستان مایا هستند، کمتر از یک‌درصد از مردم گواتمالا نیز سفیدپوست هستند.

این کشور در سال 1821 از اسپانیا مستقل شد و هم‌اینک شیوه حکومتی آن دموکراسی و رئیس‌جمهور آن اتو پرز مولینا است.

فراورده‌های صادراتی گواتمالا قهوه، شکر و موز است. گواتمالا که از جمله یکی از فقیرترین کشورهای آمریکای مرکزی به‌شمار می‌آید، از جمله کشورهایی است که نرخ بیسوادی در آن بسیار بالاست و رئیس جمهور این کشور برای بهبود وضع آموزش زیر فشار قرار دارد. شمار جرایم جنایی در گواتمالا در سطح جهانی بسیار بالاست.

گواتمالا پس از استقلال از اسپانیا به امپراتوری مکزیک پیوست و تا مدت‌ها توسط دیکتاتورهایی که از سوی «شرکت متحد میوه» پشتیبانی می‌شدند اداره می‌شد. تاریخ گواتمالا شاهد حکومت دیکتاتورهای متحد با زمین‌داران بوده‌است. با این حال، در دههٔ 1950 جاکوبو آربنز، رئیس‌جمهوری، املاک بزرگ را مصادره کرده و میان روستاییان تقسیم کرد. وی به کمونیست بودن متهم گردید و در 1954 با کمک نظامی آمریکا به دست ارتش برکنار شد. پس از این دوره، در اواخر سده بیستم، گواتمالا درگیر یک جنگ داخلی 36 ساله شد که تلفات جانی آن 200 هزار نفر بود. در طول سال‌های جنگ داخلی حکومت نظامیان گواتمالا بسیاری از روستاهای محل سکونت قبیله‌هایی را که احتمال ارتباط آنها با شبه نظامیان چپگرای این کشور می‌رفت، به شکلی سازمان‌یافته نابود کرد. اما پس از پایان جنگ، این کشور رشد اقتصادی به خود دیده و انتخابات دموکراتیک نیز در آن با موفقیت برگزار شده‌است.

تاریخ گواتمالا

نام گواتمالا از واژه «کوآئوه‌تِمالان» گرفته شده که در زبان سرخ‌پوستان ناهوآتل به معنای «مکان پردرخت» است. مردم کنونی گواتمالا را باید از نوادگان مایاها دانست و مایاها در قرنهای چهارم و پنجم میلادی تمدنی عظیم داشتند اما این تمدن و امپراتوری شهری در قرن نهم از پا درآمد در 1523 آلوارادو کاشف اسپانیائی این سرزمین را کشف و در نابودی و قتل‌عام سرخپوستان خونریزی فراوان کرد و سرزمین گواتمالا را از چنگ صاحبان سرخپوستش خارج و آنرا ضمیمه امپراتوری اسپانیا نمود.

این کشور از سال 1524 تحت حکومت اسپانیایی‌ها قرار داشت و مرکز اداری مستعمرات اسپانیا در آمریکای مرکزی بود. در سال 1821 اعلام استقلال کرد ولی این کشور از 1821 تا 1822 بخشی از مکزیک و از 1823 تا 1839 بخشی از اتحادیه‌ای بنام اتحادیه ایالات آمریکای مرکزی بود. در 1839 این اتحادیه نیز بهم خورد و گواتمالا سرانجام در آن سال به جمهوری تبدیل گردید. سرنوشت گواتمالا ازین تاریخ تا 1844 کلا در دست نظامیان بود.

در 1871 نظامیان اعمال نفوذ کلیسا را در کارهای کشور از میان بردند. در 1931 به فرمان معاون رئیس جمهور وقت گواتمالا دماتینز حدود بیست هزار نفر از سرخپوستان قتل‌عام شدند. دون خوزه اوپیکو در 1934 حکومت جابرانه دیکتاتوری خود را آغاز نمود اما در 24 ژوئن 1944 بر اثر فشار نظامیان حکومت را به یک شورای سه نفره داد این شورا نیز در بیستم اکتبر سرنگون گردید. در انتخابات 1944 خوان خوزه آره والو با بیش از 84 درصد آراء بریاست جمهوری رسید. این رئیس جمهور طی 6 سال حکومت با 28 کودتا روبرو شد. والو اصلاحاتی چند از جمله: قانون اصلاحات ارضی را به مرحله اجرا درآورد.

در 1950 سرهنگ جاکوبو آربنز به ریاست جمهوری رسید کشور را که بر اثر نظام فئودالی و جدا کردن سرخپوستان از جامعه دستخوش نابسامانی شده بود تا حدی از آشفتگی اقتصادی نجات داد. اصلاحات مورد لزوم گواتمالا چندان مورد پسند ایالات متحده نبود و آنرا خطری برای خود و نفوذ کمونیست‌ها درین سرزمین می‌پنداشت. در ماه مه 1953 بموجب قانونی که از تصویب کنگره گواتمالا گذشت مالکیت کشتزارهایی که در آن نیشکر کشت نمی‌شد سلب و میان دهقانان بی‌زمین تقسیم و زمین در گرو دولت فرار گرفت. دیری نگذشت که زمین هائی که متعلق به چند شرکت آمریکایی بود مشمول سلب قانون مالکیت گشت و ایالات متحده ازین اقدامات در خشم و منتظر انجام کودتایی شد و عده‌ای از نظامیان تبعیدی گواتمالایی که در هندوراس دوره آموزشی حمله می‌دیدند در 1954 به گواتمالا حمله و طی کودتای 1954 گواتمالا حکومت قانونی را سرنگون کردند؛ و سرهنگ کارلوس کاستیلو آرماس قدرت را در دست گرفت.

در 23 ژوئن 1957 آرماس در کاخ ریاست جمهوری کشته و به جایش رئیس مجلس خولیوس گونزالس مأمور اداره کشور گردید. در 1958 با انجام یک انتخابات ایدیگوراس فوئنتس به ریاست جمهوری انتخاب گشت. در 1962 شورش‌ها و اعتصاباتی در کشور پدید آمد و چون انتخابات ریاست جمهوری در 1963 در موعد مقرر صورت نگرفت نظامیان فوئنتس را بر کنار کردند در 1964 کودتایی نظامی انجام شد. در 1965 قانون اساسی جدید برای اجرا اعلام گردید. در 1966 خولیوس سزار مندس مونتنگرو در انتخابات بریاست جمهور برگزیده شد. در 1974 ژنرال لائوگرود به مقام ریاست جمهوری دست یافت. در 1978 ژنرال رمئولوکاس گارسیا مقام ریاست جمهوری را بدست آورد؛ و با دیکتاتوری وحشتناکی به حکومت خود ادامه داد در انتخابات مارس 1982 ژنرال «هانیبال گوائوارا» بریاست جمهوری و بقیه نامزدها بازداشت شدند و در همین ماه بود که کودتای نظامی برهبری ژنرال مونته گوائورا را سرنگون و خود صاحب اختیار کشور گشت. مجلس را منحل قانون اساسی را معلق کرد.

در طی حدود 30 سال، جناح چپ سرکوب شد و این امر منجر به ظهور ارتش‌های چریکی گردید. هزاران نفر از مخالفان کشته یا ناپدید شدند. افراین ریوس مونت که در سال 1982 طی کودتایی در گواتمالا به قدرت رسید، به کشتار جمعی افراد قبیلهٔ «مایا» در این کشور دست زد. بیش از 1700 مورد قتل، اقدام به تجاوز جنسی و جرائم دیگر از جمله موارد اتهام طرح شده علیه او هستند. در 1986 حکومت غیرنظامی بار دیگر برقرار شد، ولی پس از ناآرامی فزاینده، در 1993 نظامیان قدرت را در دست گرفتند.

رهبران سیاسی گواتمالا اذعان داشتند که ارتش گواتمالا طراح و پاسدار اصلی پروژه دموکراتیک شدن در این کشور بود. نظامیان ارشد گواتمالا نه تنها با رغبت از قدرت گذشتند بلکه دو بار هم در سال‌های 1988 و 1989 در برابر کودتای نیروهای ضد دموکراسی در این کشور ایستادگی کردند.

جنگ داخلی گواتمالا

بر پایه تحقیقات یک کمیسیون حقیقت‌یاب ریشه جنگ داخلی گواتمالا فرهنگ نژادپرستی حاکمان اسپانیایی‌تبار و سفیدپوست این کشور بود.

نیروهای دولتی در جریان جنگ داخلی و بویژه بین سال‌های 1978 تا 1985 میلادی اقدام به 629 فقره قتل‌عام بومیان قوم مایا و نیز دورگه‌ها کرده بودند. در جنگ داخلی گواتمالا 200 هزار نفر توسط نیروهای دولتی به قتل رسیدند که 83 درصد آنها از قوم مایا و 17 درصد آنها دورگه‌ها بودند.

بخش اعظم قربانیان را غیرنظامیان از جمله روستاییان، کارگران، پیشه‌وران و دانشجویان تشکیل می‌دادند. در این جنگ داخلی یک میلیون نفر در داخل گواتمالا کشور کوچک آمریکای لاتین آواره شده و بیش از 200 هزار نفر به کشورهای دیگر پناهنده شده و 100 هزار نفر دیگر نیز ناپدید شدند..

به این ترتیب، در روز 29 دسامبر سال 1996 میلادی دولت گواتمالا و چریک‌های اتحاد انقلابی ملی گواتمالا یک توافق برای یک صلح واقعی و نهایی را امضا کردند. این توافق رسماً به 36 سال جنگ داخلی مرگبار گواتمالا پایان بخشید.

تنها پس از این توافق صلح بود که دولت گواتمالا خصوصیت چندقومی و چندزبانی را در این کشور به رسمیت شناخت و فرهنگ نژادپرستی به یادگار مانده از دوران استعماری خاتمه یافت.

مستشاران نظامی آمریکایی و سازمان سیا در زمان جنگ داخلی گواتمالا به دولت این کشور کمک می‌کردند. در مارس 1999 رئیس جمهور بیل کلینتون در بازدید از گواتمالا سیاست دولت خود را در قبال این کشور یک اشتباه دانست و آن را مورد انتقاد قرار داد.

جغرافیا گواتمالا

مساحت کشور گواتمالا 108٬889 کیلومتر مربع است و مساحتی تقریباً کمی بیش از استان اصفهان (104650 کم) دارد. جمعیت آن برپایه واپسین برآوردها 13٬300٬000 برآورد شده‌است. «جغرافیا» کشور گواتمالا در شمالی‌ترین بخش آمریکای مرکزی است که در همسایگی مکزیک در شمال و غرب و «بلیز» در شمال شرقی، هندوراس در مشرق و السالوادور در جنوب شرقی، قرار گرفته و گواتمالا مشتمل بر دو ناحیه عمده‌است: زمین‌های بلند سرد یا بیشترین جمعیت، و منطقه گرمسیری در طول ساحل اقیانوس آرام و دریای کارائیب. رشته کوه مهم آن بلندترین کوه آمریکای مرکزی است.

گواتمالا، سرزمین جنگل‌های انبوه، آتشفشانها و صحراهای خشک و دریاچه‌های زیباست. زمین‌های پست سواحل اقیانوس آرام و اطلس در گواتمالا با وجود رشته‌کوهی از هم جداست. این کشور پنجاه مایل خط ساحلی در دریای کارائیب و دویست مایل خط ساحلی بر کرانه اقیانوس آرام و 30 کوه آتشفشانی دارد که هشت کوه آن آتشفشان فعال است. در سال 1976 زمین لرزه پایتخت و دیگر شهرها و روستاها را ویران کرد و 23000 نفر کشته شدند. رودهای مهم این کشور اوسوماسینتا، موتاگوا و بلندترین نقطه آن تافومولکو با 4220 متر ارتفاع است. آب و هوای گواتمالا جلگه‌ای ساحلی و استوایی است ولی در مناطق کوهستانی معتدل‌تر است.

کاخ ملی در گواتمالاسیتی، ویرانه‌های مایاها در تایکال یوآکساکتوم پیدراس، نگراس، زاکیولئو، و ویرانه‌های اسپانیایی‌ها در آنتی گوا از دیدنی‌های این کشور است.

تقسیمات کشوری گواتمالا

کشور گواتمالا به 22 استان به نام‌های زیر بخش شده‌است:

• آلتا وراپاز
• باخا وراپاز
• چیمالتِنانگو
• چیکوئیمولا
• اِل پـِتـِن
• اِل پـِروگرسو
• ال کوئیچه
• اسکوئینتلا
• گواتمالا
• هوئه‌هوئه‌تنانگو
• ایزابال
•  خالاپا
• خوتیاپا
• کوئتزال‌تنانگو
• رتالهولئو
• ساکاتـِپـِکوئز
• سان مارکوس
•  استان سانتا روسا (گواتمالا)
• سولولا
• سوچیتـِپـِکوئز
• توتونیکاپان
• زاکاپا

سیاست گواتمالا

رئیس جمهور در این کشور حکومت و رئیس دولت است. او با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود. مجلس قانونگذاری این کشور 158 کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

در انتخابات 7 مارس 1982 جنرال هانیبال گوئارا از طرف حزب حاکم با برگزاری انتخابات بریاست جمهوری اعلام کرد. اما در 23 مارس جنرال ریوس مونت کودتا و خود را رئیس جمهور اعلام کرد. در کودتای هشتم اوت 1983 جنرال اوسکارمجیا ویکتورز قدرت را در دست گرفت.

اتو پرز مولینا، ژنرال پیشین ارتش گواتمالا در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر سال 2011 به پیروزی رسید و وعده داده که با جرایم سازمان‌یافته و خشونت‌آمیز و قاچاق مواد مخدر برخورد قاطعی خواهد داشت. او نخستین نظامی است که پس از گذر گواتمالا به دموکراسی در سال 1986 به این سمت دست می‌یابد.

مردم گواتمالا

50 تا 60 درصد مردم گواتمالا کاتولیک و 40 درصد پروتستان هستند. کمتر از یک درصد نیز پیرو سایر ادیان هستند.

بیش از نیمی از مردم این کشور، سرخ‌پوستان مایا هستند.

اقتصاد گواتمالا

واحد پول این کشور کوئتزال و محصولات صادراتی آن قهوه، شکر و موز است. اقتصاد این سرزمین بیشتر به کشاورزی، تولید قهوه متکی است که نصف صادرات کشور را تشکیل می‌دهد. موز، پنبه و شکر نیز سهمی عمده در درآمد ملی و صادرات آن دارد.

نیروی کار در کشاورزی 53 درصد و محصولات عمده آن: ذرت، لوبیا، قهوه، پنبه، گاو، شکر، موز، روغن‌های مخصوص، الوار است. نیروی کار در صنعت 12 درصد و تولیدات عمده آن: غذاها، پارچه، مصالح ساختمانی، لاستیک، دارو. منابع طبیعی: نیکل، الوار، و میگو است. صادرات این کشور: قهوه، پنبه، شکر، گوشت، موز و واردات آن: تولیدات لوازم زندگی، ماشین آلات، وسائل حمل و نقل، مواد شیمیائی، و سوخت است. طرف‌های عمده داد و ستد: ایالات متحده، ملل آمریکای مرکزی، آلمان، ژاپن، و ونزوئلا هستند.

چطور برویم تور گواتمالا؟

سفر به گواتمالا کمی پیچیده است! این کشور در ایران سفارتخانه ندارد، لذا باید راهی کشورهای دیگر شد. تورهای گردشگری هم گویا تمایل چندانی به برقراری سفر به این منطقه ندارند، چرا که مسیر طولانی و تهیه ویزا کمی مشکل است! لذا بهترین پیشنهاد همان سفر با کوله‌پشتی است. یعنی زیاد سخت نگیرید، بار و بندیلتان را بردارید و اگر فکر می‌کنید‌ دیدن گواتمالا ارزشش را دارد سفرتان را شروع کنید.

جاذبه های گردشگری در تور گواتمالا

دریاچه ایپالا در تور گواتمالا

دریاچهٔ ایپالا ( Laguna de Ipala) دریاچه‌ای آتشفشانی واقع در جنوب شرقی استان چیکیمولا در گواتمالا در آمریکای مرکزی است. مساحت این دریاچه که در عمق 150 متری از دهانهٔ 1 کیلومتری آتشفشان 1650 متری ایپالا قرار گرفته است به 0.59 کیلومتر مربع می‌رسد. این دریاچه در ارتفاع 1493 متری واقع است.

آتشفشان ایپالا در تور گواتمالا

آتشفشان ایپالا یا ولکان ده ایپالا (Volcán de Ipala) آتشفشان چینه‌ای کوچکی به ارتفاع 1650 متر واقع در منطقه‌ای موسوم به اورینته در شرق گواتمالاست. این آتشفشان مرده تقریباً تمامی عرض فروزمین ایپالا را در برگرفته و بلندایش به 750 متر بالاتر از کف آن می‌رسد. قطر دهانهٔ آتشفشان ایپالا یک کیلومتر است و در عمق 150 متری از دیواره‌های آن دریاچه‌ای موسوم به دریاچه ایپالا واقع گردیده که 1492 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. مخروط انگلی و برجستهٔ مونته ریکو نیز در دامنهٔ جنوبی ایپالا واقع شده است.

آتشفشان ایپالا در منطقه‌ای گرم با آب و هوایی مرطوب و نیمه‌گرمسیری قرار دارد و پوشش گیاهی آن بیشتر از درختان کاج، بلوط، سدر و سیبا تشکیل شده است. همچنین مطالعات انجام‌گرفته بیانگر وجود 37 گونه درخت و 16 نوع درختچه در این منطقه است و جنگلی ابری به مساحت 121٬5 هکتار اطراف دهانهٔ ایپالا را پوشانده است. این جنگل در تمامی سال مرطوب بوده و رویشگاه مناسبی برای انواع سرخس و ارکیده به‌شمار می‌رود.

آخرین فوران آتشفشان ایپالا بنا بر نوشته‌های دیاز در سال 1865 و در فاصلهٔ 24 ژانویه تا ژوئن آن سال روی داد اما از آنجا که او از هیچ منبعی در اینباره نام نبرده است ادعای او به‌نظر غیر محتمل می‌رسد. از همین روی تاریخ آخرین فوران ایپالا را نامشخص درنظر می‌گیرند.

تیکال در تور گواتمالا

گواتمالا، موطن صدها منطقه باستانی و محل مناسبی برای افزایش تجربه گردشگران از شناخت تمدن‌های گذشته حاکم در این کشور است که در این میان تمدن تیکال، از بزرگ‌ترین و با شکوه‌ترین آنها به شمار می‌رود. منطقه تیکال، با برخورداری از منطقه‌ای به وسعت 10 مایل مربع، یکی از بزرگ‌ترین مناطق باستانی شناخته شده در قاره آمریکا به شمار می‌رود، اگر چه پس از روی کار آمدن حکومت مایا بیش از 1000 سال متروکه و رها ماند، اما هنوز هم ویرانه‌های آن را پوشش وسیعی از تاریخ، افسانه و رمز و راز در برگرفته است.

پاکایا در تور گواتمالا

پاکایا (Pacaya) یکی از فعالترین آتشفشان‌های گواتمالاست که در فاصلهٔ 30 کیلومتری جنوب مرکز گواتمالا سیتی، پایتخت، قرار دارد و فوران‌های آن مکرراً در این شهر قابل مشاهده است.

تاریخچه و مشخصات پاکایا در تور گواتمالا

پاکایا آتشفشانی مرکب و بازالتی به ارتفاع 2552 متر است که درست در خارج از لبهٔ توپوگرافیکی جنوبی کالدرای پلیستوسنی و 14 در 16 کیلومتری آماتیتلان تشکیل شده است. مجموعه‌ای از گنبدهای گدازهٔ داسیتی، بستر جنوبی کالدرا را دربرگرفته‌اند. ریزش بخش جنوب غربی آتشفشان پاکایا در حدود 1100 سال پیش بهمنی 25 کیلومتری از خرده سنگ‌ها را پدید آورد که تا سواحل اقیانوس آرام امتداد یافت. این آوار، دیوارهٔ سومایی کمانی‌شکلی را پدید آورد که آتشفشان امروزی پاکایا در درون آن شکل گرفت. دهانه‌ای فرعی موسوم به سرُو چینو نیز در شمال غربی دیوارهٔ سوماً تشکیل شد که آخرین فعالیت آن به سدهٔ نوزدهم میلادی باز می‌گردد.

فعالیت‌های آتشفشانی در پاکایا در تور گواتمالا

فعالیت‌های آتشفشانی پاکایا در طول چندین دههٔ گذشته شامل فوران‌های استرومبولی مکرر همراه با خروج جریان‌های متناوب گدازه بوده است. همچنین این فوران‌ها معمولاً با زمین‌لرزه‌هایی پیش یا پس از وقوع آنها همراهند.

فعالیت این آتشفشان در سال 1989، ستونی فورانی به ارتفاع 4٬5 کیلومتر را به‌وجود آورد و سبب بزرگترشدن دهانهٔ مک‌کنی در این کوه شد. پس از آن جریان‌های گدازه در فاصلهٔ بین 1990 تا 1991 ادامه یافت تا آنکه فعالیت‌های فورانی شدید دیگری در فاصلهٔ ماه‌های ژوئن تا اوت 1991 منجر به تخریب بخشی از مخروط مک‌کنی گردید و خساراتی را به دهکده‌های غرب آتشفشان وارد نمود.

آخرین فوران آتشفشان پاکایا در سال 2010 روی داد. در بعداز ظهر روز 27 مهٔ این سال، فواره‌های گدازه‌ای به ارتفاع 1 کیلومتر شروع به بیرون‌ریختن از کوه کرد و ستونی از خاکستر به ارتفاع 3 تا 4 کیلومتر به سمت پایتخت شناور شد. در طی این رویداد دست کم 3 نفر شامل دو روستایی و یک خبرنگار که درصدد رسیدن به دهانهٔ آتشفشان بودند بر اثر اصابت بمب‌های گدازه کشته‌شدند. هزاران نفر از خانه‌های خود گریختند یا تخلیه‌شدند و بسیاری از ساختمان‌ها آسیب دید. مقامات گواتمالا اقدام به تخلیهٔ پارک ملی پاکایا و دهکده‌های اطراف کرده و وضعیتی فوق‌العاده را در منطقه اعلام نمودند. ریزش خاکستر بر روی شهر گواتمالا سیتی باعث مختل‌شدن ترافیک شهر گردید و فرودگاه بین‌المللی آن نیز تعطیل شد.

فعالیت‌های شدید پاکایا تا ژوئن 2010 ادامه یافت و سپس با کاسته‌شدن از شدت آنها آتشفشان به وضعیت عادی خود بازگشت.

گورستان های رنگارنگ در تور گواتمالا

در فرهنگ گواتمالا زندگی پس از مرگ بسیار مورد احترام است و این بعد فرهنگی به سادگی در گورستانهای ایشان قابل مشاهده است. گورستان‌ها در حومه‌ی گواتمالا پراکنده‌اند و سنگ قبرها در حد امکان رنگارنگ هستند. دوستان و اعضای خانواده با رنگ مورد علاقه‌ی متوفی آنها را رنگ می‌کنند و با این کار به او احترام می‌گذارند و یادش را زنده نگه می‌دارند. برخی از این گورستان‌ها مخصوصا در منطقه‌ی سولولا، چیچیکاستنانگو و زلا، به جاذبه‌های گردشگری تبدیل شده‌اند.

در گواتمالا در روز اول نوامبر که روز تمام مقدسین مسیحی است، روز مردگان را نیز جشن می‌گیرند و گورستان کانون مراسم دعا و نماز برای درگذشتگان می‌شود. مردم محلی لباس‌های رنگارنگ می‌پوشند و برای تمیز کردن و رسیدگی به قبرها به گورستان می‌روند، آن‌ها را با گل آراسته و در کنار اعضای فوت‌شده‌ی خانواده تفریح می‌کنند. سنت دیگر درست کردن بادبادک‌های بزرگ با رنگ‌های شاد و هوا کردن آنها در گورستان است. مردم محلی بر این باور هستند که با هوا کردن بادبادک‌هایی که روی آن‌ها پیام‌هایی نوشته شده است، می‌توانند با مردگان گفتگو کنند.