10 حیوان عظیم‌ الجثه‌ای که روی کره زمین زیسته‌ اند!

بدون هیچ تردیدی فیل های آفریقایی جانورانی بزرگ وسنگین جثه هستند. اما آیا شما می دانستید میلیون ها سال قبل شکارچیان و خزندگانی ده برابر بزرگ تر از شکارچیانی که اینک روی کره زمین و در دریاها مشاهده می شوند وجود داشته‌اند. حتی تصور این که زمانی این موجودات روی کره خاکی زندگی می‌کرده‌اند هولناک است. به دنیای حیوانات عظیم‌الجثه خوش آمدید!ما در مورد حیوانات ماقبل تاریخی که پیش از ما و روی این کره می زیسته‌اند، اطلاعاتی داریم. اما حقیقتا کدام جانور، بزرگ‌ترین جثه را در طول دوران حیاتش دارا بوده است؟ البته توجه داشته باشید که ما در مورد حیواناتی که به بلندای یک ساختمان 4 طبقه و یا به سنگینی دو فیل هستند صحبت نمی کنیم. در برابر مخلوقاتی که ما قصد معرفی آن‌ها را داریم، این اندازه‌ها چندان قابل توجه محسوب نمی شوند. از وال آبی گرفته تا کروکودیل های ماقبل تاریخی، ماهی ها و دیگر موجودات آبزی تغذیه می کردند.

اسپینوسوروس

بیشتر به عنوان مارمولک تیغ دار شناخته می شده است. اندازه این جانور دوبرابر اندازه بزرگ ترین شکارچیان خشکی زی بوده . ارنست استومر نخستین کسی بود که در سال 1915 سنگواره این جانور را پیدا کرد. طول این جانور 60 پا، ارتفاع آن 6 متر و وزن آن 9 تن بوده است. این جانور 12 میلیون سال قبل می زیسته و از ماهی هایی به اندازه یک انسان تغذیه می کرده است. پره هایی به طول دو متر روی پشت این جانور قرار داشته که برای جلب کردن ماده ها و نیز برای گرم کردن جانور با کمک نور خورشید به کار می رفته است.

لید سیچیتیس (ماهی)

به عنوان بزرگ‌ترین ماهی که تا کنون وجود داشته به شهرت رسیده است. اولین بار توسط آرتور اسمیت وود در سال 1889 کشف شد. طولی برابر با 16.5 متر و وزنی معادل50 تن داشته است. این طور که به نظر می رسد این جانور در دوران ژوراسیک زندگی می کرده، وقتی که خزندگان غول پیکر اربابان زمین بوده اند و شکارچیان آب زی دریاها را تحت سیطره داشته اند. همچنین دم قدرتمند این ماهی اجازه حرکتی نرم و در عین حال سریع را به این جانور می داده است.

شانی سوروس (مارمولک)

این جانور به عنوان مارمولک کوه های سوشونه نیز معروف است. اولین بار این موجود در 1976 کشف شد و عنوان بزرگ ترین مارمولک دریایی کشف شده را به خود اختصاص داد. این مارمولک مدت ها پیش از آن که اغلب دایناسورها شروع به تکامل و گسترش کنند به وجود آمده و در واقع می توان گفت که شاهنشاه خشکی ها و دریاها بوده است. طول این جانور را 21.3 متر و وزن آن را 40 تن گزارش کرده‌اند. تنها جمجمه این حیوان 3 متر طول داشته است.

آرگنتینوسوروس

این دایناسور توسط آدولفو کوریا و در سال 1993 کشف شد و آن گونه که از شواهد بر می آید صد میلیون سال قبل روی کره زمین گام نهاده است. 21.3 متر بلندی داشته و می توانسته به ارتفاعی به اندازه 124 پا دست یابد. این ارتفاع معادل یک ساختمان هفت طبقه است. وزن این جانور صد تن بوده است. این موجودات گیاه‌خوار بوده اند. اما برای خرد نمودن و آسیاب کردن فیبرهای سخت تر، سنگ های بزرگی را نیز می بلعیدند.

وال آبی

نام علمی این جانور بالنوپترا موسکولوس است. وال آبی بزرگ ترین جانوری است که روی کره زمین زندگی کرده و می کند. اولین بار توسط کارل لینائوس در سال 1758 کشف گردید. وال آبی با بلندایی به اندازه 33.5 متر و 190 تن وزن این عنوان را کسب نموده است. نکته جالب توجه در مورد این جانور اندازه قلب آن است که برابر با 4 لاستیک خودرو می باشد و رگ های خونی با وسعتی معادل 4 انسان بالغ را داراست. آن ها عموما روزی 40 میلیون کریل (نوعی میگوی کوچک که از فیتو پلانکتون ها تغذیه کرده و در پائین ترین بخش های هرم غذایی قرار دارد) می خورند و معادل 31 مایل بر ساعت سرعت دارند. کارشناسان معتقدند اگر بشر دست از قتل عام این موجودات بردارد این مخلوقات می توانند تا 80 سال عمر کنند.

حال تصور کنید اگر روزی ایده پارک ژوراسیک به واقعیت تبدیل شود چه در انتظار ماست؟ بشر امروز باید بسیار شکرگزار باشد که با چنین هیولاهایی همسایه نیست. هرچند هنوز در اعماق اقیانوس ها نقاط ناشناخته و مرموزی وجود دارند که بستر مناسبی برای شکارچیان غول پیکر آبزی فراهم می نمایند.