معرفی تیم های حاضر در جام جهانی روسیه ؛ آلمان ; عقاب های قهرمان و سندروم نیمه نهایی!

معرفی تیمهای حاضر در جام جهانی روسیه /  اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی

عقاب های قهرمان و سندروم نیمه نهایی!

آلمان در یک نگاه

لقب: dic adler (عقاب‌ها) ؛ die manschaft(تیم) National manchaft (تیم‌ملی) بالاترین سازمان فوتبالی: اتحادیه فوتبال آلمان(DFB) بهترین عنوان در رنکینگ فیفا: اول (دسامبر 1992، آگوست1993،(دسامبر 1993، فوریه 1994، مارس 1994، ژوئن 1994؛ جولای 2014، ژوئن 2015، جولای 2017، سپتامبر 2017 تاکنون) بدترین عنوان در رنکینگ فیفا: 22 (مارس 2006) تعداد حضور در جام جهانی: 19 بهترین پیروزی: آلمان (16ـ0) روسیه (1 جولای 1912 در «استکهلم» سوئد) بدترین شکست: آلمان (0 ـ 9) آماتورهای انگلیس (13 مارس 1909 در «آکسفورد» انگلستان) علامت اختصاری در فیفا:‌ GER سرمربی: یواخیم لو

تیم اول فیفا

به گزارش آسمونی ، آلمان امروز به عنوان مدافع عنوان قهرمانی وارد جام جهانی می شود. تیمی که یک سال قبل با نفرات عدتا ذخیره خود فاتح جام کنفدراسیون ها شد و با جوانان خود قهرمان اروپا، تیمی که رکورددار حضور در نیمه نهایی و فینال جام های جهانی است و در تمامی ماههای اخیر بهترین تیم رنکینگ فیفا بوده است. تیمی با ثبات 12 ساله روی نیمکت مربیگری و البته مثل همیشه انبوه بازیهای تدارکاتی. علاوه بر 3 برد و یک تساوی در جام کنفدراسیون های سال قبل، ژرمن ها سال 2017 را با 4 برد پیاپی مقابل چک(2-1)، نروژ(6-0)، ایرلندشمالی(3-1) و آذربایجان(5-1) در دیدارهای انتخابی جام جهانی به پایان رساندند و آن گاه در مسابقات تدارکاتی خود مقابل دانمارک(1-1)، انگلیس(0-0)، فرانسه(2-2) و اسپانیا(1-1) کردند و در این بین تنها از برزیل(1-0) باختند. اما هنوز دو بازی دوستانه با اتریش و عربستان باقی مانده است.

مملو از ستاره

علاوه بر جوانانی چون نیکلاس شوله 22 ساله( بایرن)، لئون گورتسکا 23 ساله( شالکه)، جولین برنادت 22 ساله( لورکوزن)، تیمو ورنر 22 ساله( لایپزیک) و جولین درکسلر 24 ساله( پاری سن ژرمن)، هنوز بسیاری از ستارگان دو جام جهانی اخیر در تیم دیده می شوند و وزن تجربی تیم را بالا برده اند. مردانی چون جرومه بوآتنگ 29 ساله( بایرن)، مسوت اوزیل 29 ساله( آرسنال)، توماس مولر 28 ساله( بایرن)، تونی کروس 28 ساله( رئال مادرید) و سامی خدیرا 31 ساله( رئال مادرید). به گزارش آسمونی ، با این نفرات ژرمن ها می توانند باز هم به جمع چهار تیم برتر جام صعود کنند.  

کشوری سه پاره

آلمان پس از جنگ جهانی سه پاره شده بود. در 1949 بخش شرقی آلمان با حمایت شوروی سوسیالیستی و عنوان «جمهوری دموکراتیک آلمان» کار خود را آغاز کرد و فوتبال این کشور نیز مستقل شده در سال 1952 اتحادیه فوتبال آلمان شرقی با عنوان (DDR) شروع به کار کرد. ایالت «زارلند» نیز بین سالهای 1947 تا 1956 تحت کنترل فرانسه بود و در مقدماتی المپیک 1952 و جام جهانی 1954 به صورت مستقل به میدان رفت و به این ترتیب بخش غربی آلمان با عنوان «جمهوری فدرال آلمان» راه آلمان پیش از جنگ را ادامه داد. به گزارش آسمونی ، اتحادیه فوتبال آلمان (‌DFB) در این کشور، مجدداً آغاز به کار کرد و سرمربی تیم (زپ هربرگر) در مقام خود ابقا شد. یک بار دیگر سوییس اولین کشوری بود که با آلمان مسابقه دوستانه داد. درست مثل ابتدای شکل‌گیری تیم ملی آلمان و دقیقاً همچون روزهای پس از پایان جنگ جهانی اول. ترکیه و ایرلند نیز نخستین تیمهایی بودند که آلمانی زبان نبوده و در دیدار دوستانه با آلمان غربی به میدان رفتند.

معجزه برن

به این ترتیب آلمان غربی تنها پس از 18 مسابقه دوستانه و رسمی، پای به جام‌جهانی 1954 نهاد. از این جا بود که «زپ هربرگر» درایت خود را به رخ کشید و وقتی مشخص شد که اول یا دوم‌شدن آلمان در گروه، تأثیر چندانی در مسابقات بعدی تیم ندارد، آلمان‌ها پس از برد (4ـ1) در برابر ترکیه، با بازیکنان ذخیره خود مقابل مجارستان ایستادند و (3ـ8) باختند. امّا در عوض، سلامت و توان جسمی تیم حفظ شد و مسابقات بعدی در برابر رقبایی انجام شد که قبلاً در بازیهای دوستانه مقابل آلمان بازی کرده بودند. ژرمن‌ها سرانجام به فینال رسیدند و مجدداً مقابل مجارستان ایستادند. تیمی بی‌نظیر که طی 4 سال در 32 مسابقه پیاپی شکست نخورده بود. مجارها طی هشت دقیقه ابتدایی دو گل وارد دروازه آلمان کردند. امّا ژرمن‌ها به مسابقه بازگشتند و سرانجام (3ـ2) پیروز شدند تا از این دیدار به عنوان «معجزه برن» یاد شود. معجزه کشوری که در جنگ جهانی دوم شکست خورده بود و طی یک دهه پس از این شکست، هم در زمینه ورزش و هم در اقتصاد به یک غول بدل شد.  

تغییر و تحولات در فوتبال آلمانی

ژرمن‌ها در جام‌جهانی 1958 نیز به عنوان چهارم دست یافتند. امّا فوتبال آلمان به جز چند چهره معدود، بازیکن جدیدی به تیم‌ملّی معرفی نکرد و به این ترتیب تیم‌ملّی با استخوانبندی جام‌جهانی 1954 این عنوان را کسب کرد. نسل جدید ژرمن در جام‌جهانی 1962 ناموفق بود و در مرحله یک‌چهارم نهایی جام، از یوگسلاوی (0ـ1) باخت و حذف شد. به این ترتیب نیاز به تغییرات بیش از هر زمان دیگری حس شد. فوتبال حرفه‌ای در قالب لیگ سراسری از سال 1963 آغاز به کار کرد؛ لیگی که «بوندس‌لیگا» نام گرفت. یک سال بعد عموزپ از تیم‌ملی کنار رفت و جای خود را به «هلموت شون» داد. مردی که در دهه 50 مربی تیم‌ملّی «زارلند» بود و در مقدماتی جام‌جهانی 1954 رودرروی آلمان غربی هم قرار گرفته بود. به گزارش آسمونی ، آلمان غربی با هلموت‌شون در مسیری طلایی قرار گرفت و طی یک دهه، تنها در رسیدن به یورو 1968 ناکام ماند امّا در سایر مسابقات، یکی از مدعیان همیشگی قهرمانی لقب گرفت.

گل ومبلی و بازی قرن

آلمان در جام‌جهانی 1966 تا فینال صعود کرد و در فینال نیز با گل دقیقه 90 «ولفگانگ وبر» در برابر انگلستان میزبان به تساوی (2ـ2) دست یافت. امّا در وقت اضافی اسیر ضربه «جف هرست» شد که هرگز مشخص نشد از خط دروازه عبور کرده است یا خیر؟! امّا رأی داور «گل» بود و به این ترتیب آلمان به نیابت قهرمانی بسنده کرد. چهار سال بعد، آلمان‌ها در وقت اضافی انگلستان را (3ـ2) شکست دادند و در نیمه نهایی هم با گل دقیقه 90 «کارل هاینر اشنلینگر» از شکست مقابل ایتالیا گریختند. امّا واقعه‌ای عجیب در وقت اضافی انتظار دو تیم را می‌کشید، ردوبدل شدن پنج گل در سی دقیقه! چنین شد که آلمان در پایان (4ـ3) باخت و به دلیل شکست در «نبرد قرن» به مقام سومی جام‌جهانی بسنده کرد. دستاورد آلمان از یورو ـ72 پیروزی (3ـ0) مقابل شوروی در دیدار نهایی بود و آن‌گاه نوبت به جام‌جهانی 1974 رسید. مسابقاتی که آلمان غربی در برابر آلمان شرقی (0ـ1) باخت امّا پس از آن در برابر سوئد، یوگسلاوی، لهستان و هلند پیروز شد و دومین قهرمانی خود را جشن گرفت. سال 1976 به منزله پایان یک دوره درخشان بود. آلمان در ضربات پنالتی از چکسلواکی باخت و به مقام دومی یورو 1976 بسنده کرد و به این ترتیب بزرگانی چون فرانتس بکن باوئر که تمام افتخارات دهه 60 و 70 آلمان به نام آنها ثبت شده بود، از تیم‌ملی کنار رفتند.

سه فینال متوالی

وقتی آلمان در جام‌جهانی 1978 از اتریش (2ـ3) باخت، دوران مربیگری «هلموت شون» هم به سرآمد و نوبت به مربیگری «یوپ دروال» رسید. قهرمانی یورو ـ 1980 و رسیدن به فینال جام‌جهانی 1982 در همین دوران به دست آمد و نشان داد که ژرمن‌ها تیمی شکست‌ناپذیرند و حتی در صورت باخت، به مراحل حساس بازمی‌گردند. این مسأله در جام‌جهانی 82 و به دنبال باخت (1ـ2) مقابل الجزایر دیده شد و وقتی «فرانتس بکن باوئر» در سال 1984 مربی تیم‌ملی شد، آلمان‌ها شکست‌ناپذیرتر از قبل شدند. تیم در جام‌جهانی 1986 از دانمارک (0ـ2) باخت. امّا به فینال جام‌جهانی رسید و تنها اسیر یک «مارادونا»ی آماده شد. چهار سال بعد تیم مجدداً به فینال جام‌جهانی رسید و برای سومین بار قهرمان جهان شد. این بار با پیروزی (1ـ0) برابر آرژانتین مارادونا.

سقوط و اوج‌گیری

به گزارش آسمونی ، پس از جام‌جهانی 1990 آلمان با کمبود نیروی انسانی مواجه شد و این مسأله در نتایج تیم تأثیر گذاشت. تا جایی که ژرمن‌ها در دهه 90 تنها در یورو ـ 96 قهرمان شدند. امّا از ابتدای هزاره سوم، نسل جدید ژرمن‌، آرام آرام جای پیرمردهای دهه 90 را گرفتند و نتیجه آن بود که عقاب‌ها سه بار پیاپی به نیمه نهایی جام جهانی رسیدند و در این میان در سالهای 2008 و 2012 نیز به جمع چهار تیم برتر یورو رسیدند. جام جهانی 2014 نقطه اوج تیمی بود که سرانجام سد نیمه نهایی را شکست و باز هم با برتری مقابل آرژانتین قهرمان جهان شد. آن گاه یک بار دیگر نوبت به شکست در نیمه نهایی یورو 2016 رسید. این بار مقابل فرانسه میزبان. و حالا آلمان مملو از جوانان لایقی است که همگی محصول بوندس‌لیگا هستند. هر چند که نسل جدید عقاب‌ها هنوز هم از سندروم نیمه نهایی در هراس است، امّا انبوه جوانان مستعد، آینده این فوتبال را تا سالها تضمین کرده است؛ حتی اگر عقاب‌ها در این جام‌جهانی نیز یک بار دیگر تا این مرحله رسیده و باز هم طعم شکست را بچشند.