طاهره رضایی
زمان مطالعه: 1 دقیقه
در آن زمان با این كه درآمد سالانه ایران از صدور نفت به دویست میلیون دلار هم نمی‌رسید [اینک سالانه حدود 100 میلیارد دلار] تعلیمات عمومی نیز رایگان و یكنواخت بود.
بعدا كه ایران دارای دانشگاه‌های متعدد شد، تحصیل در همه دانشگاه‌های دولتی رایگان بود و از اواسط دهه 1350، موسسات غیر دولتی آموزش عالی هم از دریافت شهریه و هرگونه پول دیگر از دانشجویان منع شدند و از همان سال پرداخت كمك هزینه به دانشجویان نیز آغاز شد.
از شهریور 1353 مدارس غیر دولتی دوران تعلیمات عمومی (دبستان و دبیرستان) منحل، كاركنانشان به استخدام دولت درآمدند، و تحصیل مطلقا رایگان در سطح دبستان، دوره راهنمایی تحصیلی و دبیرستان نیز تعمیم یافت و سراسری شد.
پنج دبیرستان دولتی تهران هم كه قبلا و به طور آزمایشی غیر انتفاعی اعلام شده بودند [درآمد شان صرف توسعه خودشان شود] رایگان شدند. به این ترتیب، در زمان انقلاب و پس از آن تا چندین سال مدرسه پولی در ایران وجود نداشت.
بر همین اساس و برای تداوم این رایگان و یکنواخت بودن تحصیل، اصل سی ام قانون اساسی جمهوری اسلامی تصویب و این رایگان بودن را تضمین كرده است، ولی از دهه 1370 (زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی) ایجاد مدارس غیر دولتی و پولی بودن مدارس در سطح تحصیلات عمومی (دبستان و دبیرستان) از سرگرفته شده است و شهریه‌ها هر سال افزایش مییابد.
در قرن 21 در معدودی از کشورها مدارس پولی در سطح عمومی دیده میشود.
