آشنایی با لوگوی تیمهای فوتبالی ؛ فولاد خوزستان ، امواج الکترو مغناطیسی آلیاژ فولاد

آشنایی با لوگوی تیمهای فوتبال ؛ فولاد خوزستان / اختصاصی ورزشی آسمونی - مهدی زارعی

فولاد خوزستان ؛ امواج الکترو مغناطیسی آلیاژ فولاد

در فوتبال ایران، انتخاب نماد برای تیمهای صنعتی، سریع ترین کار ممکن است. زیرا تمامی تیمهای صنعتی نماد کارخانه خود را مورد استفاده قرار می دهند. حالا اگر آن نماد دارای مفهوم باشد، لوگوی باشگاه هم مفهوم پیدا می کند. اما طبیعی است که لوگوی یک کارخانه نمی تواند کاملاً به کار یک تیم ورزشی بیاید. طِیف رنگهایی که در نماد شرکت فولاد خوزستان استفاده شده نیز کاملاً گویای فعالیت های این شرکت و امواج الکترومغناطیسی آلیاژ می باشد. در دمای اتاق، پرتوی این آلیاژ « فرو سرخ » است و به رنگ سیاه دیده می شود اما با افزایش دما، رنگ سیاه به قرمز و بعد از آن به نارنجی مِیل می کند و سرانجام در دمای ذوب ( 1800 درجه سانتی گراد )، فولاد زرد رنگ می شود. خطوطی که به عنوان نماد شرکت فولاد - و همچنین نماد تیم فوتبال فولاد استفاده می شوند- این مفهوم را در خودشان دارند. با این حال، این ها گویای هویت یک تیم فوتبال نیست. فولاد در سال 1365 کار خودش را آغاز کرد در حالی که پاجای پای تیمهای قدیمی استان گذاشته بود. در اولین دوره لیگ تخت جمشید، تیم « نَوَرد اهواز » با پیراهن زرد، سفید یا آبی به میدان می رفت و نمادی روی پیراهن خودش نداشت. یک سال بعدف این تیم – که با بودجه ای 36 هزار تومانی شکل گرفته بود- منحل شد و جای خودش را به « آب و برق خوزستان» داد. این تیم به تناوب پیراهن یکدست قرمز، یکدست سفید و پیراهن سبز با شورت سفید می پوشید. در حالی که اسم تیم روی پیراهن قرمز، تنها معرف باشگاه بود.

در سال 1354 این تیم بیشتر پیراهن زرد و شورت سفید می پوشید و گاهی پیراهن یکدست سفید با یقه های قرمز به تن می کرد. یک سال بعدف پیراهن راه راه آبی و سفید هم به این ترکیب اضافه شد. از سال 56 ترکیب پیراهن زرد و شورت قرمز تبدیل به پوشش این تیم شد و یک سال بعد هم شورت تیم، مشکی شد. بعدها در دهه 60، تیم سرخپوش « جنوب اهواز » جایگزین این تیم شد و جنوب هم در سال 1374 امتیاز خودش را در دسته دوم به فولاد واگذار کرد تا فولاد، وارث سه تیم فوتبال خوزستان شود. اولین نماد فولاد، عیناً نماد شرکت فولاد بود و رنگهای تیم هم گرفته شده از نماد کارخانه. مثلاً در اولین دوره لیگ برتر، این تیم پیراهنی را می پوشید که بالای آن زرد بود و بخش پایینی اش هم قرمز. شورت تیم هم خاکستری بود. رنگ نارنجی هم گهگاه در ترکیب لباس وجود داشت اما به مرور لباس قرمز با زیربغل زرد، لباس اصلی فولاد شد و سایر رنگهای نماد از لباس کنار رفتند. در این مدت لوگو چند بار تغییر کرد. ابتدا خطوط رنگی در یک سپر قرار گرفتند؛ سپری که بخش بالایی آن زرد و نارنجی و قرمز بود و بخش پایینی آن آبی رنگ.

در حالی که یک توپ فوتبال در این بخش بود. کمی بعد یک شاخه درخت به روی این سپر اضافه شد و چیزی نگذشت که این شاخه هم حذف شد. در حالی که در نماد جدید، بخش آبی رنگ تبدیل به خاکستری شده بود و عبارت F.C.FOOLAD بالای توپ، جای خودش را به FOOLAD.F.C داد. در سال 1384 و بعد از اولین قهرمانی فولاد در لیگ، یک ستاره به بالای سپر اضافه شد. اما این تغییرات در برند ثبت شده باشگاه به چشم نخورد و بعدها هم ستاره به کلی فراموش شد. حتی بعد از دومین قهرمانی تیم در لیگ برتر. لوگوی کنونی فولاد هم تفاوت چندانی نکرده است. یک سپر بزرگ تر، سپر کوچک تر را احاطه کرده است. بخش پایینی سپر سفید شده و در بخش های زرد و نارنجی لوگو، انحناهایی دیده می شود که شاید منظور آن، امواج آلیاژ باشد. اما قطعا مفهوم ورزشی نمی تواند داشته باشد. نماد فولاد هم درد سایر تیمهای فوتبال ایران را دارد. نمادی بدون نشان دادن هویت شهر، سال تأسیس باشگاه و البته یادی از اسلاف خود. فقط رنگهایی از یک کارخانه و دیگر هیچ!