از ونگر تا کوپر؛ کم هزینه ترین مربیان فوتبال

بازیکنی که موجب افزایش قیمت شیر شد!

اختصاصی آسمونی

سال 1998 و بعد از بازیهای جام جهانی فوتبال، رسانه ها اعلام کردند که کریستین ویری بازیکن ایتالیایی تیم اتلتیکو مادرید قراردادی 32 میلیون دلاری( معادل 25 میلیون یورو) با باشگاه لاتزیو امضا کرده است. این مبلغ برای یک مهاجم 25 ساله به قدری گزاف بود که حتی باب ویری پدر کریستین هم گفت: «پسر من، این قدر ارزش ندارد!»

خرید ویری یک تاثیر بزرگ در شهر رم گذاشت. از آنجایی که سهامدار باشگاه لاتزیو، یک شرکت تولید فرآورده های لبنی بود، لازم شد قیمت شیر در رم بالا برود تا هزینه های خرید ویری جبران گردد. هرچند که مهاجم 185 سانتیمتری، چندان عملکرد درخشانی نداشت و با 12 گل در 22 بازی لیگ، به کار خود خاتمه داد. البته لاتزیو از نظر مالی سود فراوانی کرد و تنها یک فصل بعد، او را با مبلغ 49 میلیون یورو به اینتر فروخت.

در همان دوران یوونتوس، در ژانویه 1999 مبلغ 10.5 میلیون پوند پرداخت کرد تا تیری هانری، مهاجم 21 ساله فرانسوی را به خدمت بگیرد. اما هانری به خاطر ترافیک مهاجم در یووه، به عنوان هافبک دفاعی مورد استفاده قرار گرفت و به هیچ عنوان موفق ظاهر نشد. او فقط 16 بار برای بیانکونری بازی کرد و با 3 گل زده، کارش خاتمه یافت. در 3 آگوست همون سال، آرسن ونگر مربی آرسنال- که تخصصش خرید بازیکنان گمنام و رساندن آنها به اوج بود- 11 میلیون پوند هزینه کرد و هانری را به هایبری برد. در آن روزها نیکلاس آنلکای فرانسوی، آرسنال را ترک کرده بود و ونگر در اظهار نظری عجیب گفت: «هانری از آنلکا هم بهتر است.»

گذر زمان، درستی صحبت ونگر را نشان داد و هانری در 254 بازی لیگ برای توپچی ها 174 گل به ثمر رساند و تمام رکوردها را در این تیم جابه جا کرد. ونگر استاد کشف چنین استعدادهایی بود.

او دنیس برگ کمپ را به بهترین بازیکن سال 1998 فوتبال انگلیس تبدیل کرد. بازیکنی که بعد از دورانی کابوس وار در اینتر، با 2.5 میلیون پوند به آرسنال آمده بود. هلندی دیگر توپچی ها،  مارک اوورمارس بود. بازیکنی چنان مصدوم که حتی معلوم نبود بتواند به فوتبال ادامه دهد. اما ونگر نزدیک به 7 میلیون پوند برایش هزینه کرد و او را به جمع ستاره های هایبری اضافه نمود.

پاتریک ویرا هم یک خرید دیگر بود. او طی یک فصل در میلان ایتالیا فقط دو بازی در لیگ کرده بود اما با 3.5 میلیون پوند به جمع توپچی ها اضافه شد و او هم تیم رویایی آرسنال را تکمیل کرد.

یکی دیگر از مربی هایی که تخصص فراوانی در استفاده از بازیکنهای گمنام داشت، هکتور رائول کوپر در والنسیا بود. وقتی او دو سال پیاپی والنسیا را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند، درباره اش گفته شد: « تیم های کوپر، فوتبال قرن بیست و یکمی ارائه می دهند؛ کیفیت بالا با بازیکنان کم هزینه.»

کوپر در حالی دو نایب قهرمانی اروپا به دست آورد که ستاره هایش بازیکنانی مثل گایزکا مندیتا، کلودیو لوپز، میگوئل آنخل آنگولو، آمادئو کاربونی، ژوسلین آنگلوما، سانتیاگو کانیزارس و چند تا بازیکن کم نام و نشان بودند که به بزرگان فوتبال اروپا تبدیل شده بودند.

تقریبا همه اونها هم بعد از رفتن از والنسیا، به خریدهای گران قیمت کم مصرف تبدیل شدند.  لوپز با 25 میلیون یورو توسط لاتزیو خریده شد و در چهار سال فقط 29 گل در لیگ به ثمر رسوند. لاتزیو برای خرید مندیتا هم 47.7 میلیون یورو هزینه کرد تا هافبک اسپانیایی به یکی از 10 بازیکن گران قیمت تاریخ تبدیل شود. اما ستاره گران قیمت سابق والنسیا، فقط 20 بار برای لاتزیو به میدان رفت، هرگز گلی نزد و کارش به جایی رسید که به صورت قرضی به بارسلونا و بعد هم میدلزبورو انگلیس واگذار شد و حتی باشگاه سابقش هم او را دیگر جذب نکرد.

دنیای فوتبال مملو از این مدل بازیکنهاست. بازیکنهای کم نام و نشانی که ستاره می شوند و ستاره هایی که با یک انتقال نامناسب، هم خود و هم تیم جدیدشان ضرر می کنند. انتخاب بازیکن می تواند یک تیم را به اوج برساند، یا موجب سقوط آن گردد. این یک هنر است که از عهده هر مربی یا هر تیمی بر نمی آید.