پنج گانه جواد عزتی «پنج فیلم و پنج نقش متفاوت» 

پنج گانه جواد عزتی «پنج فیلم و پنج نقش متفاوت» 

نوشته نجیبه نعمتی/اختصاصی آسمونی

یکی از پرکارترین بازیگران در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر «جواد عزتی» است. او بازی های متفاوتی را در فیلم‌های شنای پروانه (محمد کارت)، آتابای(نیکی کریمی)، خورشید(مجید مجیدی) ، مغز استخوان (حمید رضا قربانی) و دوزیست(برزو نیک نژاد) را در جشنواره به نمایش گذاشت. بازی و نقش‌هایی که از توان بالای او در بازیگری خبر می‌دهد. او  که بیشتر به ایفای نقش‌های کمدی شهره است نشان داده که بازیگری انعطاف پذیری  می باشد و بر اساس فیلمنامه می‌تواند نقش های ماندگار از خود به جای بگذارد. به دلیل همین انعطاف است که به پرطرفدارترین بازیگر در میان اهالی سینما مبدل شده است.

او در ابتدا با نقش‌های کمدی همچون «بابا اتی» در قهوه تلخ یا "باغ مظفر" ناشناخته ماند و به جد گرفته نشد؛ اما در نقش روحانی فیلم "فرشته ها با هم می آیند" ساخته "حامد محمدی " در سینما شناخته شد. بعد از آن بود که توسط سایر کارگردانان و اهالی سینما به عنوان بازیگر خوش استایل و خوش آتیه درخشید. طیف بازیگری او همان طور که آمد از یک پیرمرد بانمک تا یک روحانی جوان است او همان طور که به راحتی مردم را می‌خنداند به همان راحتی نیز آنها را می‌گریاند. "عزتی "نشان داده است که بازیگری سخت کوش است که به این راحتی میدان بازیگری را ترک نخواهد کرد.

استعداد بازیگری ناب "جواد عزتی" آنجا مشهود می‌شود که او به طور همزمان در پنج فیلم مشغول بازی بوده است زمانی که نقش تلخ" عطا "را در فیلم "دوزیست" بر عهده داشت، در فیلم "آتابای" در کنار دریاچه ارومیه قدم می‌زد و ترکی صحبت می‌کند یا در فیلم "خورشید "به کارگردانی مجید مجیدی معلم دلسوزی در کنار بچه‌های کار مدرسه خورشید برای کشف بچه‌های با استعداد می‌گذراند. با این همه در فیلم "شنای پروانه" ساخته" محمد کارت "غافل از برادر گنده لاتش (هاشم با ایفای نقش امیر آقایی) هم نیست و «حجت» می‌شود تا بتواند حقایق پنهان زندگی در جنوب شهر را به زیبایی نشان دهد. در انتها نیز زمانی که در زندان است و جنایت نکرده را می‌پذیرد برای شفای وجدان به خواب رفته دیالوگ‌های ناب می‌گوید. هر آنچه است شاید "جواد عزتی" کاندید بازیگری نشد و جایزه‌ای را به خانه نبرد؛ اما از توان بالای او چیزی نمی‌کاهد. شاید سیمرغ بلورین او تا نشستن بر روی شانه‌هایش فاصله زیادی نداشته باشد.   نوشته نجیبه نعمتی