شعر پند پدر

پند پدر  

    بیا با تو گویم ای فرزانه فرزند                     فراوان سخن، سخندانی تو هرچند

      کوره راه زندگی پر پیچ و خم بین                به هرگامش دامی از نیرنگ و ترفند

     صداقت خصلت مردان خدا نیست               ریاکاران کی در این گردونه جمعند

  پندپیران را هم به گوش جان شنو              چراغ راه تار است اندرز و هر پند

جوانان خیره سر در کوی و بازار                       ز دید مردم دانا و  خردمند

علف های هرز صحرای خشکند                ولی تو نشانی از سروی تنومند

      جوانی گوهری نایاب و ثمین است             نکو خوشه ها چین، وزین توشه بربند

        به گاه ورزش به میدان تیزتک باش             گه علم و دانش هم دقیق و هوشمند

      چنان کن آوازه نامت به گیتی                  پیچد و دوست و دشمن ذکر تو گویند

       همی دانم که درعهد نوجوانیت                 در استواری به کوهی مانی چو الوند

 پدر گرانبار،مادر به صد آرزو                       هم دعاگوی تو و چشم انتظارند

      صداقت را سرلوحه سازی به کارت              کامیاب گردی و نامی، یارت خداوند

حبیب از تو می خواهد آخر که باشی           بر عهد و میثاق وفادار و پابند

اختصاصی پورتال آسمونی

شعر از: حبیب شکوری