روزه گرفتن برای چه کسانی واجب نیست و ضرر دارد

همانطور که می دانید در ماه مبارک رمضان به سر می بریم و بسیاری از افراد با شور و اشتیاقی وصف‌ناپذیر در حال بهره مندی از این ماه عزیز هستند. در این میان کسانی هستند که به علت بیماری و ناتوانی جسمی از حضور در خوان نعمت الهی محرومند و از روزه گرفتن معاف شده‌اند. آسمونی در این بخش در مورد اینکه روزه گرفتن برای چه کسانی واجب نیست و ضرر دارد صحبت می کند.

روزه گرفتن برای چه کسانی واجب نیست و ضرر دارد؟

همه علما و فقهای دینی روزه گرفتن را در صورتی که به بدن آسیب برساند، ممنوع اعلام کرده‌اند: «کسی که می داند روزه برای او ضرر دارد باید روزه را ترک کند و اگر روزه بگیرد صحیح نیست، همچنین اگر یقین ندارد امّا احتمال قابل توجّهی می‌دهد که روزه برای او ضرر دارد، خواه این احتمال از تجربه شخصی حاصل شده باشد یا از گفته طبیب.» (آیت‌الله مکارم شیرازی)

این دامنه گسترده شامل زنان باردار، شیرده، سالمندان، بیماران کلیوی، دیابتی و ... می‌شود که البته تشخیص ضرر داشتن روزه با پزشک است، اما آیا روزه این افراد قضا و کفاره دارد یا خیر؟ مراجع عظام تقلید در استفتائاتی به این سؤالات پاسخ داده اند که مشروح آن را در ادامه گزارش می‌خوانید.

آیت‌الله خامنه ای:

پرسش: بعضی از پزشکان که به مسائل شرعی ملتزم نیستند، بیماران را از روزه گرفتن به دلیل ضرر داشتن منع می‌‏کنند، آیا گفته این پزشکان حجت است یا خیر؟

پاسخ: اگر پزشک امین نباشد و گفته او هم اطمینان آور نباشد و باعث خوف ضرر نشود، گفته او اعتباری ندارد و در غیر این صورت نباید روزه بگیرد.

پرسش: مادرم تقریباً سیزده سال بیمار بود و به همین دلیل نمی‌‏توانست روزه بگیرد. من دقیقاً اطلاع دارم که علت روزه نگرفتن او احتیاج به مصرف دارو بوده است، امیدواریم ما را راهنمایی فرمایید که آیا قضای روزه‌‏ها بر او واجب است؟

پاسخ: اگر ناتوانی او از روزه گرفتن بر اثر بیماری بوده، قضا ندارد.

پرسش: من بر اثر ضعف جسمانی از ابتدای سن بلوغ تا دوازده سالگی روزه نگرفته‌‏ام، در حال حاضر چه تکلیفی دارم؟

پاسخ: واجب است روزه‌‏هایی را که در ماه مبارک رمضان نگرفته‌‏اید با اینکه به سن تکلیف رسیده بودید، قضا کنید، و اگر افطار روزه ماه رمضان عمدی و اختیاری و بدون عذر شرعی بوده، کفّاره هم بر شما واجب است.

پرسش: اگر پزشک شخصی را از روزه گرفتن منع کند آیا با توجه به اینکه بعضی از پزشکان اطلاعی از مسائل شرعی ندارند، عمل به گفته او واجب است؟

پاسخ: اگر مکلّف از گفته پزشک یقین پیدا کند که روزه برای او ضرر دارد و یا از گفته وی یا منشأ عقلایی دیگری برای او خوف از ضرر حاصل شود، روزه گرفتن برای او واجب نیست، بلکه جایز هم نیست.

پرسش: در کلیه‏‌های من سنگ جمع می‏‌شود و تنها راه جلوگیری از جمع شدن سنگ در کلیه، نوشیدن مستمر مایعات است و از آنجایی که پزشکان معتقدند که من نباید روزه بگیرم، تکلیف واجب من نسبت به روزه ماه مبارک رمضان چیست؟

پاسخ: اگر جلوگیری از بیماری کلیه مستلزم نوشیدن آب یا سایر مایعات در طول روز باشد، روزه گرفتن بر شما واجب نیست.

پرسش: از آنجا که مبتلایان به مرض قند مجبورند هر روز یک یا دو بار آمپول انسولین تزریق کنند و نباید در وعده‌‏های غذایی آنها تأخیر و فاصله بیفتد، زیرا باعث پائین آمدن میزان قند خون و در نتیجه نوعی تشنج و بیهوشی می‏‌شود، لذا گاهی پزشکان به آنها توصیه می‏کنند که در روز چهار نوبت غذا بخورند، خواهشمندیم نظر خود را درباره روزه این افراد بیان فرمایید.

پاسخ: اگر بدانند که خودداری از خوردن و آشامیدن از طلوع فجر تا غروب، به آنان ضرر می‏رساند یا خوف ضرر داشته باشند، روزه گرفتن بر آنها واجب نبوده و بلکه جایز نیست.

آیت‌الله سیستانی:

پرسش: هر کسی که مریض باشد و چند سال پی درپی نتواند روزه را بگیرد در صورتی که خوب شود چه حکمی دارد؟

پاسخ: اگر تا ماه رمضان بعدی خوب نشده باشد قضا ندارد و فقط برای هر یک روز 750 گرم گندم به فقیر صدقه بدهد.

پرسش: اگر زنی بیمار باشد و نتواند روزه بگیرد آیا کفاره روزه بر او واجب است؟

پاسخ: کفاره ندارد واگرمرض او تا سال بعد ادامه داشت به احتیاط واجب برای هر روز 750 گرم گندم به فقیر بدهد.

پرسش: احتراماً پدری دارم که حدود چهار سال است که در اثر سکته مغزی یک سمت ایشان فلج شده و بر روی صندلی چرخدار نشسته است و همچنین نمیتواند روزه بگیرد، تکلیف ایشان چیست؟ آیا باید در ماه رمضان طعام داد یا خیر؟

پاسخ: باید برای هر یک روز 750 گرم گندم یا آرد به عنوان فدیه به فقیر بدهد.

پرسش: کسی که بیمار است و بیماری او دایمی است و هرگز نمیتواند روزه بگیرد آیا کفاره بر او تعلق می گیرد؟

پاسخ: باید برای هر روز یک مد (750 گرم تقریبا) طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد.

آیت‌الله مکارم شیرازی:

• زنانی که بچّه شیر می دهند خواه مادر بچّه باشند یا دایه، اگر روزه گرفتن باعث کمی شیر آنها و ناراحتی بچّه شود روزه بر آنها واجب نیست، ولی برای هر روز همان کفّاره (یک مدّ طعام) واجب است، بعداً نیز باید روزه را قضا کنند، امّا اگر روزه برای خودشان ضرر داشته باشد، نه روزه واجب است و نه کفّاره، ولی باید بعداً روزه هایی را که نگرفته اند قضا نمایند.
• مرد و زن پیر که روزه گرفتن برای آنها مشکل است می توانند روزه را ترک کنند، ولی باید برای هر روز یک مد (تقریباً 750 گرم) گندم یا جو و مانند اینها به فقیر دهند و بهتر آن است به جای گندم و جو نان را انتخاب کنند و در این صورت احتیاط واجب این است به اندازه ای باشد که گندم خالص آن مقدار یک مد شود.
• زنان بارداری که وضع حمل آنها نزدیک است و روزه برای حمل آنها ضرر دارد روزه گرفتن بر آنها واجب نیست، ولی کفّاره ای را که در مساله قبل گفته شد باید بدهند و بعدا نیز باید روزه را قضا کنند، امّا اگر روزه برای خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نیست کفّاره هم ندارد، ولی بعداً قضا می کند.
• اگر کسی پیدا شود که بدون اجرت، بچّه را شیر دهد یا شخصی پیدا شود که اجرت دایه را بی منّت بپردازد، در این صورت روزه گرفتن واجب است.