آشنایی با برُک، عجیب ترین زورآزمایی هواداران در فوتبال اروپا

در فوتبال سوئد، نبرد دو تیم فقط بین تیمهای درون زمین خلاصه نمی شود و این نبرد حتی بین هواداران دو تیم هم به شکلی جدی جریان دارد؛ نبردی که به « برُک» مشهور است   همیشه عادت کردیم از خوبی هواداران بگوییم و کارهای آموزنده ای که در کشورهای مختلف از طرف آنها انجام می شود. اما این طور نیست که همیشه، تمام حرکات طرفداران تیمها، آموزنده باشد. حتی در پیشرفته ترین کشورها هم می توان نمونه های خاص از خشونت هواداران را دید. فقط باید تلاش کرد که از آنها تقلید نشود.

در فوتبال سوئد، نبرد دو تیم فقط بین تیمهای درون زمین خلاصه نمی شود و این نبرد حتی بین هواداران دو تیم هم به شکلی جدی جریان دارد؛ نبردی که به « برُک» مشهور است. در برک، هواداران دو آتیشه دو تیم در بیرون شهر و در یک جای خلوت با هم قرار می گذارند تا در یک نزاع دسته جمعی با هواداران رقیب حاضر شوند. البته این نزاع، از مدل جنگهای خیابانی که در فیلمهای west side story یا boys town دیده شده، نیست؛ این نبرد هواداران فوتبال، با این که با سر و صدا و هیاهوی دو دسته پرشمار از دو طرف یک خیابان خلوت شروع می شود ؛ اما قوانین خاص خودش را دارد و این طور نیست که هرکس به هرشکلی بتواند در برُک ها حضور داشته باشد.

برای حضور در برک، تعداد افراد دو دسته باید مساوی باشد و هیچ گروهی حق ندارد از نفرات بیشتر استفاده کند تا قدرتش بیشتر شود. از طرفی، دو گروه نمی توانند از هر لباسی که دلشان خواست استفاده کنند، لباس آنان باید مثل لباس دو تیمی که درون زمین به مصاف هم می روند، دو رنگ متفاوت باشد. از طرفی در جدال هواداران، اگه کسی روی زمین افتاد، دیگر کسی نمی توانه سمت او رفته و کار را به انتقامجویی بکشاند... مهم تر از همه این که، هیچ کدام از هواداران حاضر در برک، حق ندارند از سلاح سرد استفاده کنند.

هرچند تمام این کارها از نظر پلیس غیرقانونی است و اگر پلیس، شاهد یک بروک باشر، همه افراد حاضر در آن را دستگیر می کند، اما این حرکت به اندازه خود مسابقه مهم است. در سه شهر گوته بورگ، مالمو و استکهلم، برک های داغی جریان دارد که هیچ دسته ای نمی خواهد در برابر تیم رقیب بازنده شود. جالب است که وقتی یکی از طرفین کاملا دسته مقابل را به عقب براند، برک تمام شده و یکی از طرفین برنده می شود.  

*** البته طرفداران متعصب سوئدیطرفداران متعصب سوئدی فقط در مورد یکدیگر خشونت به خرج نمی دهند و اگر به غرورشان بر بخورد، حتی به مجسمه ستاره ای مثل زلاتان ابراهیموویچ هم رحم نمی کنند. ماجرا از زمانی شروع شد که مجسمه ای از زلاتان در شهر مالمو ساخته و از آن، رونمایی شد. زلاتان از محله روزنگارد چهره شد و در مدتی کوتاه به ستاره مالمو تبدیل. رفتن او از مالمو به آژاکس درآمد بی سابقه ای نصیب تیمش کرد و بعدها هم این بازیکن، به بزرگ ترین ستاره فوتبال سوئد بدل گشت تا مایه افتخار محله روزنگارد و شهر مالمو گردد. اما در سال 2020 زلاتان سهامدار باشگاه رقیب، یعنی همربی شد و در صحبتهایش گفت که قصد دارد این تیم را به بزرگترین باشگاه اسکاندیناوی تبدیل سازد. این مساله هواداران مالمو را به شدت عصبانی کرد.  

پیش از تعطیلات کریسمس، عده‌ای به مجسمه زلاتان حمله کردند و  بینی مجسمه را کندند. اما با این کار، ماجرا تمام نشد. کمی بعد دوباره به مجسمه حمله شد به طوری که تنها دو پا از مجسمه روی پایه آن باقی ماند و بقیه تندیس روی زمین رها شد. جمله "از اینجا ببریدش" هم به زبان سوئدی روی زمین نزدیک به مجسمه، با اسپری رنگی نوشته شد. زلاتان در پاسخ به این کار گفت: داستان من با این کارها تموم نمی شود؛ داستان من برای همیشه باقی می ماند. من برای مالمو بازی کردم و کاری که باید، برای آنها انجام دادم؛ هرچند آنها از من استقبال نکردند و من را نمی خواستند. اما آنها باید از من متشکر باشند.»    

  با تمام این حرفها، عقیده هواداران افراطی مالمو چیز دیگری هست. آنها سالهاست که حتی در برک به هواداران تیمهای رقیب رحم نکردند. پس چرا باید بازیکنی را ببخشند که حالا سهامدار تیم دیگری شده است؟