در وصف نقاش برجسته معاصر ؛ اسماعیل آشتیانی

 اسماعیل آشتیانی فرزند شیخ‎ مرتضی آشتیانی در سال 1310 هجری‌ قمری (حدود سال 1271 شمسی) در یک خانوادة روحانی متولد شد، وی آموزش علمی خود را در مدارس حوزوی و دارالفنون به انجام رساند. در این بخش از آسمونی به زندگی پرفراز و نشیب این هنرمند عصر معاصر می پردازیم. 

بیوگرافی اسماعیل آشتیانی

اسماعیل آشتیانی علاقه خاصی به نقاشی داشت. استعداد و دلبستگی به هنر نقاشی، از کودکی در او آشکار گردید ولی چون او از یک خاندان روحانی‎ بود، اشتغال به نقاشی و پیوستن به جرگة هنرمندان، نوعی سنت‎ شکنی به شمار می ‎آمد.

اسماعیل سرانجام علی‌رغم مخالفت‌های بسیار، به عالم هنر پیوست. او در ابتدا، با استفاده از تصاویر شاهنامه فردوسی و نسخه‎ برداری از آنها، آثاری تقلیدی خلق‎کرد ولی از این نوع فعالیت‌ها راضی نبود و در جستجوی هدفی والاتر بود. سرانجام آشتیانی، هدف خود را در مدرسة صنایع مستظرفه (مدرسه کمال‎الملک) یافت و در این مدرسه از اساتید نقاشی نظیر مصوّرالممالک ذوالفقاری، حاج میرزا ‎آقا نقاش ‎باشی و شیخ‎المشایخ و نهایتاً استاد کمال‎الملک بهره‌مند شد. پشتکار و دلبستگی و توانایی آشتیانی در فراگیری به حدی بود که توانست دورة پنج سالة مدرسه را در 3 سال به پایان ببرد و شاگرد اول مدرسه شود. وی در سال 1335 قمری (حدود سال 1296 شمسی) از سوی استاد کمال‎الملک، ابتدا به معلمی مدرسه و اندکی پس از آن به معاونت مدرسه برگزیده شد و پس از بازنشستگی کمال‎الملک، در 1307 شمسی به ریاست مدرسه انتخاب گردید.

در سال‌ های مدیریت استاد آشتیانی، آموزش دروسی نظیر مینیاتور سازی، تذهیب، کالبدشناسی، تاریخ هنر، ریاضیات و قواعد مناظر و مرایا (اصول طراحی و نقاشی و پرسپکتیو) به دروس مدرسه افزوده شد و کتابخانه ه‎ایی برای مدرسه افتتاح گردید. مدیریت او در مدرسه صنایع مستظرفه چندان به درازا نکشید، زیرا وی در 1309 شمسی به اروپا سفر کرد. استاد آشتیانی در این سفر که بیشتر به قصد بررسی و کسب تجربه انجام گرفت، به درخواست شرکت فیلمبرداری «اوفا» در آلمان از برخی هنرپیشگان معروف آن شرکت تک چهره ‎هایی تهیّه کرد که بسیار مورد توجّه قرار گرفت و منجر به پیشنهاد استخدام در آن شرکت و اقامت دائم در آلمان شد ولی آشتیانی نپذیرفت و به ایران بازآمد.

استاد پس از بازگشت به تهران، در مدرسة دارالفنون، دانشکده ادبیات و دانشسرای عالی به تدریس پرداخت. خدمات استاد اسماعیل آشتیانی در مدیریت مدرسة صنایع مستظرفه، تدریس در دارالفنون و دانشسرای عالی و کوشش‌های او در ترویج فرهنگ و هنر، سبب گردید که در 1325شمسی از سوی شورای عالی فرهنگ به او نشان درجة اول هنر و عنوان دکترای افتخاری اعطا گردد. دکتر اسماعیل آشتیانی، در 1328ش با آنکه بیش از 57 سال نداشت، به سبب خستگی جسمی و روحی به درخواست خود بازنشسته شد؛ اما کوشش هنری و فرهنگی وی پایان نپذیرفت و عضویت او در شورای عالی فرهنگ و هنرهای زیبا و انجمن ادبی فرهنگستان ادامه یافت. وی در این دوره در کارگاه شخصی خود، به پدید آوردن آثار تازه‌ای نظیر  تابلوهای تک چهره ازخودش، نامه ‎نویس، بهلول در خواب، پرنده‎ های تیرخورده، نوازنده آکوردئون و ... پرداخت.

آثار اسماعیل آشتیانی

از برجسته‎ ترین آثار اسماعیل آشتیانی رؤیای حافظ، قهوه‎ خانه سر راه و نامه ‎نویس را می‌توان نام برد. آشتیانی در نگارگری طبیعت‎ گرا و پیرو مکتب کمال الملک بود، وی بیشتر آثار خود را مستقیماً از روی طبیعت نقاشی می‎کرد. دقّت دید هنری، قدرت طراحی، رنگ‌های متناسب و به کار گرفتن ذوق شاعرانه از ویژگی‌های نگارگری اوست. گرچه بیشتر تابلوهای او رنگ روغنی است، اما در کار آبرنگ و سیاه قلم نیز توانا بود. این هنرمند برجسته، در شعر و ادب نیز دستی داشت و اشعار خود را با تخلص «شعله» به اهل ادب ارائه می‎کرد.

برخی از آثار وی در وادی شعر و ادب و پژوهش عبارتند از : شرح حال و تاریخ حیات کمال‎الملک، دیوان اشعار، سفرنامة اروپا، اختراع الفبایی بر مبنای حروف فارسی برای اصلاح خط، مناظر و مرایا، ادعیة قرآن یا احسن‎الأدعیه، تصحیح دیوان منوچهری دامغانی، تصحیح دیوان امیرخسرو دهلوی، نماز در اسلام و منتخباتی از رباعیّات خیّام، ترانه ‎های باباطاهر، صائب، حافظ. 

سرانجام استاد اسماعیل آشتیانی، نگارگر، شاعر و ادیب معاصر ایرانی، روز پنجشنبه دهم اردیبهشت 1349 هجری‌شمسی برابر با 24 صفر 1390 هجری‌ قمری در تهران درگذشت. و پیکرش در صحن حضرت عبدالعظیم(ع) به خاک سپرده شد. تأثیر روش و سبک هنری استاد کمال‎الملک در آثار استاد آشتیانی به گونه‌ ایست که وی گاه در انتخاب موضوع تابلوها نیز از کمال‎الملک پیروی می‎کرد. تشابه دید و موضوع تابلوهای فالگیر و میرزا هادی خوشنویس کمال‎الملک، با تابلوهای قهوه ‎خانه و نامه‎ نویس آشتیانی از این نمونه‌ها هستند. استاد آشتیانی حدود یکصد تابلو خلق نمود که بخشی از آنها، توسط وی به کتابخانه مجلس شورای ملی واگذار گردید و تعدادی نیز در موزه‎ها و مجموعه‎های خصوصی و نزد خانوادة او نگاهداری می‎شود.

تابلوهای اسماعیل آشتیانی

آثار وی در دوران زندگی و پس از درگذشت او در چندین نمایشگاه، نظیر نمایشگاه هنرهای زیبای ایران به کوشش انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی (16 بهمن 1324ش تا 10 فروردین 1325ش)، نمایشگاه آثار آشتیانی در انجمن ایران و امریکا (آبان 1333ش و اسفند 1349ش)، نمایشگاه آثار نقاشان ایرانی در باشگاه مهرگان (آبان 1333ش) و نمایشگاه آثار نقاشان نخبه معاصر ایران در مجلس شورای ملی (اسفند 1351ش) در معرض دید عموم گذاشته شده است. آخرین اثر نقّاشی این هنرمند ادیب، تک چهره همسرش بود که ناتمام ماند.