زندگی نامه انریکو آلبرتوسی

انریکو آلبرتوسی-enrico albertosi

اختصاصی آسمونی / مهدی زارعی

دروازه‌بان تیم ملّی ایتالیا در جامهای جهانی 1966 و 1970 و همچنین جام ملّت‌های اروپا 1968.آلبرتوسی در دوم نوابر 1939 در «پونتره مولی» متولد شد و فوتبال خود را از باشگاه جوانان «اسپتیزیا کالچو – 1906» شروع کرد. انریکو از همان زمان لقب به «ریکی» شد  و این نام همواره بر روی وی باقی ماند. نخستین بازی برای آتزوری او در فصل 58-1957 با تیم اسپتزیا در دیداری تیم آ.اس.رم را (0-0) متوقف ساخت  و آن‌گاه در فصل بعد راهی فیورنتینا شد و تا سال 1968 در این تیم 185 بار درون دروازه ایستاد. آلبرتوسی در سال 1961 با فیورنتینا قهرمان جام‌حذفی ایتالیا و جام برندگان جام اروپا شد و در همین سال درخشش در فیورنتینا به تیم ملّی رسید. او اولین بار در سال 1961 و در پیروزی (4-1) آتزوری در برابر آرژانتین، درون دروازه لاجوردی‌پوشان قرار گرفت.

انریکو آلبرتوسی دورانی بدون افتخار آلبرتوسی در جام‌جهانی شیلی (1962) نیز عضوی از تیم ملّی ایتالیا بود. امّا بخت ورود به میدان را پیدا کرد. چهارسال بعد او عضو ثابت تیم ایتالیا شده بود و چندماه پس از قهرمانی در جام‌حذفی ایتالیا با فیورنتینا، برای کشورش در جام‌جهانی انگلستان به میدان رفت. امّا ایتالیا در همان دور آغازین از جام کنار رفت. نیمکت نشین فاتح دو سال بعد نوبت به جام ملّت‌های اروپا رسید که مرحله پایانی آن در ایتالیا برگزار شد. این بار رقیبی قدرتمند به نام «دینوزوف» جای آلبرتوسی را گرفته بود و ریکی از روی نیمکت ذخیره‌ها شاهد قهرمانی تیم ملّی کشورش در اروپا بود. نبرد قرن ریکی پس از این مسابقات راهی باشگاه کالیاری شد و تا سال 1974 در 177 مسابقه از دروازه این تیم محافظت کرد. او با درخشش در این تیم نه تنها سبب قهرمانی کالیاری در فصل 70-1969 شد، بلکه برای جام‌جهانی 1970 پیراهن شماره یک را از دینوزوف پس گرفت و در چهار مسابقه ابتدایی تیمش تنها یک گل دریافت کرد. با این وجود آنچه سبب شهرت وی شد، دیداری بود که سه گل دریافت کرد. در مسابقه‌ای که به «نبرد قرن» شهرت یافت. ایتالیا (4-3) آلمان غربی را شکست داد و به فینال جام‌جهانی رسید. آن چه سبب شهرت آلبرتوسی شد، عکس‌العمل‌های حیرت‌انگیز او در این مسابقه بود که بارها و بارها دروازه آتزوری را نجات داد. به طوری که او علیرغم خوردن سه گل، مورد ستایش همگان واقع شد.

روزنامه ورزشی چهارمین حضور در جام جهانی ایتالیایی‌ها در این جام عنوان نایب قهرمانی را به خود اختصاص دادند و با افتخار به کشور خود بازگشتند چهار سال بعد نیز آلبرتوسی برای چهارمین بار عضو تیم ملّی ایتالیا در جام‌جهانی بود امّا این بار «دینوزوف» درون دروازه ایتالیا ایستاده بود و فرصتی برای بازی به «ریکی» نرسید. دو سال محرومیت او در همین سال راهی میلان شد و طی 6 سال بازی در این تیم 170 بار از دروازه این تیم محافظت کرد. او با این تیم در سال 1977 فاتح جام‌حذفی ایتالیا شد و دو سال بعد نیز قهرمان لیگ کشورش شد. اما سال 1980 سالی  تلخ برای بسیاری از فوتبالدوستان ایتالیا بود. پس از آن که مسائل مربوط به تبانی موسوم به رسوایی توتونرو در فوتبال ایتالیا مورد پیگیری واقع شد، بسیاری از فوتبالیست‌های بزرگ این کشور محروم شدند. از جمله آلبرتوسی که دو سال به وی اجازه مسابقه داده نشد. پایان کار در 44 سالگی تنها پس از  قهرمانی آتزوری در جام‌جهانی 1982 بود که او امکان بازی را پیدا کرد و بدین ترتیب دو سال دیگر به دوران طولانی زندگی ورزش آلبرتوسی اضافه شد. او در این دوران 44 بازی برای تیم دسته سومی «اپیدینسه» انجام داد و سرانجام در 44 سالگی از فوتبال کناره گرفت. ریکی در این سالها 34 بار برای تیم ملّی کشورش به میدان رفت که آخرین آنها در ژوئن 1972 و در تساوی (1-1) مقابل بلغارستبان رقم خورد.