طرفداران انگلیسی و بلیت های یک شیلینگی

طرفداران انگلیسی

اختصاصی آسمونی / مهدی زارعی

این روزها فوتبال، ورزشی هست که بیشتر از سایر رشته های دیگر، در هر کشوری در بین طبقات پایین اجتماع جا باز کرده است. بسیاری از بازیکنان و هواداران حاضر در استادیوم ها، از خانواده های کم درآمد هستند. مساله ای که شاید برای ما خیلی عادی باشد، اما زمانی که فوتبال شکل گرفت و قانونمند شد، هیچ کس فکر نمی کرد که این بازی جدید، به چنین سمت و سویی برود. فوتبال قرار بود بازیکنانی از طبقات تحصیلکرده اشرافی داشته باشد و تماشاگرانی از همان طبقات.

تاریخ فوتبال انگلیس دیوید هیل در کتاب تاریخ فوتبال انگلیس از مدارسی می گوید که در اواسط قرن 19، فوتبال در آنها شکل گرفت و قانونمند شد. اسامی تیمهای آن زمان جام حذفی انگلیس نشون می دهد که بیشتر تیمها را فارغ التحصیلان مدارس تشکیل می دادند. تیمهایی مثل اولد ایتونیانز( فارغ التحصیلان مدرسه ایتون)، اولد هارویانز( فارغ التحصیلان مدرسه هارو)، اولد کارتوزیانز( فارغ التحصیلان مدرسه کارتوز) و دانشگاههایی مثل آکسفورد و کمبریج یا انجمن مهندسان سلطنتی. اما فقط در دو دهه همه چیز زیر و رو شد. فوتبال آرام آرام در بین طبقات کم درآمد جامعه جای خودش را باز کرد و نتیجه این شد که فارغ التحصیلان مدارس، جای خودشان را به کارگرهایی دادند که در اوقات فراغت فوتبال بازی می کردند. تماشاگرهای جدید هم فرهنگ جدیدی را وارد فوتبال کردند. تا مدتها بهای بلیت هر مسابقه باشگاهی و ملی در انگلیس، یک شیلینگ بود و این مبلغ، اجازه می داد که طبقات پایین جامعه هم بتونند از نزدیک مسابقات فوتبال را در آخر هر هفته تماشا کنند. آن هم در شرایطی که حتی عکاسها توجه چندانی به فوتبال نداشتند و وقتی در سال 1872 اولین بازی ملی بین اسکاتلند و انگلیس برگزار شد، عکاسها ضمانت می خواستند که باید عکسهایشان پیش خرید شود که البته این اتفاق هرگز نیفتاد. اما طبقات پایین اجتماع بریتانیا، فقط می خواستند فوتبال ببینند. دیدن فوتبال از نزدیک موجب محبوبیت سریع این رشته شد و باعث شد که فوتبال به سرعت جای رشته هایی مثل راگبی و کریکت را در بریتانیا بگیرد.

بلیت های شیلینگی تا قبل از آن، هیچ ورزشی این چنین هیجانی در بین مردم ایجاد نکرده بود به طوری که تقریبا در هر زمینی در انگلیس و اسکاتلند می شد مسابقه های فوتبال را دید. در همان حال، این هواداران بودند که با علایق خودشون، سبکها، سیستم ها و قوانین را مشخص می کردند. فوتبال اشرافی مدارس و دانشگاهها فوتبالی با انضباط بود اما طبقات کارگر، پیروزی می خواستند و خشونت در راه کسب برد، برای آنها امتیاز منفی به شمار نمی آمد. همین هواداران بودند که با شیلینگ های پرداختی شان، برای تیمها درآمد کسب کردند و این ایده را به وجود آوردند که چرا بازیکنان فوتبال، حرفه ای نشوند و تمام وقتشان به تمرین و بازی فوتبال اختصاص پیدا نکند؟ در روزهایی که خبری از تلویزیون و رادیو و سایر رسانه ها نبود، اگر درآمد باشگاهها از طریق هواداران انگلیسی تامین نشده بود، هرگز اولین لیگ حرفه ای دنیا در فصل 89-1888 شکل نمی گرفت.

هواداران از طرف دیگه، هنوز سفر کردن با دشواری صورت می گرفت و این امر، کار سفر تیمها به یک شهر دیگر را با مشکل مواجه می کرد. مساله ای که برای هواداران هم بیشتر نمود پیدا می کرد. به همین خاطر، هواداران به هیچ عنوان بازیهای خانگی تیم خودشان را از دست نمی دادن. امری که سبب شد در ابتدای قرن بیستم، از مجموع دو لیگ دسته اول و دوم فوتبال انگلیس که هر کدام 18 تیمه بودند، مجموعا 7 میلیون نفر دیدن کردند که این آمار( میانگین بیش از 11 هزار تماشاگر در هر بازی) مایه مباهات اتحادیه بود. حالا فوتبال یک سنت انگلیسی بود با هواداران کم درآمد اما پرشور که قرار بود تعدادشان روز به روز بیشتر هم شود.