بیوگرافی ابراهیم صادقی

 ابراهیم صادقی یکی از بازیکنان فوتبال ایرانی و رکورددار بازی در لیگ برتر است. اگر می خواهید با ابراهیم صادقی بیشتر آشنا شوید این بخش آسمونی را تا پایان مطالعه نمایید چرا که بیوگرافی ابراهیم صادقی و همچنین مصاحبه ابراهیم صادقی را برای شما عزیزان منتشر می کنیم.

درباره ابراهیم صادقی

ابراهیم صادقی (زاده 15 بهمن 1357 - کرج) بازیکن فوتبال ایرانی است. وی در سال 1379 به عضویت به باشگاه فوتبال سایپا درآمد و تا سال 1396 در همین تیم به بازی پرداخت و از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

باشگاه‌های ابراهیم صادقی

در سال 1389 به پاس یک دهه حضور مستمر صادقی در باشگاه سایپا، این باشگاه در مراسمی با نام «نارنجی وفادار» از وی تجلیل و تقدیر به عمل آورد.

قهرمانی در لیگ برتر

او در فصل 85–86 در لیگ برتر فوتبال ایران به همراه تیم سایپا کرج در کنار علی دایی به عنوان قهرمانی دست یافت.

حضور ابراهیم صادقی در تیم ملی

ابراهیم صادقی با سرمربیگری علی دایی در تیم ملی، به تیم ملی فوتبال ایران دعوت شد. حضور او در بازی برابر کویت از سری مسابقات مقدماتی جام جهانی انتقادات شدیدی را علیه علی دایی سرمربی تیم ملی به همراه داشت، اما بعدها با توجه به انتخاب ابراهیم صادقی به عنوان تنها کاندید از ایران برای عنوان بهترین بازیکن سال آسیا از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا، او به چهره‌ای محبوب تبدیل شد. وی تنها گل ملی خود را در یک بازی دوستانه در مقابل تیم ملی فوتبال امارات به ثمر رساند. او به همراه تیم ملی ایران در مسابقات جام ملت‌های آسیا 2007 نیز حضور داشت.

ابراهیم صادقی کاندیدای بهترین بازیکن سال آسیا

او در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا برای برگزیدن برترین بازیکن سال فوتبال آسیا در سال 2007، تنها کاندید از فوتبال ایران در لیست 21 نفره بود.

مصاحبه با ابراهیم صادقی

از کسی دلخور هستی که مثلا نخوای ببینیش؟ خوب نمیشه تو این همه سال که کار کردی بگی که با کسی اختلاف نداشتی یا اختلاف نظری نبوده، اصلا خنده داره و اگه اینو بگی که دروغه. راضی نگه داشتن همه هم، یه جورایی منافق بودنه.. نمی تونی همیشه همه رو راضی نگه داری، قطعا خیلی ها خیلی  مواقع از دست من ناراحت شدن.

به عنوان بازیکن اخلاق و مرد اخلاق ازت یاد می کنن.  این حتما مسئولیتت رو سخت می کرد. چرا بهت میگفتن مرد اخلاق؟ کسی رو نمیزدی مثلا؟

حالا بعضی از مواقع بی اخلاقی هایی هم در زمین داشتم، عصبی شدم یا اصلا غیر فنی اخراج شدم. یعنی رفتار بدی داشتم که اخراج شدم. این طور نبوده که همیشه رعایت کنم اما از اون موقع که همه از من به عنوان یه بازیکن با اخلاق یاد کردن، دیگه رعایت کردم.

کسی رو عمدی زدی تا حالا

نه، اون طوری اما خطا زیاد کردم.

بهترین خاطره ات از سایپا..

اون جشنی که به عنوان نارنجی وفادار برای دهمین سال حضورم در سایپا برام گرفتن، خیلی برام لذت خاصی داشت، آدم های بزرگی هم اومدن.

دو سال تیم ملی بودم، اولین بار زمان آقای قلعه‌نوعی به تیم ملی دعوت شدم که ازش همیشه تشکر کردم. تو اون مقطع تیم ملی هشت تا بازیکن لژیونر داشت، آقای نکونام اوساسونا، آقای کریمی بایرن مونیخ، آقای اندو بولتون، کعبی لستر سیتی، فریدون زندی کایزرس لاترن، آقای مهدی مهدوی کیا و آقای هاشمیان هامبورگ، آقای رحمان رضایی پروجا، یعنی هشت تا از اروپا، تازه ایمان مبعلی، جواد کاظمیان و عنایتی و رسول خطیبی هم امارات بودن. از لیگ ایران فقط 6 بازیکن کلا تو تیم ملی بودن، سید جلال و آقای رودباریان که بازی می‌کردن، اما من، امیرحسین صادقی، مهدی رجب زاده، مهدی رحمتی، وحید طالب لو و اینا همه رو نیمکت بودیم. جام ملت های آسیا رو دارم میگم ولی آقای قلعه نوعی یه ربع بیست دقیقه به من بازی می‌دادن یا یه بازی آقای کریمی نبودن، یعنی باشگاهشون اجازه نداد، بازی با اسلوونی بود؛ من بازی کردم و فیکس بودم تو آزادی، سال بعد آقای دایی اومدن...

دایی بهت بیشتر بازی می‌داد انگار...

رباط آقای نکونام متاسفانه پاره شد، آقای کریمی هم اختلافاتی داشتن نیومدن، بیشتر به من فرصت بازی رسید، من کلا پانزده تا بازی ملی دارم و یه گل ملی به امارات توی ابوطبی زدم.

پیشنهاد خارجی هم داشتی؟

یه سال از امارات داشتم همون سالی که قهرمان شدیم، وقتی ما قهرمان شدیم سیاوش اکبرپور از استقلال رفت الظفره امارات، این تیم من رو هم می‌خواست، چون سیاوش اکبرپور اونجا خیلی از من تعریف کرده بود. قرارداد سیاوش پانصد هزار دلار بود اما به من سیصد و پنجاه هزار دلار پیشنهاد دادن.

به مربی گری فکر می‌کنی؟

بله

فکر می‌کنی سرمربی سایپا بشی؟

دوست دارم دوران مربی گری هم کم کم مطرح بشم، درست مثل فوتبالم دوست دارم اول خیلی چیزها رو یاد بگیرم بعد وارد این عرصه بشم. دنیای مربی گری با فوتبال بازی کردن کاملا متفاوته. خیلی از بازیکنا مطرح بودن اما مربی خوبی نشدن و برعکسش.

نظرت رو راجع به اسمایی که می‌گم بکو کیروش:

مربی بزرگیه. تحول خوبی هم تو فوتبال ایران به وجود آورده اما بعضی از مصاحبه‌هاش آدم رو اذیت می‌کنه.

جواد نکونام:

واقعا یه رهبره

محمد مایلی کهن

انسان بسیار شریف و مربی بسیار خوبیه و من خودم رو مدیونش می‌دونم

بیت الله رضایی:

مدیریه که یه سال اومد سایپا ما خیلی بدهی معوقه داشتیم بدهی ما رو اون داد.

جوون آینده داریه، اما خیلی چیزا رو باید بگیرن، استعدادهای خوبی هستن، اما فوتبال فقط بغل پا زدن، شوتیدن و دویدن در زمین نیست. خیلی چیزای دیگه رو باید یاد بگیرن که کسی نیست به اونا آموزش بده، باشگاه های ما برای جوونای ما هیچ برنامه ای ندارن. جوونای ما باید لباس پوشیدن یاد بگیرن، غذا خوردن یاد بگیرن، مصاحبه کردن یاد بگیرن، آداب معاشرت یاد بگیرن که اینا رو هیچ کس بهشون یاد نمیده، یه بازیکن مثل خود من از خانواده سطح پایین مالی رشد می‌کنه از یه شهرستانی میاد تهران دویست سیصد میلیون می‌گیره یه ماشین خوب می‌خره، بعد به جای این که ده سال بازی کنه دو سال بعد فوتبالش تموم میشه. بعد میگن چرا تموم شده؟ مثلا بازیکن جوون ما بیست سالشه مربی می ذارتش بیرون میره مصاحبه می‌کنه به شدت از مربی انتقاد می‌کنه. من اصلا نمی‌‌فهمم. یا مثلا پولشو ندادن یهو یه چیزایی بر علیه هیئت مدیره و مدیر عامل میگه، خب باید اینا رو بهشون یاد بدن که آقا باید چه جوری مصاحبه کنی چه جوری باید اعتراضت رو مطرح کنی...

 تو مربی های زیادی رو تو سایپا دیدی، مربی بوده که دوست داشتی باهاش کار کنی و نشد؟ مثلا به خودت بگی دوست داشتم با این مربی کار کنم و نشه...

قبل از این که آقای فرکی بیاد سایپا واقعا دوست داشتم بیاد باهاش کار کنم.

درباره بازیکن چی دوست داشتی بازیکنی بیاد سایپا؟

یه سال صحبت حضور علی کریمی در سایپا بود بعد از این که آقای جلالی از تراکتورسازی می‌خواست بیاد سایپا، دوست داشت ایشون رو بیاره. منم دوست داشتم بیاد، خب آدم بزرگی بود.

سخت ترین روزی که از تمرین یا از بازی رفتی خونه همیشه تو ذهنت موند که چه روز کابوس واری برات بوده؟

هفته آخر لیگ استرس فوق العاده زیادی داشتم. من از نیم فصل اعلام کرده بودم که می‌خوام بازی نکنم، باشگاه از من خواسته بود که این مساله رو رسانه ای نکنیم. من می‌دونستم که این بازی آخرمه ولی باید به کل تیم روحیه می‌دادم.

هفته اخر اصلا نبودی اصلا بازی نکردی اصلا. در حالی که قاعدتا باید بازی می‌کردی چون بازی خداحافظی بود.

آره اولین بازیکنی هستم که بازی خداحافظی اش رو بازی نکرده. ناراحتم از این که بازی نکردم، اما مربی صلاح تیمش رو می دونه و درک می‌کنم دیگه.

نه واقعا الگو برداری نمی‌کردم اما خب همه اینا که گفتی، قابل احترام هستن. مثلا رایان گیگز بیست و چهار سال در یک باشگاه بازی کرده و من هم چون واقعا طرفدار منچستر بودم همیشه برای من قابل احترام بود، یا مالدینی یا توتی .. توتی هم فکر می‌کنم صحبت خداحافظی اش هست.

آره اخرین فصلش بود. روزای اولی که علی دایی اومده بود باشگاه شما داستان کاپیتانی رو چه جور حل کردین؟ با خود دایی صحبت کردین؟

آره خب ما تمرینامون یک ماه آغاز شده بود و بعد آقای دایی به ما پیوستن بعد از جام جهانی بود که نتایج خوبی نگرفته بودیم و آقای دایی هم دوباره اومده بودن تو فوتبال ایران که به همه نشون بده هنوز توانایی داره. ما هم خیلی دوستش داشتیم و با گلاش خاطره داشتیم. اما مربی تیم به شدت اعتقاد داشت که من کاپیتان باشم. خب من با آقای دایی صحبت کردم و دو نفره رفتیم پیش مربی با مربی صحبت کردیم، مربی مون از آقای دایی پرسید که کاپیتانی برای شما مهمه؟ که علی دایی گفت نه و مربی گفت من دوست دارم ابراهیم کاپیتان باشه.. خب من با علی آقا صحبت کردم و ایشون هم متوجه شد که من با صداقت رفتار کردم و اعلام کردم که دوست دارم علی دایی کاپیتان باشه، علی آقا گفت اصلا هیچ دغدغه فکری در این مورد نداشته باش و کارت رو بکن.

حتی بعد از این که خود آقای دایی مربی شد؟

حتی بعد از این که سرمربی شد هم دوباره صحبت کردیم که گفت اصلا بهش فکر نکن. فکر می‌کنم اون جو صمیمیت و صداقتی که توی تیم ما ایجاد شد، واقعا اون سال صمیمیت و صداقت در باشگاه ما خیلی زیاد بود، در کنار مسائل فنی. من فکر می‌کنم باشگاه هایی که طرفدار ندارن قهرمانی شون خیلی سخته و صمیمیت و رفاقت تیمی ما دلیل اصلی رسیدن به قهرمانی بود.

با علی دایی صحبت کردی؟

بله خیلی کوتاه صحبت کردیم.

یعنی گفت ابراهیم هستی؟ بله و تو گفتی هستی؟

بله، ازشون اجازه گرفتم در هر صورت مدیر عامل و هیئت مدیره نظرشون این بود که من باشم ولی نظر آقای دایی برای من خیلی مهم بود، چون که من باید با ایشون مستقیم کار کنم و ایشون خیلی محترمانه برخورد کردن و گفتن اگه اونام پیشنهاد نمی‌کردن، وقتی من وارد سایپا شدم تو جزو دستیارای من بودی.