غذا خوردن در هند

هندی‌ها آداب خاصی در مصرف غذا دارند، آنان در غذا خوردن اسراف نمی‌کنند، زیرا معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلی شده و این امر مانع رشد فکری و جسمانی‌شان می‌شود.

از سویی دیگر سعی می‌کنند غذای مصرفی‌شان به چرخه طبیعت بسیار نزدیک باشد. به همین دلیل غذاهایی چون ماهی و گوشت را که برای به‌دست آوردن آن باید موجود زنده‌ای را کشت و در نتیجه باعث برهم زدن چرخه طبیعت می‌شود را مانع آرامش روح و نیایش با خدا می‌دانند.

از آداب جالبی که دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ی خاصی را هم شامل نمی‌شود، هندی‌ها معتقدند برای غذا خوردن نباید واسطه‌ای وجود داشته باشد تا انرژی بین غذا و انسان در تعامل باشد.

شبیه گستره جغرافیایی ایران، عادات غذایی در هر منطقه هند متفاوت است به طور مثال در جنوب (شهرهایی چون حیدر آباد، شانل و...) غذاهای تند مصرف می‌کنند، در غرب (مثل کلکته) غذای شیرین و در شمال (مثل دهلی) غذای تند و روغنی.
امّا در کل برخی غذاهای مشترک را در همه مناطق هند می‌توان دید.
به طور مثال «دال» که از حبوبات تشکیل شده است و معمولاً آن را بر روی برنج می‌ریزند و می‌خورند، در تمام هندوستان بسیار رایج است. «دال» (Dal) را با عدس لوبیا و نخود می‌پزند؛ ولی هر کدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته می‌شوند و همین باعث تنوع در غذا می‌شود.
«دوساسامبار» (Dososambar) با اینکه غذای مخصوص جنوب هند است، امّا مصرف آن در همه جای هند بسیار رایج است. این غذا از یک نان بلند و نازک تشکیل شده که وسط آنرا سیب زمینی، پیاز و فلفل می‌گذارند و می‌پیچند و برای جاشنی هم از سس خاصی استفاده می‌کنند، که «چتنی» (Chatni) نام دارد و با نارگیل و خود سس «سامبار» (Sambar) که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.
باتورا (Batura) هم یکی از نان‌های معروف در هند است (البته بعد از نان چاپاتی) که همراه با غذایی به نام چولا (Chala) خورده می‌شود. چولا از نخود، گوجه فرنگی، پیاز و فلفل و ادویه تشکیل شده و همانند خورشت درست می‌شود و آن را با نان باتورا که روغنی و پفی شکل است می‌خورند.

سمبوسه نیز غذایی آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف می‌شود و در خیابان‌ها می‌توان شاهد دستفروش‌هایی بود که سمبوسه می‌فروشند.
در کل اینگونه معروف است که طبقات محروم و پایین غذاهای تندتری مصرف می‌کنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندی کمتری برخوردار است.
هندوها معتقدند که گاو ماده را نباید کشت و گوشت این حیوان مفید و مقدس را نباید خورد، این یکی از دلایلی است که آنان از گوشت حیواناتی چون بز، گاو نر و گوسفند استفاده می‌کنند. البته مصرف گوشت در بین هندی‌ها چندان پسندیده نیست، حتی امروزه هم می‌توان هندو‌هایی را دید که در طول زندگی‌شان هرگز گوشت مصرف نکردند.