هر 7‌دقیقه یک نفر فراموشی می‌گیرد

1394/8/24

به گزارش آسمونی این که همه خاطراتت را از دست بدهی ،زمانی که وقت خاطره بازی با گذشته است و لذت مرور یک عمر زندگی ،تلخ است . ذره ،ذره رفتن گذشته از ذهن و خاطرت ،این که چهره هایی که هر روز در کنارشان هستی را نمی شناسی ،یادت می آید غذا خورده ای یا نه . این که در میانه راه نمی دادی در حال رفتنی و یا برگشت و اصلا مقصدت کجا است مشکلی است که در ایران هر هفت دقیقه یک نفر به آن مبتلا می شود.متخصصان در تعریف این بیماری می گویند: بیماری آلزایمر یک بیماری تحلیل برنده و پیش رونده سیستم عصبی مرکزی انسان است که باعث زوال قوای عقلانی می‌شود. منشاء این بیماری دقیقا معلوم نیست و علاجی هم برای آن در خال حاضر در دسترس نیست.تغییرات متعددی در مغز بیمار رخ می دهد که باعث کوچک شدن مغز و نیز از بین رفتن سلول‌های مغزی می‌شود و به جای آنها اشکال خاصی به نام "پلاکهای پیری" در مغز به وجود می‌‌آید.سن اکثریت افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند، بیشتر از 65 سال دارند و هر چه سن بیشتر باشد، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. با این حال افرادی هستند که در سنین 40 یا 50 سالگی گرفتار آلزایمر شده‌اند. افرادی که یکی از والدین برادر و یا خواهرشان مبتلا بوده‌اند شانس بیشتری برای گرفتن این بیماری را دارند تا افرادی که هیچگونه پیشینه‌ای ندارند.بیماری آلزایمر در نهایت بر تمام جنبه‌های زندگی فرد مانند فکر کردن، احساسات و اعمال اثر می‌گذارد . این اثرات در افراد متفاوت است . بسیار دشوار است که ترتیب علائم و یا سرعت بیماری را در هر شخص پیش‌بینی کرد. بیماری بر روی موارد زیر تاثیر می‌گذارد .معصومه صالحی مدیر عامل انجمن آلزایمر ایران معتقد است بار عاطفی این بیماری بیش از بار اقتصادی و جسمانی آن است . مشکلی که همه خانواده را درگیر می کند ،فراموشی خاطرات سالمندی که نیاز به مراقبت همیشگی دارد .به گفته وی براساس تحقیقات جهانی هم اکنون هر 3.2 ثانیه یکنفر درجهان به دمانس و بیماری آلزایمر مبتلا می شود، هر 7 دقیقه یکنفر در ایران مبتلا می شودهمچنین هم اکنون 46.8 میلیون نفر در جهان با این بیماری زندگی می کنند. تا سال 2050 آمار جهانی به 135 میلیون نفر افزایش خواهد یافت. باتوجه به ترکیب جمعیت در ایران و افزایش امید به زندگی در دهه های اخیر درصورت فقدان برنامه های پیشگیری از دمانس وآلزایمر، کشوربا فاجعه و هزینه های سنگینی در 20 تا 30 سال آینده روبرو خواهد شد. با توجه به آمارجهانی و آمارسالمندی پیش بینی می شود که درحال حاضر بیش از 650هزار نفر درایران با دمانس و بیماری آلزایمر زندگی می کنند.او با بیان این که ما سومین کشور در جهان هستیم که به سمت سالمندی می‌رویم می گوید: دمانس و آلزایمر روی زنان تاثیر بیشتری دارد؛ چراکه امید به زندگی بالاتری دارند، در خانواده‌ها به عنوان مراقبت‌کننده اصلی شناخته می‌شوند و استرس‌های روانی بیشتری را تحمل می‌کنند.او ادامه می دهد : بیش از 80 درصد افراد مراقبت‌کننده از بیماران مبتلا به دمانس، زنان هستند. ابتلای آنها شش درصد بیشتر از مردان است. به علت کم شدن موالید، جهان در آینده با کمبود مراقبت‌کننده روبه‌رو است. این برای ما نیز یک زنگ خطر است که بتوانیم مراقبت‌کننده آموزش دهیم.صالحی با بیان این که هزینه سالانه یک فرد مبتلا به آلزامیر 11 تا 50 میلیون تومان است می گوید: داروهای خارجی آن تحت بیمه قرار ندارند و داروهای ساخته شده داخل نیز در دسترس نبوده که تلاش شده کمبود دارویی در آینده‌ای نزدیک برطرف شود و راحت‌تر در دسترس بیماران قرار بگیرد. اما درخواست ما از وزارت بهداشت، قرار گرفتن این بیماری جزو بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج است،همچنین به دلیل طولانی بودن، بار اقتصادی زیادی دارد و پیشنهاد می‌کنیم که به این بیماران یارانه خاص تعلق بگیرد.وی توضیح می دهد : البته شاید هزینه های بهداشتی، درمانی بیماری آلزایمر نسبت به بیماری های دیگرمثل سرطان کمترباشد ولی هزینه های اجتماعی و بار مالی که بردوش دولت ها و خانواده ها می گذارد بسیار بیشتر از هزینه های مشابه در بیماری سرطان و سایر بیماری های صعب العلاج است . آنچه که بار عاطفی وهزینه مالی سنگینی برای خانواده جامعه و دولت ایجاد می کند سال هایی است که افراد مبتلا به دمانس(بیش از 12 سال زندگی با بیماری) با معلولیت و در نتیجه با وابستگی و نیاز به حمایت زندگی می کنند . بنابراین با توجه به فشار عاطفی و هزینه مالی سنگین این بیماری، انجام اقداماتی در جهت کاهش میزان ابتلا و ارائه خدمات درمانی ، حمایتی مناسب برای کاهش وابستگی این افراد وظایف آئینی ، دینی، اخلاقی و انسانی ما است.