نقد فیلم به حال من گریه نکن انگلیس ؛ فوتبال : قدرت ، عشق ، نفرت

نقد فیلم به حال من گریه نکن انگلیس در جشنواره جهانی فیلم فجر

اختصاصی آسمونی نقد از نجیبه نعمتی منتقد سینما

فوتبال: قدرت، عشق، نفرت نفرینی شوم یا هدیه‌ای گوهربار؟ فوتبال ورزشی است که از دیرباز تاکنون در میان اهالی ورزش به عنوان یکی از محبوبترین بازی‌ها به شمار می‌رود. بازی که در هر کوچه و پس کوچه‌ای در سرتاسر دنیا همچون آب در جوی های خیابان‌ها، جاری است. در حقیقت عشق به این بازی مانند خون در رگ‌های علاقمندان به آن جاری و ساری است. هر چند یک بار دعوا و جنجال‌هایی در خصوص این بازی و بین دوستداران و هواداران تیم‌ها به گوش می‌رسد. شعارهای قرمزته یا آبی ته و تقسیم بندی افراد بر اساس رنگ تیم زبان زداست. بازی و ورزشی که پای آن گاه‌گداری به سیاست، لابی‌گری و حواشی نیز کشانده می‌شود.

فیلم «به حال من گریه نکن انگلیس» Don’t Cry for Me England محصول 2018 کشور آرژانتین و ساخته « نستور مونتالبانو» از جمله فیلم‌هایی است که به بازی فوتبال، تاریخ آن، عشق و تاثیر آن بر جنگ و جامعه می پردازد. فیلم فوق پنجمین ساخته بلند مونتالبانو به شمار می‌رود. موتالبانو نویسنده و کارگردان آرژانتینی فیلم‌های «من سرگذشت تو هستم» (2003)، «شرکای جرم» (1998) و «پرواز پرندگان»(2010) را در پرونده فیلمسازی خود به همراه دارد. فیلم به حال من گریه نکن انگلیس؛ گذر تاریخی به سال 1806 میلادی و تصرف آرژانتین توسط کشور انگلستان دارد. تهاجم انگلستان به کشور آرژانتین زمینه ساز آشنایی مردم آرژانتین با ورزش فوتبال می‌شود. فوتبال میان دو تیم انگلیس و آرژانتین؛ جایگزین جنگ و کشتار بین این دو کشور می‌شود. فوتبال است که دشمنی دیرینه این دو کشور را همچنان به دنبال خود می‌کشاند.

فیلم کمدی است؛ اما نه از آن فیلم‌های کمدی که انتظار دارید. قرار دادن عناصری از حال و امروز (مصاحبه‌های خبری، اسپینر، گروه بیتل و...) در میانه فیلم تاریخی سعی بر آن دارند تا به کمدی بودن فیلم کمک کنند. فیلم اما در جذب مخاطب می‌لنگد. کمدی آن در میان مغلمه‌های دیالوگ‌ها گم و مخاطب خسته می‌شود شاهد آن نیز به نیمه رسیدن مخاطبان در میانه فیلم و ترک سالن توسط آنان است. اتمام فیلم و نتیجه از همان ابتدا خود را لو می‌دهد و بیننده می‌تواند اتفاقات فیلم و بلاهایی که قرار است بر سر انگلیسی ها نازل شود را حدس بزند. فیلم میان تاریخ و فوتبال گیر افتاده است. هر چند کارگردان سعی بر آن دارد تا عشق و علاقه فوتبال را در میان مردم و چگونگی کاشت نهال فوتبال در کشورش را نشان دهد اما در میان اتفاقات فیلم این عشق گم می‌شود. کشمکش مردم برای تشکیل و شکل دهی تیم فوتبال و رفع کدورت های طایفه‌ای، عشق دست نشانده انگلیس به دختر آرژانتینی، گروه‌های غیر نظامی و آتش به اختیارِ خود مختار و...سبب می‌شود تا خط داستانی گم و کم رنگ شود. فراموش نکنیم فیلم‌هایی که به عشق فوتبال و تاثیر آن می‌پردازند از شاکله خوبی برخوردارند. زمانی که به تماشای این فیلم نشسته بودم در تمام مدت فیلم پیروزی(Victory ) را به یاد من می‌آورد فیلمی از عشق، نفرت، جنگ برای پیروزی در میانه یک مسابقه ناجوانمردانه. اختصاصی آسمونی نقد از نجیبه نعمتی منتقد سینما