دیدارهای خاطره انگیز ; صعود دانمارک به جمع هشت تیم برتر جهان از نگاه مایکل لادروپ

دیدارهای خاطره انگیز / اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی

صعود دانمارک به جمع هشت تیم برتر جهان از نگاه مایکل لادروپ

  آسمونی ، او یکی از بهترین‌های عصر خود بود. بازیکنی با استعداد که به درستی با مارادونا مقایسه می‌شد. هرچند که تبدیل شدن دانمارک به یکی از قدرت‌های قابل احترام دنیای فوتبال، صرفاً نتیجه حضور لادروپ نبود. اما بسیاری معتقدند که دانمارک بدون وجود «لادروپ» نمی‌توانست تا آن حد بدرخشد.

آسمونی ، مایکل لادروپ درباره حضور خود در بریتانیا می‌گوید: «قبلاً هیچ‌گاه به مدت زیادی در بریتانیا نبودم. زیرا هیچ‌گاه به عنوان بازیکن در باشگاه‌های جزیره بازی نکرده‌ام. البته بارها به بریتانیا سر زدم ولی نه به عنوان عضوی از یک باشگاه بریتانیایی! به همین خاطر از مدت‌ها پیش، آرزویم این بود که به عنوان مربی تا این جا سفر کنم و در بریتانیا زندگی کنم.» لادروپ خود را به عنوان هافبک هجومی در تیم‌ملی دانمارک مطرح کرد. او در جام ملت‌های اروپا (1984) به همراه دانمارک تا نیمه نهایی بازی‌ها صعود کرد و دو سال بعد در جام‌جهانی تا قبل از باخت دانمارک به اسپانیا در مرحله یک هشتم نهایی توجه بسیاری را به خود جلب کرد.   لادروپ در جریان قهرمانی دانمارک در جام ملت‌های اروپا (1992) در ترکیب تیم‌ملی حضور نداشت و این در حالی بود که به تیم‌ملی دعوت شده بود اما انصراف داد تا قهرمانی دانمارک به بزرگ‌ترین حسرت زندگی او بدل شود. در عوض شش سال بعد و در جام‌جهانی 1998 او یک بار دیگر درخشش با دانمارک را از سر گرفت. او از مسابقه حساس دانمارک و نیجریه چنین یاد می‌کند: «ما در گروه خود دوم شده بودیم و هیچ‌کس شانسی برای ما قائل نبود. در مرحله یک هشتم نهایی باید در برابر نیجریه قرار می‌گرفتیم که اسپانیا را حذف کرده بود. همه انتظار داشتند که آن دیدار، آخرین مسابقه ما در جام جهانی باشد.»

اما تنها کارشناسان چنین تفکری نداشتند. لادروپ می‌گوید:«وقتی برای تمرین وارد استادیوم شدیم، بازیکنان نیجریه تمرین خود را تمام کرده بودند و به این ترتیب در زمین تمرین رو در روی هم قرار گرفتیم. لارس مشغول صحبت با «جی‌جی اوکوچا» ستاره نیجریه بود. آنها پیش از آن، با یکدیگر همبازی بودند. من هم در کنار آنها ایستاده بودم. از «جی‌جی» حال خانواده‌اش را پرسیدم و او گفت که به تازگی بچه‌دار شده است. از او پرسیدم «دوست نداری فرزندت را ببینی؟!» «جی‌جی» گفت: دوست دارم ببینمش. به همین خاطر مربی اجازه داده که بعد از بازی با دانمارک سری به خانه زده و فرزندم را ببینم؛ البته با این شرط که خودم را برای مسابقه یک چهارم نهایی به موقع به اردوی تیم برسانم. این را بدون هیچ نیتی بیان کرد و مطمئنم که نمی‌خواست فخرفروشی کند. اما من چند لحظه مکث کردم و گفتم «اگر ما ببریم چطور؟!» کمی گیج شد و گفت: «خب. همین جا می‌مانم!» این نشان می‌داد که آنها حتی به احتمال شکست خوردن از ما، فکر هم نکرده بودند. همه می‌گفند که نیجریه این بازی را برده و به یک چهارم نهایی صعود می‌کند. حتی گروهی معتقد بودند که دانمارک به لطف شانس تا این جا صعود کرده است!»

آسمونی ، نیجریه به شکست فکر نکرده بود به همین دلیل اتفاقات رخ داده در مسابقه، شوک بزرگی به این تیم وارد می‌کند. دانمارک این تیم را در هم می‌شکند و با نتیجه (4ـ1) به پیروزی می‌رسد. با این‌که دانمارک در مرحله یک چهارم نهایی مقابل برزیل شکست می‌خورد اما مایکل لادروپ این بخت را یافت که در بهترین شرایط ممکن از تیم‌ملی خداحافظی کند. لادروپ از سال 2002 به مربیگری روی می‌آورد. او درباره روزهای مربیگری خود می‌گوید: «معمولاً شنیده‌ام که می‌گویند: برای بازیکنان بزرگ دشوار است که در هنگام مربیگری با نفراتی کار کنند که در سطح آنها نیستند. ولی من چنین مشکلی را ندارم. زیرا فقط روی چیزهایی تمرکز می‌کنم که هر فوتبالیستی می‌تواند آنها را یاد بگیرد و با استفاده از آنها پیشرفت کند.»

آسمونی ، وقتی لادروپ در سال 2011 از مایورکا (اسپانیا) به سوانزی منتقل شد، گروهی از این انتقال، ابراز نارضایتی کردند. اما لادروپ در این مدت عالی کار کرد و اولین جام معتبر تاریخ سوانزی را برای این باشگاه به ارمغان آورد.. لادروپ معتقد است: «همیشه گفته‌ام که رؤیای من پیوستن به یک باشگاه بزرگ نیست. البته معنی حرفم این نیست که دوست ندارم به باشگاه‌های بزرگ منتقل شوم و انسان جاه‌طلبی نیستم. ولی این مسأله، موضوعی نیست که به خاطر آن، شب‌ها از خواب برخیزم و فکر کنم که آیا می‌توانم چنین فرصتی کسب کنم؟ فرض کنید کار خود را به عنوان مربی شروع کرده‌اید و پس از سال‌ها رؤیایتان برای حضور در تیمی بزرگ، رنگ واقعیت به خود می‌گیرد. اما ممکن است در انتهای فصل به دنبال چند شکست به خود آمده و مشاهده کند که باشگاه مشغول مذاکره با یک مربی دیگر است. این چیزی است که فوتبال به من آموخته است. باید تنها روی زمان حال تمرکز کرد و ابداً نگران این مسأله نبود که در آینده چه پیش خواهد آمد!»