بیوگرافی داوید نعلبندیان

اطلاعات جدول از fa.wikipedia.org

درباره داوید نعلبندیان

رشته تنیس، رشته‌ای اروپایی است و اگر ورزشکاران ایالات متحده مثل پیت سمپراس و آندری آغاسی را از جمع بزرگان این رشته کنار بگذاریم، تقریباً تمامی بزرگان این رشته، اروپایی هستند. در بین تنیسورهایی که در دهه‌های اخیر، در جمع بزرگان قرار گرفته‌اند، داوید نعلبندیان (David Nalbandian) یک استثنا است. تنیسور آرژانتینی که در یکم ژانویه 1982 متولد شده. او فرزند نوربرتو و آلدا نعلبندیان است؛ والدینی با اصالت ایتالیایی و ارمنستانی.

داوید نعلبندیان ، مردی که هرگز قهرمان گرند اسلم ها نشد!

داوید نعلبندیان در 18 سالگی تنیس حرفه‌ای را آغاز کرد و کمتر از سه سال بعد، در سال 2002 به فینال مسابقات ویمبلدون رسید. هر چند او دیدار نهایی را مقابل لیتون هویت استرالیایی باخت، اما این نتیجه، نویدبخش دورانی درخشان در زندگی نعلبندیان بود.

یک سال بعد، نعلبندیان به نیمه‌نهایی رقابت‌های یو.اس. اوپن رسید و در سال 2004 هم در رقابت‌های اوپن فرانسه تا نیمه‌نهایی صعود کرد. اما ظاهراً قرار نبود که دوباره طعم حضور در فینال را بچشد. در سال 2006 او دو بار دیگر به نیمه‌نهایی گرند اسلم‌های تنیس رسید، هم در مسابقات اوپن استرالیا و هم در رقابت‌های فرانسه. او هر دو رقابت را باخت تا یک بار دیگر از رسیدن به فینال باز ماند. اما همین نتایج هم کافی بود تا او را به بهترین رتبه زندگی خود در بین تنیسورهای جهان برساند؛ رتبه سوم رده‌بندی جهانی.

نعلبندیان در زندگی حرفه‌ای خود 11 عنوان قهرمانی کسب کرد. اما اگر در کشوری دیگر بود، قطعاً این عناوین بیشتر می‌شد. مثل سه فینالی که با تیم آرژانتین در جام دیویس در سال‌های 2006، 2008 و 2011 تجربه کرد و در حالی آرژانتین دو بار به اسپانیا و یک بار به روسیه باخت. داوید نعلبندیان در سه مسابقه انفرادی خود در این فینال‌ها برنده شد، اما نتوانست مانع از شکست هم تیمی‌های خود شود.

به پاس افتخاراتی که نعلبندیان در تنیس به دست آورد، در روز 28 سپتامبر 2008 تابعیت ارمنستان به او داده شد. اما گویا مصدومیت قرار بود مانعی جدی در برابر او باشد. چندین بار مصدومیت، او را به کل از گرند اسلم‌ها دور کرد؛ به گونه‌ای که تا رتبه 231 رده‌بندی جهانی سقوط کرد.

بالاخره در سال 2013 و در حالی که او تنها 31 سال داشت، مجبور شد کتف راست خود را زیر تیغ جراحان قرار دهد. او بعد از عمل، در مصاحبه‌ای گفت:

کتفم دیگر توان ضربه زدن و رقابت را ندارد و مجبورم از رقابت‌ها کناره‌گیری کنم. این امر برای من، خیلی ناراحت کننده است.

به این ترتیب او در دیداری نمایشی در دوم نوامبر همان سال مقابل رافائل نادال به میدان رفت و بعد از آن، برای همیشه از میادین تنیس کناره‌گیری کرد.