تاریخ و محل تولد امام زمان (عج)

امام زمان (عج) با نام محمد بن الحسن المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و با کنیه ابوالقاسم شناخته شده‌اند. ایشان از فرزندان حضرت زهرا (س) و از اولاد امام حسین (ع) و فرزند بلافصل امام حسن عسکری (ع) است. مادر ایشان بانویی به نام نرجس بودند. یک سال و یک ماه پس از ازدواج امام حسن عسکری (ع) و نرجس خاتون امام زمان به دنیا آمدند. تاریخ تولد امام زمان (عج) در نیمه شعبان سال 255 هجری قمری بوده است. جالب است بدانیم ایشان پیش از آفتاب چشم به این جهان گشودند. در ادامه مطلب آسمونی به موضوع تولد امام زمان (عج) بیشتر می‌پردازیم.

شب برات

شب میلاد امام زمان (عج) را شب برات، شب مبارک و شب رحمت می‌خوانند. محل تولد امام زمان (عج) شهر سامرا است. شیخ صدوق در کمال الدین نقل می‌کند نرجس خاتون روزی مشاهده کردند که نوری وارد بدن ایشان می‌شود و این موضوع به امام حسن عسکری را گزارش کردند. امام او را نوید به بارداری امام زمان دادند و فرمودند:

پسری می‌آوری که نامش محمد است و پس از من، جانشین من خواهد بود.

هنگامی که پدر ایشان وفات کرد ایشان پنج‌ساله بودند و مشهور بین علماء نیز همین تاریخ است و کسی در این جهت اعتراضی نکرده مگر کلینی در کافی و صدوق در کمال الدین و شیخ طوسی در الغیبه. این سه بزرگوار یک مرتبه سال 255 و بار دیگر 256 را به عنوان سال تولد حضرت امام زمان نوشته‌اند. اما هر سه بیشتر سال 255 هجری را قبول دارند. برای ولادت ایشان تاریخ‌های دیگری هم ذکر شده است.

نیمه شعبان

در محل تولد امام زمان، یعنی شهر سامرا، چهار تن از جمله مادر ایشان، حکیمه خاتون، امام حسن عسکری (ع) و امام علی نقی (ع) دفن شده‌اند. در ماه تولد امام زمان تولد چندین عزیز از جمله امام حسین (ع)، حضرت ابوالفضل (ع)، امام سجاد (ع و حضرت علی اکبر (ع) واقع شده است. تاریخ تولد امام مهدی (عج) با عنوان نیمه شعبان معروف است و کمتری کسی عبارت پانزدهم شعبان را به زبان می‌آورد.

در روز تولد امام زمان (عج) مسلمانان جشن می‌گیرند و با شربت و شیرینی از یکدیگر پذیرایی می‌کنند. در خیابان‌ها انواع خوراکی‌ها را پخش نموده و مراسم‌ شادی در خانه‌ها و مساجد و حسینیه‌ها برگزار می‌کنند.

علت این که در تاریخ تولد ایشان عده‌ای اختلاف دارند ممکن است به دلیل پنهان نگه داشتن تولد آن امام بوده باشد. بنابراین، اصل ولادت حضرت حجه‌ابن‌الحسن (عج) از مسلّمات تاریخ است و در این تاریخ بین علما و محدثان و علمای فریقین هیچ گونه اختلافی نیست.

شهید اول در کتاب دروس از امام جعفر صادق روایت کرده که آن حضرت فرموده‌اند:

در شبی که قائم آل محمد (عج) متولد گردد هر مولودی متولد شود با ایمان است و اگر در زمین شرک متولد گردد، خداوند به برکت وجود امام، او را به سرزمین ایمان منتقل خواهد کرد.

پس بنا بر مشهور، حضرت حدود یک سال پس از شهادت جد گرامیشان، امام هادی (ع)، متولد شده‌اند، یعنی زمانی که حدود یک ماه از حکومت مهتدی عباسی گذشته بود. زیرا مهتدی یک شب به آخر ماه رجب مانده به حکومت رسید و تولد امام (ع) نیمه شعبان است.

امام زمان (عج) دارای دو غیبت صغرا (کوچک) و کبرا (بزرگ) است. غیبت کبرای آن حضرت آن قدر طولانی می‌‏شود که بسیاری از مردم نسبت به اصل وجود آن حضرت شک می‏‌کنند. سرانجام مهدی موعود (عج) ظهور می‏‌کند و آغاز دعوت و محل ظهورش مکه است. ایشان مشرکان و ستمکاران را به کشته و در این میان، تمام اهل‏ کتاب و مسلمین تسلیم‏ش می‏‌شوند و یک دولت اسلامی و جهانی در سرتاسر سرزمین تشکیل می‏‌دهند و ظلم و بیدادگری را ریشه‌کن نموده و جهان را از عدالت سیراب می‏‌کنند.