نگاهی به فیلم جهان با من برقص، یک فیلم فلسفی و مدرن

نگاهی به فیلم جهان با من برقص، یک فیلم فلسفی و مدرن-Dance with me movie

دوشنبه 28 بهمن 1398

اختصاصی آسمونی نوشته لاله عالم

«سروش صحت » در اولین ساخته سینماییش ثابت می کند که مدیوم و مخاطب سینما را می شناسد و به عنوان یک ارتباط گر رسانه ای می تواند با مخاطبان ارتباط برقرار کند، خصوصا نسل جوان که اکثریت تماشاگران سینما را تشکیل می دهند. او توانسته مفاهیم مورد نظر خود را با زبان سینما بیان کند؛ هرچند فیلم بار فلسفی دارد و یکی از مهمترین دغدغه های بشر، مرگ، را مطرح می کند. پرداختن به مقوله مرگ و زندگی همیشه موضوع نویسندگان، شعرا و فیلم سازها بوده است و در سینمای خودمان نیز کم به این مساله پرداخته نشده است، حتی به زبان طنز. "جهان با من به رقص"یک فیلم مدرن است بنابراین فیلمنامه آن از ساختار کلاسیک برخوردار نیست و قهرمان محور نمی باشد. داستانی است مملو از خرده پیرنگ ها که به یک پیرنگ مرکزی گره خورده است. این فیلم برشی است از زندگی فردی به اسم جهان (با بازی علی مصفا) که به یک بیماری سخت مبتلاست و چند ماهی بیشتر از عمرش باقی نمانده، او به گوشه ای دنج در شمال کشور پناه می برد و با تنها دخترش در یک مزرعه زندگی می کند. برادرش دوستان وی را دعوت می کند تا در این واپسین روزهای حیاتش در کنارش باشند و با هم تولدش را جشن بگیرند. فیلم شامل یک داستان اصلی است که همان نحوه روبرو شدن "جهان" با مرگ و اطرافیانش است و داستانک های دیگری که مربوط به دوستانش می شود، همان هایی که به دعوت برادر آمده اند تا به بهانه تولد جهان در کنار هم باشند و تعدادی از آنها هم کمی بعد از ورودشان، علت اصلی دعوت را می فهمند. در کنار نگاه فلسفی به مرگ، کارگردان مفاهیم دیگری را نیز به چالش می کشد از جمله مرز دوستی و دشمنی، خیانت، عشق و ازدواج. به لحاظ ساختاری فیلم، درباره الی اصغر فرهادی را به یاد می آورد، عده ای دوست که در یک ویلا جمع شده اند تا اوقات خوشی داشته باشند و از نظر لحن کمدی فیلم و شوخی با مرگ فیلم های محمدرضا هنرمند، "زنگها"و "سمفونی نهم "را به یاد می آورد. به خصوص آخری را، گرچه فیلم "سمفونی نهم سراسر از سبک فانتزی و سورالیستی بهره می برد، جهان با من است، یک فیلم رئالیستی است که تنها در قسمت هایی از سورالیزم، نوازنده ها و برخورد جهان با آنها، استفاده می کند. دنیای رئال داستان، خرده داستان های  است که اطرافیان جهان دارند مانند ناهید و همسرش (با بازی هانیه توسلی و سیاوش چراغی پور)، احسان و فرخ و نسیم، با بازیهای جواد عزتی و رامین صدیقی و داستان عشق دختر جهان و پسرک، همچنین آشنایی رضا با بازی پژمان جمشیدی و خواهر جهان. در دل این خرده پیرنگ ها، شخصیت هایی هستند که در زندگی واقعی امثال آنها وجود دارند بنابراین مخاطب با آنها بیگانه نیست، مخاطب می تواند ما به ازای شخصیت "ناهید " را در جامعه ببیند، زن جوان که با یک مرد ثروتمند با اختلاف سنی ازدواج کرده است. همچنین آدم هایی مثل شخصیتی که جواد عزتی نقش آفرینی کرده است، افرادی که به خود حق می دهند به راحتی دیگران را قضاوت کنند و آنها را تحقیر کنند، اشاره ما به صحنه ای است که او به روی دوستش می آورد  و به او طعنه می زند که زن جوان، ناهید برای مادیات با وی ازدواج کرده است. احسان، خود را محق می داند هر کاری را انجام دهد، حتی فاش کردن رازی که دوستش قبل از کدورت به وی گفته بود، او همچنین آمده است تا در ماه های آخر زندگی جهان با وی باشد اما نمی تواند دست از پرخاشگری بردارد. فیلم جهان با من برقص از بازی های بسیار خوبی برخوردار است و از نظر من بازی هانیه توسلی در نقش ناهید فوق العاده است و یک سرو گردن از بقیه بازی ها، بهتر است. او به خوبی توانسته نقش افراد سطحی و بی خیال و به قول دختر جهان پلنگ را به تصویر بکشد. جهان با من است داستان و حقیقت تنهایی ما انسان هاست و اینکه بپذیریم، نباید از دیگران توقع داشته باشیم که همه ما را درک کنند و مطابق میل باشند، همینطور می تواند یک پیام کاملا مخالف این را هم داشته باشه، آدم ها را بیش تر درک کنیم و کمتر خودخواه باشیم. بهرحال «جهان» آخر سر متحول می شود و می فهمد فقط حضور دوستانش در کنارش کافیست اما نحوه این تحول مشخص نمی شود و قابل درک نیست.