نقد فیلم کروکودیل

"بابک "،محقق نخبه شیمی، تمامی هستی‌اش را برای عملیاتی کردن طرحش از دست می‌دهد. طرحی که مجبور می‌شود به بهایی نازل بفروشد. او که چیزی برای از دست دادن ندارد با دیدن سپیده (اندیشه فولادوند) به فکر راه اندازی آشپزخانه می‌شود. او را در این کار شادی( الهه حصاری) و سینا( حسین مهری) یاری می‌دهند. چهار جوان که برای رسیدن به ثروت راهی پرخطر را یک شبه می‌پیمایند. سر دسته این امر زنی است به نام نیوشا. فردی که پلیس به دنبال اوست؛ اما هر زمان که به او نزدیک می‌شوند تنها جای خالی او را می‌یابند. شیشه در آشپزخانه این چهار نفر تولید می‌شود و بابک به هر آنچه که فکر می‌کند دست می‌یابد؛ اما غافل از اینکه همسر باردارش در کام شیشه فرو رفته است. اوضاع بر وفق مراد سینا هم نیست. مواد و پولی که از آن به دست می‌آورند مادر و برادر او را نیز از بین می‌برد. حال که آنها چیز برای از دست دادن ندارند، نیوشا نیز به دنبال آنهاست. زنی که برای فرار از دست پلیس حتی دست به دزدیدن نوزاد می‌زند.

فیلمنامه دارای پیچش‌های داستانی کاملا پیش بینی شده است. می‌شود فهمید راهی که این چهار نفر برگزیده‌اند سر از ترکستان در می‌آورد. بسیاری از کارگردانان با وجود اینکه فیلم شان به شدت تقلیدی است و به قول معروف کپی ، پیست شده‌اند؛ اما اصرار شدیدی دارند تا کپی بودن فیلمشان را نپذیرند؛ اما کارگردان کروکودیل صداقت نشان داده و در بخشی از فیلم به منبع اقتباس خود (Breaking Bad) اشاره کرده است ؛صحنه ای از فیلم والتر وایت(برایان کرانستون) که در تلویزیون خانه دیده می شود.

فیلم از ساختار روانی برخوردار است. کاراکترهای فیلم در لوکیش‌های عادی و متوسط قرار دارند و همه آنها به دنبال رهایی از فقر دست و پا می‌زنند. فیلم در جاهایی به خصوص در بخش تولید شیشه ضعیف عمل می‌کند؛ آزمایشگاه و تجهیزات آنها را نشان نمی‌دهد؛ اما در نشان دادن روابط و چگونگی فرو رفتن کاراکترها در دامی که خود تنیده‌اند به خوبی عمل می‌کند. درخشش کورش تهامی را در این فیلم می‌توان شاهد بود. پایان بندی فیلم متاسفانه ضعیف است. نوشته از نجیبه نعمتی/اختصاصی آسمونی