جشنواره حقیقت متعلق به یک قشر خاص نیست

به گزارش آسمونی : محمدباقر شاهین تازه‌ترین فیلمش با نام «جمیله» را در سیزدهمین جشنواره فیلم مستند ایران (سینما حقیقت) رونمایی کرده که درباره تاثیرات جنگ در سوریه بر زندگی زنی به نام جمیله است.

او درباره اینکه چطور سراغ این سوژه آن هم در یک کشور دیگر رفته است؟ توضیح داد: من خودم متولد اهوازم و از وقتی چشم باز کردم آثار جنگ را پیرامون زندگی‌ام زیاد می‌دیدم و خواه ناخواه به مرور زمان جنگ در معنای فلسفی‌اش ذهن مرا درگیر کرد. همچنین از وقتی به سمت سینما کشیده شدم هر جنگی که در دنیا اتفاق می‌افتاد به ویژه در کشورهای همسایه ذهن مرا بیشتر به خود مشغول می کرد که چرا دوباره جنگ شروع شده است؟ چه بر سر مردم آن کشور خواهد آمد آمد؟ دوباره هزاران نفر کشته و آواره خواهند شد و...

وی افزود: معتقدم هر جنگی که در دنیا اتفاق می‌افتد آثارش به تمام مردم دنیا می‌رسد، یعنی همین که یک نفر خبر جنگ را بخواند، تصویری از جنگ ببیند یا صدایش را بشنود حتماً تاثیری منفی می‌پذیرد و اصلا هم فرقی نمی‌کند در کدام گوشه این دنیا باشد.

شاهین ادامه داد: سال 2014 اولین فیلم خود را با نام «مالکیه» در سوریه ساختم که در چند جشنواره خارجی از جمله جشنواره فیلم برلین و جشنواره هامبورگ جایزه گرفت. بعدها به واسطه ساخت همین فیلم و سفرهای دیگری که داشتم شناخت و نگاهم نسبت به جنگ، خاورمیانه و سوریه بیشتر شد و در پژوهش‌هایی که در سوریه انجام می‌دادم با «جمیله» آشنا شدم. شرایط او به گونه‌ای بود که فکر کردم می‌شود به لایه های زیرین زندگی‌اش نزدیک شد. آن زمان جمیله در آرزوی درمان و بازگشت بینایی‌اش بود و در روایت می‌توانستیم به جای اینکه در گذشته و آینده سیر کنیم در زمان حال نگاهی سیال داشته باشیم برای همین مثل دیگر آثارم مدت زمانی قابل توجهی وقت گذاشتم، با آن‌ها زندگی کردم تا بتوانم به واقعیت جهان خود سوژه و پیرامونش پایبند باشم.

این مستندساز که بعد از فیلم «مالکیه» حدود سه سال مشغول ساخت مستند «ادوارد» در آلمان بود گفت: «جمیله» به عنوان سومین اثر سینمایی من در جشنواره حقیقت در بخش ملی و بین‌الملل نمایش داده شد و تا به حال جزء فیلم‌های پرفروش‌ و پرمخاطب جشنواره بوده و قطعا برای نمایش آن در جشنواره‌های داخلی و خارجی اقدام خواهیم کرد.

شاهین در ادامه در پاسخ به اینکه این دوره از جشنواره حقیقت را با توجه به تغییراتی که داشته و نیز بلیت فروشی، چگونه ارزیابی می کند؟ بیان کرد: اعتقادم بر این است که جشنواره سینماحقیقت متعلق به همه مستندسازان است. این جشنواره در این 13 سال سیر صعودی داشته و متعلق به یک قشر خاص نیست. من دست‌کم 11 سال مخاطب این جشنواره بودم و جدا از اینکه سعی کردم فیلم‌ها را به عنوان یک مخاطب ببینم، احساس می‌کنم در این چند سال تمام توان جشنواره بر این بوده که بهتر اجرا شود اما مشکلی که به نظرم وجود داشته و هنوز هم هست سیاست‌زدگی جشنواره و تغییرات مداوم در مدیریت جشنواره است. خواسته قلبی من این است که جشنواره سینما حقیقت دبیری دائم داشته باشد چون این تغییرات هرچند سال یکبار به جشنواره آسیب می زند.

او در پایان با تاکید بر اینکه «برای بهتر شدن جشنواره، همه مستندسازان باید دست به دست هم دهند و کنار هم باشند تا شاهد اتفاقات بهتری باشیم»، خاطرنشان کرد:‌ آنچه در این دوره برگزار شده را این طور می‌توانم ارزیابی کنم که به طور کلی هر چه نظم بیشتر باشد مورد موافقت و تایید جمع بیشتری خواهد بود. بلیتی شدن این دوره از جشنواره گام مهمی برای بهتر اجرایی شدن آن بود و البته چون سال اول بود، خلأهایی داشت که می‌تواند برطرف شود. علاوه بر این ما هر سال شاهد ارتقای سینمای مستند ایران به لحاظ پرداخت و استاندارد کیفی هستیم و وجود گروه سینمایی هنر و تجربه نشان داده که این فیلم‌ها می‌توانند اکران شوند و فروش خوبی هم داشته باشند، بر همین اساس از آنجا که در جشنواره امسال موزه سینما به طور کامل در اختیار مردم بود، فکر می‌کنم جشنواره «سینما حقیقت» نباید مختص چهارسو باشد و خیلی بهتر است که با نمایش فیلم‌های بیشتر به شهرهای دیگر هم راه پیدا کند، اتفاقی که امسال چندان موفق رخ نداده است.