نوروز خداحافظ

با برگزاری سیزده به در، جشن‌های نوروز ایرانی‌ها برای سال نو هم تمام می‌شود. آن‌ها این روز را در دامن طبیعت می‌گذرانند. بسیاری برگزاری این مراسم در سیزدهمین روز سال نو را برای گذراندن نحسی سیزده می‌دانند. آسمونی در این بخش مطالبی در مورد روز سیزده به در یا به عبارتی دیگر روز خداحافظی با نوروز را برای شما عزیزان تهیه کرده است.

چرا سیزده به در ؟

ایرانیان غم و غصه و خمودگی را در این روز ناپسند می‌دانستند و همگی با پناه بردن به طبیعت می‌خواستند سیزده بدر را هر چه زودتر به پایان رسانده و به زندگی عادی خود بازگردند. یکی از مهم‌ترین کارهای صبح روز سیزده، به آب سپردن سبزه عید بود. به این صورت که این سبزه که بنا به اعتقاد عامه، تمام شر و بدی را از خانه گرفته بود را به آب روان می‌انداختند و دو مرتبه از روی جوی آب می‌پریدند و اعتقاد داشتند که ناراحتی|‌ها و مشکلات خانه با این سبزه از آن‌ها دور می‌شود.

یک دسته بر این باور بودند که سیزده روز خوش‌یمنی نیست. این دسته می‌گویند اگر قصد مسافرت دارید پـیش از سیزده سفر نکنید. روز چهاردهم سفر کردن خیر است. یا این‌که روز سیزده کار کردن نحس است. به علاوه نحس و ناخوشایند بودن عدد 13 و دوری کردن از آن، در بسیاری از کشورها، باوری کهن است. برای مثال مسیحیان هیچ گاه سیزده نفره بر سر یک سفره، غذا نمی‌خورند.

بعضی نظر دیگری دارشتند و آن را روز خیر و برکت می‌دانستند. سیزده هر ماه "تیر روز" نام دارد و سیزده فروردین متعلق به تیر، ایزد باران، است. به همین خاطر، مردم به طبیعت می‌رفتند و از خدای باران طلب سالی پر باران و برکت می‌کردند. آن‌ها سبزه خود را در آب روان می‌انداختند و سبزی و سرزندگی خود را به او تقدیم می‌کردند.

رفتن به طبیعت در سیزده به در

در حال حاضر، بسیاری از خانواده‌های شهرنشین گرفتار کارهای روزانه شده‌اند تنها سالی یک بار به طبیعت می‌روند که اگر آن هم نبود تا به حال طبیعت را فراموش کرده‌بودند. در سیزدهمین روز فروردین، هر خانواده‌ای از روز قبل بساط غذا و چای را آماده می‌کند و صبح به راه می‌افتد. خوردن آش رشته از رسم‌هایی است که هنوز هم در سیزده بدر انجام می‌شود. آش را روی پیک‌نیک یا اجاق‌های دست‌ساز و چوب‌سوز همان‌جا می‌پزند و در بعد از ظهر می‌خورند. ایرانی‌ها سبزی آش را نشانه خوشی و خرمی می‌دانند و رشته را به این نیت می‌خورند که رشته کار و موفقیت آن‌ها در سال نو زیاد شود.

جمعیت شهرنشین آن قدر زیاد شده که مردم گاهی در کنار اتوبان‌ها و زیر سایه تک‌درختی می‌نشینند و سیزده را به در می‌کنند. پارک‌ها و مکان‌هایی که امکانات رفاهی بیشتری دارند، نصیب خانواده‌های سحر خیزتر می‌شوند.

خانواده‌ها توپ یا وسیله‌های دیگری برای بازی با خود می‌آورند و سرگرم می‌شوند. سیزده بدر تنها روزی است که اکثر جوان‌ها با خانواده‌هایشان به تفریح می‌روند. پرخوری از دیگر تفریحات سیزده بدر است. آجیل‌هایی که برای عید دیدنی خریده شده بود و همین‌طور میوه‌ها و شیرینی‌ها و خلاصه هر چیزی که در خانه مانده باشد در سیزده بدر خورده می‌شود. پرخوری‌ها تا جایی ادامه دارد که گاهی با دل درد همراه می‌شود.

سبزه گره زدن در سیزده به در

گره زدن سبزه ریشه در تاریخ دارد. بر اساس افسانه‌ها، اگر در پایان سیزده بدر قبل از غروب آفتاب، پس از نیت کردن سبزه گره زده شود، زمانی که آن گره باز شود مشکلی از زندگی حل خواهد شد. در قدیم رسم بود در روز سیزده بدر دخترهای دم بخت، برای پیدا کردن شوهر و باز شدن بختشان سبزه گره می‌زدند و معتقد بودند که تا سیزده بدر آینده حاجت آن‌ها روا خواهد شد. به شرط این که این ذکر را در حین انجام گره‌زنی گفته باشند: «سیزه به در، سال دیگر، خانه شوهر، بچه به بر».

البته گره زدن سبزه تنها به این آرزو اختصاص ندارد. هر کس برای آرزوهای خودش می‌تواند این کار را بکند. می‌گویند در صورتی آرزوی گره زننده سبزه برآورده می‌شود که بخت با او یار باشد و ناخودآگاه یک ساقه نر را با ساقه ماده گره بزند. اگر ساقه نازک سبزه پاره شود آرزو برآورده نمی‌شود. بنابراین، تمام دلهره گره زننده‌ها در این است که مبادا ساقه پاره شود.

سیزده به در ، روز طبیعت فراموش شده

سیزده بدر روز طبیعت است اما اگر در روز چهاردهم فروردین سری به بوستان‌ها یا فضای سبز اطراف شهرها بزنید متوجه می‌شوید که نام روز سیزدهم فروردین هر چیزی می‌تواند باشد به جز روز طبیعت. مردمی که از صبح از خانه بیرون آمده‌اند آنقدر زباله و آشغال از خودشان در طبیعت به جا گذاشته‌اند و همه‌جا را کثیف کرده‌اند که باور کردنی نیست. در سال‌های اخیر انجمن‌های حمایت از محیط زیست برای رفع این مشکل اقداماتی کرده‌اند اما هنوز راه به جایی نبرده‌اند. شایسته است هر خانواده در هنگام حضور در طبیعت، کیسه‌ زباله‌ای با خود به همراه برده و تمام مواد زايد خانواده را جمع‌آوری نموده و به نحوه مناسب دفع نماید تا روز طبیعت دیگر روز تخریب طبیعت نباشد.