کتاب آزادی بیان در نظام حقوقی ایران

کتاب آزادی بیان در نظام حقوقی ایران کتاب آزادی بیان در نظام حقوقی ایران نوشته مژگان فرج زاده طارانی (کارشناس ارشد حقوق عمومی)، است که این کتاب ، در چهار فصل و 134 صفحه از انتشارات صالحیان گرداوری شده است. از عناوین فهرست این کتاب می توان به منشا و دیدگاه قانون اساسی نسبت به آزادی بیان، اصل آزادی عقیده،جایگاه حق آزادی بیان در اسناد بین المللی، اصل آزادی مطبوعات، ارتباط حق آزادی بیان با مصلحت عمومی، رعایت حقوق و حیثیت دیگران و ... اشاره نمود. حال میخواهیم نگاهی کوتاه بر این کتاب داشته باشیم: یکی از بدیهیات و ضروریات یک جامعه ایده آل و سالم، بحث آزادی بیان می باشد. این موضوع به عنوان یک اصل در هر جامعه مترقی که مدنیت سرلوحه آن باشد، مورد قبول واقع شده است. اما آزادی بیان گاها فدای مصالحی می گردد که تحت عنوان مصلحت عمومی به خورد آحاد آن جامعه داده می شود. بدون شک، آزادی از بزرگترین نعمت های زندگی و از گرانبهاترین سرمایه های سعادت مادی و معنوی انسان است.میل به آزادی و حریت با سرشت بشر آمیخته شده و از مطبوع ترین و گواراترین تمایلات طبیعی آدمی است. در اندیشه اسلامی ، تکریم انسان که آیات متعدد قرآن و روایات ماثوره ، بیانگر آن است ، مفهوم بسیار لطیف و در عین حال وسیع و گسترده ای دارد که همه ارزش ها و خوبیها و کمالات انسانی ، از جمله آزادی را در خود جای داده و اصلی است محکم و متقن در معرفی و بیان مقام و منزلت انسان ، از این روی ، حریت، نه تنها یکی از حقوق مسلمه انسان بلکه از مشخصات و حدود و موجودیت او به شمار آمده است.

واژه آزادی به دلیل پیشینه ی تاریخی خود در جهان طنینی اخلاقی و عاطفی هم دارد و در زمره واژه های مقدس درآمده است و هرجا نامی از آزادی است از جمله آزادمرد، آزادی خواه و آزاده و مانند اینها ، هدف ستایش و تفاخر است و هرگز معنای تحقیر و نکوهش از آن فهمیده نمی شود. همچنین این موضوع را باید در نظر داشت که آزادی بیان به این معنی نیست که هر کسی هر آنچه را صلاح دید مطرح کند و در هیچ جای دنیا آزادی بیان به مفهوم مطلق آن پذیرفته نیست و دارای چارچوب های تعیین شده است.