نقد فیلم کارت پرواز ؛ پرواز مرگ
نقد فیلم کارت پرواز-boarding pass
نقد فیلم کارت پرواز در گروه هنر و تجربه
نقد فیلم از لاله عالم پست اختصاصی آسمونی
یکشنبه 23 تیر 1398
فیلم" کارت پرواز" داستان همراهی دو ضد قهرمان در یک فضای شهری و در سبک ناتو رالیستی است و به یک موضوع ملتهب می پردازد؛ افرادی که مواد مخدر را می بلعند و در شکم خود حمل می کنند.
موضوع فیلم کارت پرواز موضوع فیلم که در سینمای ایران کمتر به آن توجه شده، برای جلب مخاطب جالب است همچنین نحوه آشنایی دو شخصیت اصلی فیلم نیز اگزوتیک است که باز هم می تواند در جذب مخاطب مؤثر باشد. تمهیداتی برای همراهی مخاطب با آن دو در نظر گرفته شده است ؛ در صحنه اول شخصیت زن داستان را می بینیم که به همراه کودکش است و او را به یکی از مراکز بازی و تفریحی کودکان برده است، زنی که برای کودکش مادری می کند. در صحنه بعدی، شخصیت اول مرد داستان را می بینیم که مشغول غذا دادن به گربه هاست و پس از آن با گفتگوهای تلفنی وی در می یابیم که گرفتار یک رابطه عاطفی است. فیلم با معرفی این دو شخصیت آغاز می شود سپس زمانی که می فهمیم این افراد قاچاقچی هستند به تماشاگر شوک وارد می شود. آنها به دلیل های مختلف درگیر شبکه های مواد مخدر شده اند . تماشاگری که توقع دارد، عاملان چنین باندهایی آدم های غیر معمول با مشخصات افراد خلافکار و معتاد باشند، نه افراد عادی و معمولی، قطعا از دیدن این افراد در کسوت قاچاقچی جا می خورد. در حقیقت آنها قربانیان باندهای مخوف هستند که در انتهای فیلم نیز، کارگردان با استناد به آمار اشاره می کند که اکثر این قربانیان کودکان و زن ها هستند، مسئله ای که زیاد دور از ذهن نیست، در اکثر آسیب های اجتماعی این دو قشر بیشتر در معرض خطر و سواستفاده هستند.
ندا جبرئیلی بازیگر فیلم کارت پرواز فیلم شروع خوبی دارد و می تواند مخاطب را با خود همراه سازد، بازی بازیگرها، ندا جبرئیلی و منصور شهبازی، کاملا طبیعی است و انتخاب این دو به عنوان کاراکترهای اصلی کاملا هوشمندانه است، زیرا چهره هایی هستند که مخاطب از آنها چندان در نقش های دیگر سابقه ذهنی ندارد، بنابراین پذیرش نقش و باور پذیری داستان قابل قبول تر است. نماهای لانگ شات که در طول فیلم بسیار دیده می شود، جبر و قربانی بودن دو ضد قهرمان را بیشتر تلقین می کند. توجه بیش از اندازه به جزئیات مشمئز کننده مثل صحنه های استفراغ یا قسمت انتهائی فیلم، بار ناتورالیستی فیلم را تشدید می کند. فیلمبرداری ساده اما حساب شده فیلم و استفاده کمتر از موسیقی به واقع نمایی و گاهی به سمت مستند رفتن فیلم کمک کرده است. اما در عین حال هم کمی به شکل مهیج بودن فیلم و سینمایی بودن آن ضربه زده است. از سکانس های جالب فیلم می توان به سکانس داخل گلخانه که دو شخصیت را مشغول بلعیدن مواد هستند، اشاره کرد. نوع عکس العمل شخصیت زن کاملا آماتور است و مخاطب در قیاس آن با نحوه برخورد شخصیت مرد ، کاملا تفاوت و منظور کارگردان را درک می کند. فیلم با وجود فیلمبرداری خوب و بازی قابل قبول و سخت بازیگران، خصوصا تلاش های بازیگر زن، ندا جبرئیلی در نشان دادن حس های مادری و همچنین القا کردن حالت های مشکلات جسمانی ناشی از نشت مواد مخدر در بدن، دارای ضعف هایی در داستان فیلمنامه است که به منطق آن ضربه زده است، به عنوان مثال چگونگی جذب این افراد به دام قاچاقچیان نشان داده نشده است یا چرا در طول فیلم از آنها خبری نیست با اینکه می دانند مسافرانشان به مقصد نرسیده اند، یا اینکه در سکانس فرودگاه می بینیم شخصیت اول مرد تلفنی مشغول گفتگو با آنهاست و با آنها ارتباط دارد ولی در صحنه های بعدی به دنبال ردی از آنهاست. یا پایان تلخ فیلم نیز دور از انتظار نیست. با این حال" کارت پرواز"، فیلم تاثیرگذاری است و یکی از دیالوگ های خوب فیلم را از زبان ندا می شنویم که می گوید، زمانی که پدر داشتم، وضعمان بهتر بود و اشاره به نقش خانواده و پدران در سرنوشت فرزندان، به خصوص فرزندان دختر دارد.
