ایمنی درمورد بلوک های پلی استایرن

نوع غیراستاندارد بلوک های پلی استایرن مقاومت کمی در برابر حرارت داشته و با بروز حتی یک اتصال معمولی در سیم کشی ساختمان، بلافاصله آب شده و گاز سمی خطرناکی را از خود متصاعد کرده، که می تواند کشنده باشد. بلوک های یونولیتی که در دو نوع معمولی (قابل اشتعال) و کند سوز (استاندارد) در بازار عرضه می شود، هم در دیوارها و هم سقف ساختمان ها کاربرد دارد. که استفاده از نوع غیراستاندارد در سقف خطرآفرین تر از دیوار به شمار می رود. چرا که روی بلوک های یونولیتی استفاده شده در دیوارها معمولاً با پوششی 5 سانتی از بتن پوشیده می شود. اکثر یونولیت های تولیدی در کشورها تنها برای بسته بندی مناسب باشد. امروزه بحث ایمن سازی، خصوصا در ساختمان ها توسط مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن نظارت خوبی دارد. و تنها به شرکت های تولید کننده یونولیت های استاندارد برای صنعت ساختمان سازی، مجوز تعلق می گیرد.

 چارچوب ها و اصول ایمنی در استفاده از بلوک های پلی استایرن

1- بر خلاف تصور عمومی، انواع دیرسوز بلوک پلی استایرن نیز در صورت برخورد مستقیم با آتش مشتعل شده و می توانند به گسترش حریق کمک کنند. بنابراین برای حفظ بلوک سقفی پلی استایرن و جلوگیری از برخورد مستقیم هرگونه شعله احتمالی، با بلوک لازم است، که زیر سقف به وسیله اندود گچ، یا پوشش های پایه گچی محافظت کننده در برابر آتش، به ضخامت حداقل 5/1 سانتی متری، مستقل از بلوک به سقف سازه  مهار شده باشد.

2- تنها استفاده از انواع دیرسوز بلوک پلی استایرن مجاز بوده، و استفاده از انواع معمولی پلی استایرن درساختمان مجاز نیست.

3- بلوک سقفی بلوک پلی استایرن در دمای 95 درجه سانتی گراد به سرعت جمع می شود. بنابراین اتصال مستقیم اندود یا پوشش به بلوک پلی استایرن با هر شکل هندسی (اعم از معمولی یا دارای انواع شیار) به تنهایی و بدون استفاده از اتصالات مکانیکی به هیچ وجه صحیح نبوده و خطرناک است. حتماً باید از اتصالات مکانیکی مهار شده به تیرچه ها (نظیر سیستم رابیتس) استفاده شود.

4- از آنجایی که دیوارهای بین واحدهای مستقل (مانند دیوار بین آپارتمان های مسکونی یا واحدهای تجاری، اداری مستقل و…) در هر ساختمان باید مطابق آیین نامه های مربوط دارای مقاومت مربوط در برابر آتش باشند. این دیوارها باید از لایه بلوک های پلی استایرن عبور کرده، و تا زیر سقف سازه ای (یعنی زیر تیرچه یا بتن) امتداد داشته باشند. به گونه ای که بلوک های پلی استایرن در این قسمت، بین دو فضای مجاور پیوستگی نداشته باشد. در غیر این صورت وقوع یک آتش سوزی در یک واحد می تواند پس از مدتی به سرعت به واحدهای مجاور گسترش یافته و کل ساختمان را دچار خطر جدی کند.

5- بلوک های پلی استایرن منبسط شده بایستی در محل گارگاه ساختمانی به دور از هر گونه مواد قابل اشتعال ( نظیر رنگ، حلال، یا زباله های قابل اشتعال ) نگهداری شوند. محل انبار اصلی بلوک ها در گارگاه ساختمانی، حتی الامکان به دور از محل عملیات ساختمانی باشد. تا از سرایت هر گونه شعله یا حریق احتمالی به محل انبار اصلی جلوگیری شود.

6- استفاده از بلوک های پلی استایرن با مقاومت کم ممکن است، باعث شکست بلوک در حین اجرا و ایجاد خطرات جانی شود. تولیدات دارای دانسیته خیلی کم از این نظر خطرناک هستند.

7- عرض لبه نشیمن مناسب برای بلوک های پلی استایرن، در محل قاعده 2-27 و 2+27 میلی متر می باشد. از آنجایی که زیاد بودن عرض نشیمن در مقایسه با بلوک های سفالی و بتنی سبب کاهش عرض موثر  تیرچه بتنی می شود، لذا برای جبران آن، می بایست عرض فوندوله تیرچه در هنگام ساخت حداقل حدود 14 سانتی متر تهیه گردد.

8- رعایت پخی در دو لبه فوقانی به ارتفاع و قاعده 5 سانتی متر، به منظور تسهیل عبور بتن به داخل تیرچه ها ضروری است.

9- بلوک ها باید دارای ظاهر سالم و یکپارچه باشند. سطح بلوک باید نسبتاً صاف بوده، و بین دانه های پلی استایرن فاصله مشخص ظاهری وجود نداشته باشد.

10- تعیین طول بلوک ها و تقسیم بندی آنها روی پلان سقف ها باید به گونه ای باشد، که حداقل طول برش خورده به 30 سانتی متر برسد. استفاده از بلوک با طول کمتر از 30 سانتی متر، در سقف مجاز نیست.

11- به همگان توصیه می شود تهیه بلوک های پلی استایرن از کارخانجات دارای گواهی استاندارد و گواهینامه فنی مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن صورت گیرد. این کارخانجات ملزم به ارایه محصول مهردار با ارایه مشخصات فنی هستند.

12- رعایت مشخصات فنی مذکور در فوق توسط مراجع قانونی الزامی شده است. و عدم رعایت آنها می تواند ایمنی جانی و مالی شهروندان را با خطر مواجه نماید. بدیهی است که مجریان ساختمان و مهندسین ناظر در مورد رعایت نکات ایمنی مذکور در فوق مسول بوده، و بایستی بر رعایت آنها نظارت نمایند.