- آسمونی
- مجله اینترنتی
- گردشگری
- دور دنیا
- زیبایی های بکر کشور نیوزیلند
زیبایی های بکر کشور نیوزیلند
زلاندنو یا همان نیوزیلند کشوری است که در جنوب غربی اقیانوس آرام واقع شده است. کشور استرالیا نزدیک ترین همسایه نیوزیلند است و با دیگر کشورهای جهان فاصله بسیار زیادی دارد. این کشور دارای زیبایی هایی شگفت انگیزی است که هر ساله سیل عظیمی از مسافران و گردشگران را به سوی خود جلب می کند. پورتال آسمونی در این بخش برای شما کاربران عزیز و همچنین برای کسانی که قصد مسافرت به زلاندنو یا نیوزیلند را دارند مکان های بکر و دیدنی این کشور به همراه اطلاعات مفیدی در مورد آن را عنوان می کند که در ادامه می خوانید:
زلاندنو یا به زبان مائوری آئوتئاروا (به معنی سرزمین ابرهای کشیده) کشوری است در اقیانوسیه واقع در آبهای جنوب غربی اقیانوس آرام و جنوب خاوری استرالیا. این کشور از دو جزیره اصلی شمالی و جنوبی و چند جزیره کوچک دیگر تشکیل شدهاست. زلاند نو کشوری است نسبتاً کوهستانی جزیره شمالی دارای منشا آتشفشانی است و آبفشانهای آن هنوز از فعالیتهای آذرین حکایت میکنند. سرتاسر جزیره جنوبی را رشته کوههای آلپ جنوبی که ارتفاع قلل آن بالاتر از سه هزار متر است در بر گرفته و آب و هوای آن معتدل مایل به سرد و مرطوب و بارانی است و رو به جنوب از دمای آن کاسته شده و به سردی میگرود. جنگلهای بارانی آن توسط مهاجران اولیه پاکسازی شده و به کشتزارهای وسیع و چراگاههای پهناور تبدیل شدهاست.
بلندترین نقطه زلاندنو قله کوک به ارتفاع 3764 متر است و عمدهترین رودخانه آن رودخانه وایکاتو است که درازای آن 420 کیلومتر میرسد و رودهای کلوته، تایر، ی کلارنس و وایتاکیاز دیگر رودهای مهم آن محسوب میشوند. دریاچه تاوپو با مساحت 605 کیلومتر مربع که در جزیره شمالی قرار دارد، همراه با دریاچه یخچالها و یخرودهای طبیعی و کوههای پوشیده از برف و جلگهها و درههای سبز و خرم از دل انگیزترین مناظر طبیعی این سرزمین به شمار میآید.
محیط زیست زلاندنو با جانوران و گیاهان منحصربفرد خود از تمام نقاط دنیا متمایز است. این سرزمین حدود 82 میلیون سال است که از خشکیهای دیگر کره زمین جدا افتاده و همین موجب ایجاد جاندارانی شگفتانگیز شده که در برخی موارد ویژگیهای باستانی ابرقاره گندوانا را حفظ کرده و به صورت فسیلهایی زنده درآمدهاند.
این کشور تا قبل از ورود انسان در حدود سال 1280 میلادی فاقد هر نوع پستاندار خشکیزی بود و جایگاه بومشناختی پستانداران را پرندگان و حتی حشرات اشغال کرده بودند. بسیاری از پرندگان این جزیره قدرت پرواز نداشته و اغلب جانوران و گیاهان آن نیز بومی انحصاری (اندمیک) این جزیره بودند.
ورود انسان پیامدهای ویرانگری برای محیط زیست این جزیره به همراه داشت. انسانها با از بین بردن جنگلها و وارد کردن خواسته و ناخواسته جانوران و گیاهان متعدد محیط طبیعی این جزیره را برهم زده و بسیاری از گونههای آن را به انقراض کشاندند. پرندگان زلاندنو بیشترین آسیب را دیدند چراکه آنها میلیونها سال بدون حضور پستانداران تکامل یافته و فاقد ترفندهای دفاعی برای حفاظت از خود، جوجهها و تخمهایشان در مقابل شکارچیانی چون سگ، گربه، راسو و موش بودند. به این ترتیب 115 نوع پرنده یعنی حدود نیمی از پرندگان زلاندنو به کلی منقرض شده و از باقیماندهها نیز برخی فقط در جزایر دور از ساحل زندگی میکنند و برخی هم محدود به مناطق حفاظتشده خاصی هستند. پرندههای غولآسای موآ که ده گونه مختلف داشتند و نقش آنها در زنجیره غذایی شبیه به نقش گوزن و گاو در نقاط دیگر دنیا بود و عقاب هارپاگورنیس که دو برابر بزرگترین عقابهای امروزی اندازه داشت و شکارچی رأس هرم غذایی این جزیره محسوب میشد از نخستین پرندگانی بودند که به دست انسان منقرض شدند.
وجود خزندگان باستانی و دوزیستان غیرعادی از دیگر مشخصات حیات وحش بومی زلاندنو است. سوسمار پلدماغی بسیاری از ویژگیهای دایناسورهای و خزندگان باستانی را حفظ کردهاست. بی مهرگان این سرزمین هم تنوع بالایی دارند. وتا بزرگترین حشره زمین که طول تن آن به 7 سانتیمتر میرسد از دیگر جانوران منحصر بفرد زلاندنو است.
امروزه بیشتر زلاندنو بر اثر کشاورزی، جنگلزدایی و به طور کلی فعالیتهای انسانی تغییر شکل دادهاست. هرچند مناطق بزرگی نیز تحت حفاظت قرار گرفتهاند و تلاشهایی برای حفاظت و احیای اکوسیستم بومی انجام شدهاست. به ویژه در جزیره جنوبی که تراکم جمعیتی بسیار کمی دارد.