آشنایی با اختر فیزیک

آسمونی : اخترفیزیک یکی از شاخه‌های فیزیک است که به ویژگی‌های فیزیکی ستارگان می‌پردازد. این شاخه به فیزیک ستارگان، فضای میان ستاره‌ای، تولد و مرگ اجرام فضایی می‌پردازد.

تنها اطلاعاتی که ما از ستارگان بدست می‌آوریم امواجی است که دریافت می‌شود. فقط نور، اختر فیزیک با کمک این اطلاعات و تطبیق قوانین فیزیکی از یک سو جهان را بهتر تبیین می‌کند و از یک طرف با کمک آزمایشگاهی به بزرگی عالم تئوری‌های جدید را می‌آزماید.

برای بررسی ستارگان دراختر فیزیک باید اطلاعات دقیقی از محل ستارگان داشته باشیم. به همین منظور از کره سماوی یا کره آسمان استفاده می‌کنیم و محل ستارگان را برروی آن مشخص می‌کنیم چون دراین امر از کره استفاده می‌کنیم و سطحی که مکان را نسبت به آن اندازه گیری می‌کنیم کره‌است از مختصات قطبی کروی استفاده می‌کنیم.

برای به دست آوردن نتیجه بهتر از دستگاه مختصاتی استفاده می‌کنیم که نسبت به زمین ثابت باشد، چرا که ماهم به عنوان یک ناظر زمینی نسبت به زمین ثابت هستیم. دراین دستگاه استوائی کره همانند استوای زمین است. یعنی این صفحه استوائی عمود بردوران زمین است. جهت محور دوران زمین هم ثابت نیست و به علت تأثیرات گرانشی دارای حرکت تقدیمی است و مختصات ستارگان به علت تغییرات محور مختصات برحسب زمان دچار تغییر می‌شود.

مختصات بکاررفته عبارت‌اند از بُعد و میل. بعد همانند طول جغرافیائی در زمین است. برروی کره سماوی می‌بایست، چیزی همانند نصف النهار زمین وجود داشته باشد، که از نقطه مشخصی که بعد صفر نام دارد، عبور کند. نقطه صفر بعد را جهت خط مکان برخوردکننده صفحه استوائی زمین و صفحه مدار زمین به دور خورشید، که همان دائرةالبروج است تعریف کرده‌اند.

تغییر نقطه صفربُعد برحسب زمان صورت می‌گیرد، با تغییر جهت صفحه استوائی، جهت خط محل برخورد دائرةالبروج و صفحه استوائی نیزبرحسب زمان تغییر می‌کند، این تغییر جهت گیری، به علت، حرکت تقدیمی محور زمین است. بعد را برحسب دقیقه و درجه اندازه گیری می‌شود. 24 ساعت معادل 360 درجه‌است، بُعد زمانی را تعیین می‌کند که ستاره بیشترین ارتفاع در بالای افق را داشته باشد.