آرسنال- تاتنهام؛ نفرتی به قدمت جنگ جهانی!

تا قبل از جنگ جهانی اول، رابطه دو تیم لندنی آرسنال و تاتنهام، رابطه ای دوستانه بود که در صورت لزوم، تیمها حتی از زمین یکدیگر استفاده می کردند و تماشاگرهای آنها هم مثل سایر تماشاگران همشهری در آن دوران، حساسیتی نسبت به یکدیگر نداشتند و حتی تیمهای مقابل را تشویق نیز می کردند.

اما در آخرین فصل فوتبال انگلیس قبل از گسترش جنگ جهانی اول، اتفاقاتی افتاد که در رابطه تو تیم تاثیر فراوانی گذاشت. در فصل 15-1914 تاتنهام در لیگ بیست تیمی انگلیس، بیستم شد تا به دسته دوم سقوط نماید.

در همان فصل تیمهای دربی کانتی و پرستون نورث اند هم صدرنشین دسته دوم شدند تا برای فصل بعد، راهی دسته اول شوند. اما جنگ جهانی تمام مسابقات را برای مدتها تعطیل کرد. وقتی قرار شد بعد از پنج سال، مسابقات لیگ در فصل 20-1919 شروع شود، اتحادیه فوتبال جداول مربوط به آخرین دوره مسابقات قبل از جنگ را بررسی کرد و قرار شد مسابقات دوره جدید را با 22 تیم برگزار کند و 2 تیم به لیگ اضافه شود. اما کدام تیمها؟

تاتنهامی ها دوست داشتند به عنوان قعرنشین دوره قبل، از لیگ کنار نروند. اما اتحادیه آنها را به دسته دوم فرستاد که طبیعتا عجیب نبود. دربی و پرستون هم راهی دسته اول شدند. اما هنوز یک تیم دیگر باقی مانده بود. اما با بازی پلی آف این تیم تعیین شد یا تیم سوم لیگ دو به دسته اول آورده شد؟ جواب هیچ یک از موارد زیر نیست!

با توجه به امکانات و البته نفوذی که آرسنال در اتحادیه داشت، این اتحادیه تصمیم گرفت تیمی را به دسته بالاتر بفرستد که مقامی بهتر از پنجمی دسته دوم کسب نکرده بود.

به همین راحتی آرسنال جای تاتنهام را در دسته اول گرفت و عملا جای این تیم را غصب کرد؛ دست کم از نگاه تاتنهامی ها.

نفرت دو تیم از همین ماجرا آغاز شد و هرگز به پایان نرسید. یک دهه بعد، آرسنال درخشان ترین تیم دهه 30 انگلیس شد و حسرت تاتنهام را افزایش داد.

کم کم بازیهای مستقیم دو تیم به یک جنگ بزرگ تبدیل شد که دیگر هیچ ربطی به جایگاه آنها در جدول لیگ نداشت. وقتی تاتنهامی ها در روز 14 آوریل 1991 در نیمه نهایی جام حذفی موفق شدند آرسنال رو شکست داده و از جام حذفی کنار بگذارند، آن روز به جشن بزرگ تاتنهامی ها تبدیل شد؛ آنقدر که از آن پس، هر سال، روز 14 آوریل را جشن گرفتن و همان طور که خیلی از جشنهای انگلیسی ها به اسم قدیس های آیین مسیح است، تاتنهامی ها اسم این روز را « سنت اسپرز دی» گذاشتند. عبارت اسپرز اشاره ای بود به نام خلاصه شده تاتنهام هاتسپر که انگلیسی ها آن را اسپرز می نامند.

البته آرسنالی ها هم بیکار نماندند و به سرعت از حریف تقلید کردند که در برابر آنها کم نیاورند. آنها 22 فصل پیاپی در جدول لیگ بالاتر از تاتنهام قرار گرفتند و همین مساله برای فخر فروختن به تاتنهام کافی بود. اما هواداران آرسنال نام رقیبشان را به « تاتِرینگهام» تغییر دادند که اشاره ای داشت به کلمه totter به معنای متزلزل.

به این ترتیب در یک روز از هر فصل، که نام آن را « سنت تاترینگهام دیز»، نهادند، آرسنالی ها جشن می گرفتند که باز هم تیم آنها بالاتر از تاتنهام قرار گرفته است. وقتی در 30 آوریل 2017 در آخرین روز لیگ، تاتنهام در وایت هارت لین، آرسنال را شکست داد و در جدول از توپچی ها پیش افتاد، بالاخره به« سنت تاترینگهام دی» هم خاتمه داد.

البته نفرت دو تیم گسترده تر از اینها بود. وقتی در سال 2000 سول کمپبل، کاپیتان سیاهپوست تاتنهام، راهی آرسنال شد، در اولین بازی خود در خانه تاتنهام، تماشاگرها با صدای میمون از او پذیرایی کردند. تماشاگرها در آن بازی اسکناسهای پوندی به کمپبل نشان دادند که روی آن عبارت« یهودا» نوشته شده بود و اشاره ای داشت به خیانت بازیکن سابقشان که به جمع توپچی ها پیوسته بود.

و بالاخره این که رستورانهای تاتنهامی، غذایی ابداع کردند به اسم « میمون سوخاری». غذایی که آرم سول کمپبل روی آن بود و نفرت تاتنهامی را ارضا می کرد. باید دید ابتکار بعدی در تحقیر حریف، از طرف کدوم یک از تیمها هست؟